Dankbaar
Hoe moeilijk het momenteel ook is op school, ik heb fantastische collega’s. Echt. Ik meen dat uit de grond van mijn hart.
Ik zit namelijk nog de hele volgende week thuis in quarantaine. Op zich is dat niet zo fijn, maar ik kan online lesgeven, dus ja… Alleen wordt na die week de rapportperiode afgesloten en ik had nog in al mijn klassen een herhalingstoets gepland. Die staan doorgaans al een maand vast, want ik heb mijn leerlingen in combinaties die mijn collega’s niet hebben.
Normaal gezien worden die toetsen probleemloos afgenomen door een collega met studiepermanentie, maar nu is er vrijwel elke dag een tiental collega’s afwezig. De studiezaal zit vol, de eetzaal zit vol en soms gaan we gewoon buiten op de speelplaats met de leerlingen, want we kunnen ze niet stapelen en we hebben niet voldoende mensen voor toezicht.
Ik hield mijn hart vast en stuurde een oproep naar de collega’s: dat ik op bepaalde uren een herhalingstoets had, dat het secretariaat me niet kon garanderen dat die ook afgenomen gingen kunnen worden en of er geen collega’s waren die op die bewuste uren een springuur hadden maar geen permanentie, en of die dan niet uit de goedheid van hun hart mijn toets wilden afnemen.
Ik stuurde dat op zondagnamiddag, binnen het kwartier waren drie van de vier uren opgevuld, en de aanbiedingen bleven binnenstromen. Nog een half uur later was ook dat laatste uur ingepland en had het leerlingensecretariaat ook al laten weten dat zij de toetsen gingen kopiëren en klaarleggen.
Zondagnamiddag. Leraars. Jawel.
Ik heb zeker twintig collega’s gehad die met graagte mij uit de nood wilden helpen. Ik heb er zelfs twee gehad die hun halve vrije dag wilden opgeven om een uur toets te komen afnemen.
Serieus. Een van de taglines van onze school is ‘warm’, en geloof me, mijn collega’s maken dat waar.
Promotie 2021
Het was een knappe proclamatie vandaag, waar we met een gans leerkrachtenteam veel werk in gestoken hebben.
Er waren verschillende emotionele momenten, maar vooral ook een schitterende promotor in de vorm van oud-leerling Senne Guns. Die nam mijn verslagen op de website eigenlijk behoorlijk op de korrel, maar dan op een heerlijke manier. Goed gelachen!
Maar wat ik vooral onthouden heb, is een stukje van de speech van twee leerlingen. Zij zeiden dat ze onze school vooral warm vonden, met luisterende leerkrachten, een van de weinige scholen waar de leerkrachten zo dicht bij hun leerlingen staan, een tweede thuis. En nee, die speech wordt hen echt niet voorgekauwd.
Awel, er zaten nog ontroerende momenten in het geheel, maar dat zal me bijblijven. Echt. Bedankt, lieverds, om ook ons door dat loodzware jaar heen te loodsen. Het werkt in twee richtingen.
Ik ben trots op mijn atheneum.
Oh, en mijn verslag? Dat kan je hier nalezen op de site van de school, uiteraard.
Zomer!
Ik weet niet hoe het met u zit, maar dat weer maakt me spontaan gelukkig! Echt, dat maakt toch een wereld van verschil met dat druilerige, sombere, kille weer van de voorbije weken?
Ik ga met de fiets naar school, ik geef buiten les, ik lig te lezen in de zon en ik ben zelfs al verhuisd naar de schaduw. Ik draag sandalen, de was droogt weer buiten, en ook de leerlingen lopen een pak vrolijker.
De tuindeuren staan open, de katten lopen binnen en buiten en nestelen zich in de schaduw, ik ben voortdurend mijn zonnebril kwijt en de ijsjes vliegen erdoor.
Oh, en er zijn aardbeien! Nee, nog niet uit eigen tuin want daarvoor is het veel te lang veel te koud geweest, maar wel: aardbeien!
Yup. Blij dat het zomert.
365 – 19 oktober 2017 – 24 graden eind oktober…
365 – 29 mei 2017 – dat het warm was…
Sneeuwklokjes
Nee, ze staan er nog niet, en nee, het sneeuwt ook niet, verre van.
Ik had nog knolletjes liggen die moesten geplant worden, want Merel vroeg expliciet naar sneeuwklokjes. Je kan ze nog gans de maand december planten, geen enkel probleem.
Alleen heb ik ze vandaag in de grond gestoken bij een heerlijk zonnetje, met enkel een giletje aan. Op 19 december, jawel. 15 graden was het vandaag, onvoorstelbaar, een fantastisch lentegevoel. Terwijl overal de kerstboomlichtjes pinkelen, en in de supermarkt Mariah Carey zich de longen uit het lijf zingt.
Sneeuwklokjes dus. Het zal me benieuwen.
365 – 01 juli 2015 – warm!
365 – 22 juli
Dat het warm was vandaag, zo bij het instappen in de auto
Nozems in de tuin
Je weet dat je kind groot wordt als hij zelf al vriendjes uitnodigt om te komen spelen. “Da’s toch OK, he mama?”
En dan staan ze hier plots met drie extra in je tuin, compleet met waterpistolen en extra handdoeken. Op een dag als gisteren, ook al was het een doodgewone dinsdag, moest dat kunnen. Geen idee hoe lang het zal duren voor we weer een waterspelletjesdag zullen hebben, want van de drukkende hitte vandaag is alvast geen sprake.
