Geplaatst op

Namiddagje struinen in Melle

Er zijn zo van die mensen met wie ge wreed graag zo ne keer ne namiddag afspreekt om bij te kletsen, met een taartje en een koffie, of zelfs dat niet.

Bij veel mensen is dat veels, maar veels te lang geleden. En dan wonen die mensen bijvoorbeeld al twee jaar in hun eigen huis, en zijt ge daar nog nooit geweest. Awel, dat is een schande. En bij sommige mensen kunt ge dat gelukkig ook goed maken.

Vandaag stond ik dus rond half drie in Melle en gingen we meteen, ondanks de warmte, een wandeling van een kilometer of vier maken om te geocachen en intussen, welja, honderduit te tetteren want dat was veel te lang geleden. We liepen doorheen Melle, bekeken vanalles, zochten de nodige caches en tussenpunten en eindigden met een taartje op Jesses terras bij hem thuis, met een goeie koffie erbij.

Het werd een zeer aangename middag: sommige mensen blijven vrienden, ook al ziet ge ze niet vaak. En sommige oud-leerlingen worden ook echt vrienden. Gelukkig maar.

Geplaatst op

DnD

Het heeft lang geduurd en ik heb het echt wel gemist, maar yup, we’re back in business: DnD! Voor wie het niet kent: Dungeons and Dragons, een ongelofelijk maf rollenspel met elfen, gnooms, strijders, orken, enfin, u snapt het wel.

Veel hangt af van de Dungeon Master, de DM. Hij is degene die het scenario kiest, aanpast, of eventueel zelfs zelf schrijft. Vorig jaar in februari was Jesse begonnen met een campagne, maar door het feit dat hij gigantisch veel werk had in zijn laatste jaar geneeskunde, is het na nieuwjaar zo’n beetje stil gevallen. Jammer!

Intussen hebben we een nieuwe groep: nog altijd Jesse als DM, met Emma, Wolf en ik, maar ook Robbe en Yorick. Cody woont intussen in Mechelen, dat zou niet erg praktisch zijn.

Vandaag speelden we onze eerste sessie. Nu ja, er kroop nog steeds redelijk wat tijd in het aanpassen en verfijnen van onze personages, maar ik denk wel dat we er zijn. Het begin was in elk geval al goed, en ik denk dat we deze keer wel wat sneller wat verder zullen geraken, aangezien er volgens mij niemand meer in de groep zit die met opzet tegendraads is. Vreemd, ja, bizar, zeker, een vijs kwijt, uiteraard, en een hoek af. Maar dat maakt het net zo wijs om te doen.

Ik kijk ernaar uit, zo ongeveer om de twee weken. Als dat lukt met onze agenda’s, natuurlijk.

Geplaatst op

Fijne, fijne dag

Vandaag heb ik er echt gewoon carpe diem van gemaakt. Als in: doen wat je moet doen, maar op de leukst mogelijke manier.

Er was om te beginnen de twee uur les in het zesde. Momenteel zijn we bezig met Antieke Filosofie, en dus trokken we naar de buitenklas. Soms heb ik mijn bord nodig voor de meest bizarre tekeningetjes en grafieken, maar niet vandaag. Vandaag had ik de zon nodig, gewoon om Plato’s allegorie van de grot te kunnen uitleggen.

En na de pauze liepen we het park in. Da’s dus echt zalig aan onze school: we liggen naast een groot veld en een fijn bos. Daar kon ik me volledig aan de categorieën en substanties, oorzaken, δυναμις en ενεργεια van Aristoteles gooien, compleet met zijn peripatetische methode.

Toen was er nog een uur toezicht bij blijkbaar een van de zwaarste klassen van de school, maar gelukkig heb ik mijn reputatie mee en waren ze lammetjes. Tegen één uur kon ik me met een bord eten naar de muziekrepetitie reppen, waar ik na een kwartier alweer wegliep voor een klastitularisonderonsje met de directie. Ik heb ondertussen dan maar mijn bord leeggegeten ^^ Toen volgde nog een les met de tweedes – altijd een uitdaging, maar altijd fijn – gevolgd door nog een stukje repetitie, en daarna repte ik me naar huis, waar op het moment dat ik binnenkwam, de koffiemachine aansloeg. Ik had tegen half vijf namelijk afgesproken met Jesse, en die was ietsje te vroeg. Hij was al koffie aan het zetten en zijn taartjes uit aan het halen. De vorige keer was ons koffiemomentje gewoon veel en veel te kort geweest, en dus kwam hij nu een uur of twee kletsen. En dat is precies wat we gedaan hebben, relaxed, gezellig, met een stukje taart en een paar koffies, en veel blabla.

Dit zijn zo van die volle, maar op een of andere manier toch relaxte dagen.
Carpe diem, Horatius had wel een punt, ja.

Geplaatst op

Dungeons and Dragons

Door omstandigheden was onze tweewekelijkse roleplay stilgevallen. Jammer, want ik roleplay eigenlijk al meer dan 15 jaar quasi onafgebroken. Ook Wolf vond dat bijzonder jammer, want, jong als hij was, hij mocht toch meedoen met die roleplay van de spelleider (of hoe zeg je dat in het Nederlands?).

De rest van de groep vond dat precies ook, en dus kreeg ik een paar weken geleden de vraag van Jesse of wij geen zin hadden om mee te doen met een nieuwe roleplay. Deze keer geen Call of Cthulhu, maar Dungeons and Dragons, met hemzelf als DM (Dungeon Master), en met zijn broer Cody, en dan nog Wim en Emma. Leeftijd van die gasten? 23.
Ik voelde me vereerd, want als ouwe doos van dienst – net dubbel zo oud – toch nog welkom zijn, het doet wel wat met uw ego. En jawel, ook Wolf werd gevraagd, ook al is hij nog maar net 14. En nee, ik heb het niet zelf moeten voorstellen aan Jesse, hij kwam zelf met de vraag.

Gisterenavond – een vrijdag, zodat we kunnen doorspelen ondanks Wolfs leeftijd – zaten we een eerste keer samen bij de broers thuis. Het duurde nog wel even voor alle personages waren samengesteld, maar daarna ging het vooruit, en ik heb me ook echt wel geamuseerd. Ook bij Wolf zag ik dat hij het echt wel leuk vond, ondanks de pijn in zijn rug.

Ik ben benieuwd waar het naartoe zal gaan met het verhaal, maar voorlopig zien we het allebei helemaal zitten. Maf gezelschap, maar bon, we horen daar blijkbaar volledig bij :-p

Geplaatst op

Afleiding

Dat ik me verveel, hoef ik hier al niet meer te vertellen. Maar af en toe krijg ik fantastische afleiding, zoals deze namiddag, toen werd het gewoon druk.

Om één uur zat ik bij de kinesist, en om kwart voor twee verwachtte ik Jesse aan de deur. Helaas, ook in Gent sloeg de file toe, en hij kwam er maar door tegen kwart na twee. Maar bon, toen was er taart, en een übergezellige babbel die eigenlijk veel te kort was. Larpende welbespraakte oudleerlingen, daar moet ne mens duidelijk meer tijd voor uittrekken. Alleen had ik er op voorhand niet bij stilgestaan dat ik om drie uur Wolf moest afhalen van de GWP.

Ik heb met pijn in het hart Jesse dan maar vakkundig buitengegooid, en ben naar de parking aan de Notenstraat gereden. Ik had me evenwel niet moeten haasten, want de kinderen waren wel al gearriveerd, maar de ongeduldige en onverdraagzame mensen die toch maar per se op of af de parking wilden, zorgen voor complete chaos en stilstand. Het was verdorie vier uur tegen dat ik thuis was!
Maar de uitbundige knuffel die ik kreeg van een van de tweedes, met begeleidende uitroep “Mevrouw!!!!!!!!!! Ge zijt terug!!!!!!” maakte veel goed, ook al moest ik het meisje helaas teleurstellen.

Nog een chance dat voor een keertje de fagotles was weggevallen, of ik moest nog meer rondcrossen…

Geplaatst op

Een tuinhuis en een garage!

Als ge zo ’s avonds rond half tien nog aan ’t zeveren zijt met een vriendin op Facebook, kan het al eens gebeuren dat u rond half tien de volgende morgen plots aan de ontbijttafel bevindt, met het restje brood dat je nog had, gekookte eitjes, cornflakes en dat soort onzin. Compleet à l’improviste, maar wel supergezellig.

Een ideale start voor een zware dag, overigens: er moest een garage uitgeleegd worden en een tuinhuis opgevuld. Stand van zaken bij aanvang:

IMG_1478 IMG_1476

De rekken in het midden van de garage moesten uiteraard weg, maar ook de rekken aan de zijkant, zodat we wat meer plaats hebben. Het tuinhuis is er op zich groot genoeg voor.

Enfin, we begonnen eraan: de kinderen haalden alle bloempotten en andere spullen van de rekken en zetten die op de oprit, tot Wolf en ik de kleine rekken konden verzetten, en zij ze opnieuw konden opvullen, maar dan gestructureerder. Na een uur zag het er al zo uit:

IMG_1480

Wolf en ik waren toen al met een volle auto naar het containerpark gereden…

Gelukkig kwam er na de middag versterking in de vorm van een oudleerling en medelarper. De bedoeling was eigenlijk dat hij enkel de rekken moest helpen verzetten, maar zo ver waren we helaas nog lang niet. Niet getreurd, naast een bijzonder scherp verstand en een nog scherpere tong heeft hij ook een stevig stel handen en is hij niet bang om die vuil te maken. En dus begon Jesse mee te boel uit te legen, tot we met enige serieuze moeite de twee rekken links op bovenstaande foto konden verzetten.

Na die rekken was er gelukkig stevige koffie, en zag de garage er al wat leger en het tuinhuis wat voller uit:

IMG_1484 IMG_1486

Ook al was het intussen toch redelijk behoorlijk rotweer, Wolf wilde niet opgeven. Want het mag er dan nog uitzien als een grote rommel, eigenlijk ging het snel.

De groene zakken linksachter zijn er nog voor ’t containerpark, en er kan nog wel wat rommel uit, maarre…

Voor het eerst sinds half oktober staat mijn auto weer binnen! Ma echt en al!

IMG_1622 IMG_1621

*doet vreugdedansje*
*strompelt weg met zere voeten van het opruimen*

Ge kunt niet geloven hoe blij ik hiervan word, echt waar…