365 – 30 maart 2017 – repetitie Cantabile
Johannespassie van Cantabile
Ik zing nu bijna een jaar in Cantabile, en dat zal helaas ook het einde zijn. Niet omdat ik niet wil blijven zingen, maar omdat Cantabile er na 58 jaar helaas mee stopt. De stemmen worden ouder, ze vinden geen nieuw volk meer, en we willen vooral niet afglijden. Nu zingt het koor nog op zijn toppunt, maar dat kan niet blijven duren, en dus houden ze de eer aan zichzelf.
Afsluiten doen ze met hun topstuk, de Johannespassie van Bach. Vorig jaar heb ik die niet meegezongen, maar nu dus wel. Enfin, driekwart, want bepaalde stukken krijg ik voorlopig nog even niet onder de knie. Sommigen onder de zangers hebben er al 60 uitvoeringen opzitten, I kid you not.
Wij doen er vier. Vandaag stond de eerste op het programma, in de Grote Kerk in Terneuzen, met het TY-orkest. Ik heb intens genoten, het stuk is echt prachtig.
Morgen zingen we in Eeklo, en dan op donderdag 13 en vrijdag 14 april nog eens. De donderdag zingen we voor genodigden, en vrijdag valt dan definitief het doek, hier in de Sint-Catharinekerk in Wondelgem.
Goh, het gaat zelfs voor mij raar doen, en ik zing er amper een jaar. Wat gaat dat dan niet voor die anderen zijn, die er al meer dan 40 jaar zingen?
Soit, een enige en allerlaatste kans dus om Kamerkoor Cantabile aan het werk te horen. En mij te zien zingen onder de tenoren. Kaarten zijn bij mij te krijgen, uiteraard.
365 – 17 maart 2017 – de Grote Kerk in Terneuzen
365 – 11 maart 2017 – repetitie
Let my love be heard.
Dit. Dit is eigenlijk de reden waarom ik in een koor zing. Om dit soort dingen te zingen.
Dank u Steve, ik kreeg er kippenvel van tijdens het zingen. En respect voor Furiant, ik had het niet gekund.
Middelburg!
Het begon als een heerlijk luie dag, met croissants, chocomelk en het uitkerven van een grote pompoen. De jongens hielpen naarstig, en dus was er iets later een geslaagde pompoen en een pruttelende ketel pompoensoep. Zalig!
Ons pa was na het concert van gisteren gewoon blijven slapen, zodat hij hier meteen ’s middags kon blijven eten. Ik had gevreesd dat het niet eenvoudig zou zijn om hem te doen opstaan – thuis slaapt hij tot na de middag – maar de jongens hoefden het maar één keer te vragen, tegen negen uur zat hij netjes mee aan tafel, te genieten van een eitje, versgebakken croissants en schijfjes meloen.
Tegen kwart over elf stonden er hier twee Cantabilés, en iets later zaten we alweer in de auto richting Middelburg. Er stonden fijne broodjes op ons te wachten, we genoten van het zalige weer, en gingen toen vrolijk inzingen in de ronde Oostkerk. Fantastische akoestiek daar, we hoorden elkaar tenminste zingen, en dat doet wel wat met een koorklank.
Tegen twee uur konden we beschikken, tegen kwart voor drie moesten we terug zijn, en dat betekende net voldoende tijd om met twee andere tenoren vrolijk door Middelburg op zoek te gaan naar twee geocaches. Ik had in de auto het principe uitgelegd, en ze waren beiden gefascineerd.
We waren net op tijd terug, en zongen een prachtig concert, beter dan dat van gisterenavond, al zeg ik het zelf. Het Ty heeft er zelfs een stukje van gepubliceerd. Het is net eentje waar je ons als koor niet hoort, maar dat maakt niks uit.
Na afloop was er een receptie, en gingen we nog eten met een aantal. Een tiental koorleden bleef ook slapen en maakte er een lang weekend van, maar met kinderen is dat niet zo vanzelfsprekend natuurlijk. Maar het was bijzonder gezellig zitten, eerst op een verwarmd terras, dan een geocache op de markt met nóg een andere tenor, en dan het eten zelf.
Ik had in ieder geval een bijzonder fijne dag. Waarvoor dank, Cantabile!
Grosse Messe van Mozart, door Cantabile
Mijn vuurdoop bij Cantabile, jawel. Ik heb echt al massa’s concerten gezongen, maar nog niet bij dit koor. En dan nog met zo’n prachtig werk als de Grosse Messe in C-minor van Mozart. Moeilijk, maar echt prachtig.
Bart, mijn vader en de jongens waren er ook (Merel was op scoutsweekend). Het heeft behoorlijk wat overredingskracht gekost om mijn pa, de depressieveling, er te krijgen, maar hij heeft er gigantisch van genoten. Ook de jongens vonden het prachtig, ondanks het feit dat het niet bepaald Mozarts makkelijkste werk is. Ik heb het hen een paar keer gevraagd, en echt gevraagd om eerlijk te zijn, en ze vonden het echt mooi. Oef. Ik vond het in elk geval heerlijk. Kijk maar naar de foto van vandaag…
Een paar opnames links en rechts uit de kerk (hopelijk voor iedereen zichtbaar want op Facebook):
366 – 29 oktober 2016 – Grosse Messe
Foto uit het Gents Gazetje.
Middelburg, eerste keer
Volgende week Mozartconcert, dus vandaag een algemene repetitie met het Zeelands TY-orkest, maar nog zonder de solisten. Als die er zijn op de generale, is dat eigenlijk wel voldoende.
Maar ik ben dus met twee man naar Middelburg gereden, om daar vrolijk te gaan zingen in het Zeelandse orkestgebouw. Pas met orkest begin je goed te snappen hoe het zal klinken, en ik heb toch een paar keer kiekenvel gekregen, zo mooi was het. Dik in orde dus.
Het stadje zelf is ook echt wel mooi, daar moeten we eens naar terug met de kinderen.
Op de terugweg hebben we (Karel, Rob en ik) gezellig zitten kletsen, en was het blijkbaar een andere route dan in het doorgaan, waardoor we aan de andere zijde van het kanaal terechtkwamen, via de Kennedylaan. Geen probleem, dan nemen we toch gewoon het veer? In Zelzate was ik bijna de brug over, maar we hadden intussen onze zinnen echt op dat veer gezet, zodat ik rechtsomkeert heb gemaakt en we alsnog aan de linkerkant bleven. En toen bleken er werken te zijn, en konden we dat veer toch niet nemen. Man, geschaterd hebben we. Serieus zeg.
Enfin, hele fijne avond, al bij al. Ik kijk al uit naar de concerten.