Kind & Gezin vijftien maanden

Ook al is ze bijna zestien maanden ondertussen, onze kleine Merel, ze kreeg vandaag haar laatste reeks spuitjes voor vijftien maanden.

Uiteraard werd ze ook gewogen en gemeten: 81 cm, en 11,150 kilo, blijkbaar een perfect gemiddelde. De dokter vond haar zeer levendig en attent, maar Merel vond het niet leuk dat er in haar oren werd gekeken, of dat de stethoscoop zo koud was, en begon te huilen. Een stapdemonstratie (nodig om te kijken of haar heupen wel normaal bewegen) zat er totaal niet in, alleen de armen van mama konden troost brengen. Helaas volgden er toen nog twee spuitjes, zodat Merel al helemaal begon te brullen.

Ik zette haar op de grond, en Mies bleef brullend staan. Van zodra ik aanstalten maakte om haar iets te geven of haar te willen pakken, brulde ze nog harder. Zowel de dokter als de verpleegster moesten lachen: zo klein, en toch al zo koppig en vastberaden. Pas toen ik haar een beestje gaf, plooide ze, en liep ze op me toe. Haar manier van lopen werd overigens goed bevonden, dank u.

Ze klom op een stoel, ik wikkelde haar in een dekentje, en toen zat ze parmantig te lachen, en charmeerde meteen compleet de verpleegster. Klein ding.

Maar gelukkig is alles dus dik ok.

Weight Watchers – week van 02/03

Dat het niet zo vlot gaat tegenwoordig om te vermageren, heb ik hier al een paar keer gezegd.

Als je dan ook nog vier keer in diezelfde week moet gaan eten, dan gaat het helemaal mis. En nee, zeg me niet: je kan dan kiezen wat en hoeveel je eet: zo zit ik dan niet in elkaar. Ik ga geen halve menu laten staan. En als ik dan toch de mist inga, dan doe ik dat meteen ook goed. Dan eet ik ’s avonds nog chocolade, en chips, en bij de koffie een taartje, en dat soort dingen.

Ik zou nochtans beter moeten weten.

Deze zomer gaan we met vakantie, en ik zou eigenlijk toch wel zonder schaamte willen kunnen gaan zwemmen. Wie weet zelfs in een bikini. Maar dan moet er momenteel nog minstens vijf kilo af, en eigenlijk tien, als ik de bovengrens van een normaal BMI wil halen.

Puh.

Die motivatie, he. En nochtans, ik weet het maar al te goed: als ik het doe, dan gaat er minstens een halve kilo per week af. Zonder al te veel moeite, zonder veel te moeten laten.

Argh, waarom heb ik geen ijzeren karakter?

Soit, afgelopen vrijdag stond er 80,7 op de weegschaal, zo ’s morgens vroeg. Meh.

366 – 6 maart

365-066

De buit van de kringwinkel, allemaal in perfecte staat (het is voor een cadeautje) en dat voor 16 euro. Nieuw koop je er amper één dergelijk boek voor.

Familiefeest

Er lijkt hier maar geen einde te komen aan al dat feesten.

Neem nu vandaag: we hadden ons eigenlijk in twee moeten splitsen. Aan de ene kant was er de reünie van de familie van mijn moeder: we doen al sinds een paar jaar een familiebrunch ter nagedachtenis van mijn grootvader. Mijn oma van negentig is er, haar zes kinderen met hun kinderen en kleinkinderen, en iedereen doet iets, van dessert maken tot brood meebrengen tot de zaal klaarzetten. We zijn met meer dan veertig, en het is altijd een gezellige boel. Het is eigenlijk ook de enige keer in een jaar dat ik mijn familie nog eens zie, want die grote hoop, dat geraakt in geen enkele living meer binnen.

Aan de andere kant was er het jubileum van Barts nonkel die veertig jaar getrouwd is, en zijn vrouw die vijfenzestig werd. Wij zijn dus naar Asse getrokken, naar restaurant De Pauw.

Ik moet zeggen: het eten was zeer lekker, alleen een beetje traag: het hoofdgerecht was er tegen vier uur, het dessert was verorberd om half zes. Blijkbaar was de groep nogal groot voor het keukenteam.

Bij het aperitief kregen we al een aantal zeer geapprecieerde hapjes, toen volgde een soepje.

Daarna kwam het eerste voorgerecht:

depauw1

Krokante sliptongetjes met rivierkreeften en hopscheuten.
Zuringsaus van balsamico azijn en Japanse raap ‘Chioggia’

Een tweede voorgerecht:

depauw2

Victoriabaarsfilet met hopscheuten, sausje met Witte van Hoegaarden

Het hoofdgerecht:

depauw3

Filet van lam ‘Peeter’s Farm’
Knapgroentjes, scheutjes en kampernoelies, Gratin Dauphinois

depauw4

Pannenkoek gevuld met chocolade banketbakkersroom
Zandtaartje gevuld met melkchocoladeschuim

En daarna volgde bij de koffie nog een gans bord met massa’s verschillende snoeperijen, waar ik ook weer niet afgebleven ben.

Het was lekker. Oh ja. En nee, ik heb ’s avonds niet meer gegeten :-p

Zalm met prei en tagliatelli.

zalmprei

Een doodsimpel, en vooral ook licht recept. Toch als je je beperkt qua hoeveelheid zalm.

Je kookt tagliatelli naar believen, en vier minuten voor het einde van de kooktijd voeg je er in ringen gesneden prei aan toe. Je laat alles netjes koken, giet af, en voegt naar smaak zout, peper en kurkurma toe. Je serveert het met in de boter of olie gebakken zalm.

Eventueel kan je de pasta/prei ook nog afwerken met een scheutje lichte room.

De kinderen vonden het in elk geval bijzonder lekker, net zoals Bart en ikzelf.

Weight Watchers FTW!