Sorrento: dag drie

Maandag en dus een iets vroeger ontbijt. We hadden dan ook meer plannen: Bart en ik gingen te voet, aan bijna de andere kant van Sorrento centrum, de huurauto ophalen. Een duur geval, maar dat heb ik er keihard voor over. Het is een Fiat 500 X geworden, quasi nieuw, en eigenlijk een wreed wijs ding om mee te rijden. Best wel groot ook, vind ik, en het bolt prima. Oh, en Sorrento in de ochtend is quasi verlaten…

Tegen twaalven zaten we samen in de auto richting Ercolano ofte Herculaneum. Aan een kant vond ik dat bijna indrukwekkender dan Pompei, gewoon omdat je veel beter kan zien hoe enorm dik die aslaag moet geweest zijn. We reden naar de ingang van de scavi en vonden er een klein restaurantje waar we gewoon gratis op de parking mochten staan en eigenlijk bijzonder lekkere en volledig handgemaakte pizza’s hebben gegeten. Het zag er wat sjofel uit maar was echt meer dan dik in orde.

En toen was het vooral bloedheet in Herculaneum. Maar echt: het was een graad of 35, maar het is vooral een vochtige warmte waardoor het zweet me continu in straaltjes afloopt. Ik heb zelfs een handdoekje bij om mijn gezicht te deppen. Het is er natuurlijk ook ronduit prachtig en indrukwekkend en mooi en… bloedheet. Uiteindelijk liepen we van schaduwplek naar schaduwplek en liep ik keihard te manken, zodat we het bezoek minder lang hebben gehouden dan dat ik in de lente zou gedaan hebben, gezond van lijf en leden.

Maar iedereen was wel blij dat we het gedaan hebben, al hoeft Pompei zelf niet meer voor Bart, Kobe en Merel. Wolf gaat wel nog meegaan met mij, zegt hij. Oef.

Thuis ben ik op bed gaan liggen en prompt in slaap gevallen, terwijl ik eigenlijk aan de kinderen had beloofd mee te gaan zwemmen, maar dat zal dus voor een andere keer zijn. Ach ja, ze kunnen dat ook echt wel zonder mij. En terwijl ik me dan douchte, gingen zij met Bart een spelletje Uno spelen in de lounge boven.

Tegen acht uur wandelden we, welja, naar beneden naar Sorrento stad om er opnieuw een plekje te vinden in hetzelfde restaurantje als gisteren. Het moest er maar zo goed niet zijn.

Een ijsje zat er deze keer niet in: we waren wat later en de rijen aan de twee grote, uitstekende gelateria’s waren immens.

Maar het was opnieuw een zeer fijne, zeer hete en zeer vermoeiende dag.

Op naar morgen!

Villa Vergiliana: a most volcanic day

Today was once more a wonderful day, and I enjoyed every last bit of it, not in the least due to Francesco, the amazing bus driver. He got me safely and without getting sick up the winding road to the summit of the Vesuvius, which is not a mean feat, believe me. But behind every turn there was another fantastic vista, and he was more often grinning than not, when he saw me taking in every single view of the Naples bay.

As for Mount Vesuvius, now there’s a pretty impressing volcano! It took me quite some time to get up the long and steep road from the parking to the actual rim of the crater, due to my lack of breath and overal fitness, I’m pretty ashamed to admit. But finally I made it, thanks to the verbal support and patiently waiting of Wietse and Juliana, and oh lemon (inside joke), what a view! And not only the very strong gusts of wind were responsible for the goose bumps I got up there: Wietse read out some lines in Latin from Plinius, where he describes the eruption of Vesuvius, and Leon provided us with a very liberal and exhilarating translation of them. You know, standing on the edge of the crater, at one side the actual crater with the fumaroles, at the other side the beautiful view over the Bay of Naples, while listening to Plinius being read out: it doesn’t get any better than that.

 

Slowly we made our way back down again, only to arrive in Herculaneum around midday. We had our picknick there and went inside. And yet once more, I was baffled. The city is actually in a pit, and I never even considered why. But when in 79 AD the Vesuvius erupted, the entire column of rocks, dirt and ashes collapsed onto the city, burying it in a layer of at least 25 metres of volcanic debris. The locked vaults which were situated at the coast line, were now quite some kilometers inland, and the whole excavation – taken litterally in this case – is indeed a pit. But what a pit!

We slowly made our way through the exquisite little coastal city, looked into the houses, at the frescos and mosaics, and did our photo assignment. Divided into three groups, we had to ‘die’ in Herculaneum: three pics, first about the very moment we discovered the eruption, then the fleeing, and at last the dying in the city. While our pictures might not have been the best, we really had fun making them. And I think the dying one is pretty neat, mostly thanks to Daan.

On the trip went, to Oplonti, the Villa Poppaea. My students in 6th grade now her by now all too well, Nero’s mistress and eventually second wife, who got kicked to death by her violent husband. He gave her (or so we think, at least) this villa, and it’s a beautiful specimen of a rustic villa. There we had another assignment: we paired up and took a ‘Grand Tour portrait’ like people used to have their portrait painted in the 17th century when travelling through Europe. I teamed up with Geert, we borrowed an ancient volume of Vergilius and used my coat (I especially brought it for this assignment) and we had great fun making the portrait.

Last but not least, we drove back to Cumae, only to visit another volcano, the Solfatara. It’s still quite active, with a bubbling pool, very hot spots, a Bocca Grande (a large fumarole) and an ancient kind of sauna devised for health reasons by the Romans. It was hot there, and very smelly due to the sulphur.

We drove home, had some nice spare time, went for delicious dinner,

IMG_1735

and then did our frescoes. The first night – while I still was on a plane – everyone made a base structure for a fresco. Luckily they thought of making a spare one for me, as I was arriving late. Today we all got our moulds with a fresh layer of plaster, and got a lot different colours to work with. I thought I’d keep it easy, and went for the mount Vesuvius which had made a tremendous impression on me.

IMG_3922

Anyway, this was another glorious day that I won’t forget easily. Lucky me!