Nieuwjaren!

Uiteraard moest er ook nog genieuwjaard worden. Zaterdagavond tekenden we present bij Jeroen en Delphine, waar we talloze hapjes voorgeschoteld kregen, nieuwjaarsversjes werden verzonnen – al dan niet met veel succes – en daarna vooral genoten werd van een zeer uitgebreide kaasschotel. Dik, maar dan ook dik in orde. Nog eens merci, Jeroen en Delphine!

De volgende middag deden we het hele proces nog eens over, maar dan in Bistro De Louise in Louise-Marie, vlakbij Ronse: een klein, gezellig restaurantje met een klassieke maar lekkere kaart – de gegrilde gamba’s zijn een aanrader! – en een houtkachel die het beste van zichzelf gaf, zodat Merel en ik tussen hoofdgerecht en dessert even een luchtje gingen scheppen buiten. Maar koud, man!

Wolf, die druk aan het studeren was, werd beide keren via FaceTime op zijn nest gepakt en alsnog een fijn nieuwjaar gewenst, een gift van zijn peters toegestopt en een nieuwjaarsbrief voorgelezen van zijn eigen petekind. De techniek staat voor niks, meneer!

Enfin, het nieuwe jaar werd alweer goed ingezet, me dunkt.

Kriskras door Vlaanderen

Qua noord-zuidafstand in Vlaanderen kon het wel tellen vandaag, ja. De dag begon rustig, maar tegen kwart voor twee stond ik bij Wolf in De Haan om hem op te halen. We waren allebei niet erg haastig en zijn rug was redelijk oké, en dus gingen we nog even wat caches zoeken. Hij doet dat eigenlijk ook doodgraag, maar kan het voorlopig eigenlijk bijna niet.


Een eerste cache in de Vuurtorenwijk van Oostende vonden we niet, hoe we ook zochten tussen de tengels. Nummer twee vonden we maar na lang zoeken, en nummer drie bleef ook onvindbaar. Meh.

Veel tijd hadden we niet, want ik had Bart beloofd tegen half vijf ten laatste thuis te zijn, en dat lukte ook. Daarvoor waren we eerst nog in Jabbeke een cache gaan ophalen waar ik de vorige keer een dik half uur had staan zoeken, maar die ik nu, met een tip van een medecacher, wel vlot kon vinden. Hele mooie locatie, dat vond ook Wolf.

Enfin, we kwamen thuis, genoten nog even van het gezelschap, en reden toen samen naar Louise-Marie, een gehucht van Maarkedal, voor de jaarmis voor Jeroom.
Daarna gingen we allemaal gezellig bij Omaly sandwichen eten, en bleven vooral de heren lang praten over zaken. Moet ook eens kunnen, natuurlijk.

Veel in de auto gezeten dus, maar wel een fijne dag.