Geplaatst op

Verjaardagsdrink

Kris en Lies nodigden me, net zoals vorig jaar, uit voor een verjaardagsdrink. Deze keer dus niet in de Comic Sans, maar wel in de Trollenkelder, en zelfs buiten op het terras.

Ik bracht mijn pa terug naar huis en sprong op de fiets, want dat ging wel deugd doen voor de rug: die is namelijk licht aan het protesteren tegen het vele zitten momenteel. Jammer genoeg zijn de houten banken daar buiten ook verre van ideaal, zodat ik niet lang gebleven ben: lang genoeg voor een drankje en een taartje en een fijne babbel. En een selfie, dat ook ^^

Geplaatst op

Lectuur: “Firstborn” van Brandon Sanderson

Ik ben fan van Sanderson, dat is wel duidelijk, denk ik. Zijn grote reeks, The Stormlight Archive, bestaat uit kleppers van allemaal rond de 1000 bladzijden. Gelukkig schrijft hij ook kortverhalen, en in dit geval betekent dat ook echt kort, amper 43 bladzijden.

Het is dan ook een ware gave hoe hij er ook hier weer in  slaagt, om in die luttele bladzijden, een ganse wereld en een gans verhaal te schetsen.

Dennison Crestmar is de tweede zoon in de dynastie van Crestmar, en zijn veel oudere broer is een strategisch genie dat erin slaagt wereld na wereld te veroveren. Dennison wordt verwacht in zijn voetsporen te treden en wordt daarin dan ook tot het uiterste getraind en gepusht, maar hij heeft niet de talenten, hij verprutst simulatie na simulatie. Tot de omstandigheden hem verplichten ook met échte levens te spelen…

Yup, Sanderson is gewoon klasse. 43 pagina’s, voor de meesten nog niet voldoende voor een proloog, en toch al een hele wereld. Ik zou het niet erg vinden moest hij ook echt een boek schrijven in deze setting. Maar we hebben geen klagen: de man is sowieso een veelschrijver.

Geplaatst op

Barbecue

De barbecue van de zesdes, het is een traditie, en het is er eentje die ik toch echt wel probeer te eren. Vorig jaar was ik er niet – ik was gaan quizzen, denk ik – maar ging later toekomen, en toen was het al gedaan. Meh.

Dit jaar zegde ik de quiz af en ging naar de barbecue, en dat heeft me niet gespeten. Wat ik een beetje vreemd vind, is dat de collega’s altijd samentroepen aan één lange tafel, terwijl de leerlingen apart zitten. In mijn hoofd is het toch de bedoeling om nog een laatste keer contact te leggen met je leerlingen voordat je ze uitzwaait?

Ik ben dan ook bij de jongens van mijn zesde gaan zitten – netjes gevraagd en ze leken het niet erg te vinden – en toen zijn we helemaal de geeky toer op gegaan: over boeken en dan vooral fantasy, over Lego, over Star Wars enzovoort, maar toen we het over verschillende types dobbelstenen begonnen te hebben en de verschillen soorten tabletop roleplay, is een aantal van een andere klas toch ergens anders gaan zitten. Ik moest lachen, maar het waren wel heerlijke gesprekken, en het is jammer dat ik pas nu, op het einde van het schooljaar, echt contact heb gelegd met een wreed wijze kerel uit de Wiskunde-Wetenschappen die blijkbaar ook een verwoed fantasy lezer is. Ik heb hem in elk geval al alle Brandon Sanderson boeken doorgegeven, en een tip voor het Calibre programma waarmee je ebooks kan opslaan en converteren.

Ook leuk: ik heb met mijn klein groepje zesdekes afgesproken om ergens in augustus, als ze allemaal thuis zijn, bij mij thuis nog eens taartdag te houden. Gewoon omdat het kan en omdat het zo’n fijn groepje was.

Moet kunnen, toch?

Geplaatst op

Activiteiten in de Vroonstalle

Ons pa vertelt zelden of nooit wat hij doet in het rusthuis, en dat is omdat hij daar zelden of nooit iets doet. Blijkbaar wimpelt hij alle voorstellen af.

Ik had het er even over met een van de verzorgenden, en zei dat hij meestal bang was voor conversaties omdat hij die toch niet verstond, maar dat hij van sommige dingen eigenlijk wel deugd zou hebben.

Afgelopen woensdag vroeg dat meisje dus niet aan ons pa of hij mee wilde gaan fietsen, maar zei gewoon: “Kom Koen, we gaan fietsen!” en daar kon hij dus geen nee op zeggen.

Hij glunderde toen hij het achteraf vertelde – op mijn vraag. Ze zaten op zo’n gocarfiets, maar wel de elektrische soort, zodat hij eigenlijk niks hoefde te doen, en ze fietsten door de Lange Velden, waar een zalig betonnen fietspad ligt dat ik ook vaak gebruik om naar school te fietsen. Hoe weet ik dat dan? Wel, Residentie Vroonstalle zet regelmatig foto’s op hun Facebook van activiteiten of speciale menu’s en zo. En nu stond dus ons pa er ook tussen op de fiets, en blijkbaar op dinsdag met een grote smoothie in de tuin beneden, in de schaduw.

Eerder waren er al foto’s geweest van vaderdag, toen alle heren een speciale traktatie kregen.

Blij dat ze dat doen, want ik zou het anders niet weten. En nog veel blijer dat ze ons pa af en toe uit zijn kamer krijgen, want dat is geen evidentie.

Geplaatst op

Net geen urbex

Deze namiddag reed ik met de fiets naar de kine in Evergem – het is een kwestie van de rug in beweging te houden. In het terugkeren reed ik nog even naar de overkant van de Christoffelweg, want daar ligt een reeks caches die in hou om blanco vakjes in mijn cachekalender op te vullen: het is de bedoeling om op elke dag van het jaar toch minstens één cache te halen. Momenteel zijn er nog 29 lege vakjes, en is mijn topdag 10 augustus met 100 caches doorheen de jaren.

Ik reed doorheen het terrein van het GO!, waar onder andere het internaat het Molenschip ligt, en zag dat daar een vervallen kasteeltje staat. Het terrein is afgesloten, de meeste ramen zijn dichtgetimmerd, en sommige ramen staan open waardoor de elementen vrij spel hebben. Geen idee wat de plannen zijn hiermee, of het ooit gerestaureerd wordt of dat ze het verder laten verkommeren tot het afgesmeten kan worden, maar bon, ik vond het vooral mooi. En ook wel jammer dat ik er niet dichterbij kon komen, maar dat doe ik dan liever niet, zeker al niet omdat het GO! zo’n beetje mijn werkgever is en al.

Mocht iemand meer weten: graag!