Komanigroen warmhartig lieveheersbeestje
Het was al eventjes geleden, maar ik schilderde nog eens een scoutshemdje. Kwestie van bezig te blijven en al.
Best wel goed gelukt, al had het beestje wat ronder mogen zijn, achteraf bekeken. Soit, het is wel oké, denk ik.
Er liggen nog twee hemden klaar om van tekening te worden voorzien, maar ik wilde er niet meer aan beginnen voordat we op reis vertrokken, en het is absoluut niet dringend. En volgens Kobe zijn er nog wel wat van de leiding die dat graag zouden hebben. Ik zou het gewoon fijn vinden mocht de voltallige leiding netjes zijn naam en tekening op het hemd staan hebben, dan horen ze lekker samen op van die algemene activiteiten.
En ik doe ondertussen geen ander kwaad.
365 – 01 augustus 2025 – zomertruitje nr. 7
Koffietje in het Parkkaffee
Mijn nicht – allez, aangetrouwde nicht – Sofie en ik, wij komen eigenlijk bijzonder goed overeen, maar sinds ze geen adjunct meer is op onze school, zie ik haar nog nauwelijks. In de vakantie proberen we toch minstens één keer af te spreken, het liefst op het Parkkaffee. Laat ons stellen dat het weer niet ideaal was, maar dat we toch begonnen onder een stralende zon, en dat de luifel daarna echt waterdicht bleek. Het was gelukkig niet koud, en we hadden meer dan genoeg gespreksstof, zoals onze kinderen. Nummer twee bij haar is intussen ook afgestudeerd en werk aan het zoeken, nummer één gaat definitief het huis uit, samenwonen met het lief en al. Tsja, zo gaat dat.
En verder hadden we het over het werk en al, en alle verschuivingen en irritaties en ergernissen en dergelijke. Meer dan genoeg om twee uur over te tetteren. Langer had zeker gekund, maar ik moest om kwart voor vier al bij de tandarts zijn: er zit te veel spanning op het kapotte tandje naast het implantaat, en het doet behoorlijk veel zeer. Saar had gelukkig nog een gaatje – pun intended – door een afzegging, dus kon ze me ertussen nemen, en daar zei ik geen nee tegen.
Misschien toch eens kijken, na Tallinn, of we nog eens een koffie kunnen gaan drinken. Was echt wel gezellig zo, zelfs in de regen.
365 – 31 juli 2025 – uit mijn moeders tuin
Lectuur: “Deadly Wrong” (Preternatural Affairs #5)” van S.M. Reine
Deel vijf in de reeks, maar deze keer niet rond agent Cèsar Hawke, wel rond het interessante nevenpersonage Isobel Stonecrow. In het vorige boek is namelijk aan het licht gekomen dat ze ondood is. Nee, geen echte zombie, maar door een contract van vijf jaar in leven gehouden op het moment dat ze aan het sterven was. Alleen is er nu een en ander misgelopen met dat contract en heeft ze maar een maand en een paar weken te leven. Allez ja, leven is een groot woord, want haar lichaam begint al af te sterven.
Beetje bij beetje komen daardoor ook haar herinneringen aan haar vroegere leven terug, en het is maar de vraag of Isobel daar blij mee is. Wat ze zich wel herinnert, is dat ze een speciale band had met Fritz Friederling, de directeur van de OPA, en dat is zowat de enige die haar kan helpen. Want ze moet naar de hel. Letterlijk. De Hel, thuis van alle mogelijke demonen, en ook de enige plaats waar dat contract kan herbekeken worden.
Het is wel leuk om eens een ander perspectief te hebben, maar het maakt het daarom niet diepgaander. Het blijft gelukkig wel even amusant om lezen, en dus lezen we verder.
365 – 30 juli 2025 – fietspaaltje
Museum voor Schone Kunsten
Veel wil Merel op dit moment niet doen met haar mama – ik vermoed dat dat niet strookt met haar puber zijn momenteel – maar ze zag een dagje MSK wel helemaal zitten. Geen moderne kunst – het SMAK wilde ze duidelijk niet – maar wel bij voorkeur impressionisme, fauvisme, zelfs barok.
Na het middageten trokken mijn dochter en ik dus richting de Heuvelpoort, liepen twee uur rond en zagen dat het goed was. Zeer goed, zelfs. Sommige werken vond ze maar niks, andere vond ze prachtig. En ik, ik nam, zoals altijd, weer veel te veel foto’s.
Er hing zelfs een schilderij dat ik onmiddellijk herkende als onze eigen Wondelgemse kerk. Merel vond dat raar, dat ik dat herkende…
Tegen vier uur waren we buiten en wilden we iets drinken en iets van vieruurtje, maar de Mub’Art sloot net, en in het SMAK was het café zelfs niet open. We liepen dan naar de Plantentuin, maar in het GUM is er zelfs geen café of zo. Meh. We liepen wel even doorheen de prachtige serres en werden omvergeblazen door de vochtige tropische hitte.
Vandaar reden we naar Gentbrugge, naar de Torfs, want Merel moest nieuwe schoenen hebben en ons pa nieuwe pantoffels. Jammer genoeg vonden we onderweg ook geen leuk terras – Gent is gewoon dood na de Gentse Feesten – en dus reden we maar gewoon naar huis, waar per definitie goeie koffie, lekkere koekjes en een deftige zetel met een wifiverbinding op ons wachtten.
Maar een geslaagde namiddag? Jawel.
365 – 29 juli 2025 – MSK
Belzeelse velden, wegels, weiden en onvindbare paden
Nog een dagje gaan werken in het huis van mijn vader? Nee dank u, dat ziet de rug echt niet zitten. Ik moet echt opletten hoeveel ik doe, of het gaat fout. Maar in de loop van de namiddag had ik echt geen zin meer om nog te blijven zitten, de rug kon wel wat beweging zonder inspanning gebruiken, en dus stapte ik de fiets op, om net over de Ringvaart, in Belzele, te gaan cachen. Daar ligt een rondje dat ik eigenlijk wilde houden om af en toe een cacheke te doen om de lege dagen in de cachekalender op te vullen – je kan zien op welke dagen van het jaar je nog niks gevonden hebt – maar deze waren sowieso langs paden die niet met de auto bereikbaar zijn.
Dat ga ik ook geweten hebben: ik fietste eerst langs de Nieuwe Kale, maar kwam daarna in velden, wegels, parken en dies meer terecht. Prachtig gewoon! Als Wolf het ooit weer in zijn hoofd krijgt om te gaan lopen, moet hij in het vervolg als opwarmertje maar tot daar fietsen en dan daar gaan lopen. Echt. Sommige paden waren intussen wel helemaal verdwenen, opgegaan in onkruid, grassen of een boer die iets te enthousiast geploegd en gezaaid had. Tsja.
Ik ben zelfs deels in een boom gekropen. Compleet onverantwoord, ik weet het, maar zo leuk… En ik had echt goeie grip en zo, dus het viel wel mee.
Er ligt daar dus ook een mooi park, en je rijdt zelfs door stukjes bos. Een heel mooi rondje, en als het ooit nog eens een warme avond is en Bart ziet het zitten om eens te gaan fietsen, dan weet ik alvast waar naartoe.