Acta Diurna de muliere ludenti
Door gisteren die tekeningen van op Montmartre te posten, moest ik denken aan de tekening die ik in 2009 van Jeroom heb gemaakt. Intussen staat die hier thuis, maar die heeft altijd bij hen op de kast gestaan.
Ik heb er destijds een scan van genomen maar vind hem nu niet terug, het is dus maar een fotootje geworden met het origineel erbij. Eigenlijk ben ik er nog altijd best tevreden van. ’t Is niet alsof ik eigenlijk ooit teken. Of sindsdien nog iets getekend heb.
Een dikke week voor Kerstmis kreeg ik een berichtje van Max: dat hij een tekening had gemaakt. Met afbeelding van de tekening erbij, uiteraard.
Ik viel bijna van mijn stoel. Huh? Hoe wat waarom? Max moest daarmee lachen, en schreef het toe aan bewondering. “O ja, de “hoe” is misschien met potlood 
”
Soit, ik geef u hier dus de tekening mee:
De originele foto:
Toen ik Max vroeg wat die tekening moest kosten, antwoordde hij: “Niks, ik zal ze komen binnensteken.” Ik protesteerde. Duh. Maar nee, Max wou geen betaling, maar ik mag zijn tentoonstelling in november wel sponsoren.
Ik heb ze in een kader gestoken, en hem gegeven als cadeautje voor zijn nieuwjaar. Hij was er niet goed van, zoals je misschien kan zien:
En Max, die publiceert momenteel op zijn blog elke dag een tekening, en liet die van ons pa ook al de revue passeren. Mét uitleg.
Bedankt, Max. Echt waar.
Ik heb een tekening gekregen van mijn jongste zoon. Hij kwam eerst voorzichtig vragen welke kleuren een roodborstje allemaal had, en ik heb hem een afbeeldingenpagina op Google getoond. Hij is nog een paar keer teruggekomen om te kijken, en toen kreeg ik dit.
En werd ik helemaal week door het onderschrift. Goud waard, die Kobe van me.
Meer ter illustratie van de twee verdwenen tanden dan van de herfsttekening
Zelfportret
Vandaag kwam Max langs met de tekening die ik gekocht heb voor honderd euro, ten voordele van Music For Life. Geef toe: service, want welke kunstenaar levert er nu aan huis.
Dus staat nu deze tekening in mijn living. Voorlopig nog op de grond tegen de muur, want ik ben nog aan het twijfelen waar ik hem ga hangen.
Een maat van me tekent niet onaardig. Hij veilt nu een aantal van zijn tekeningen voor Music For Life. Ook al ben ik na al die jaren nogal wat uitgekeken op die actie, het valt niet te ontkennen dat het een goed doel is, en daar zijn we altijd wel voor te vinden.
Hij zou graag in totaal 1000 euro kunnen schenken, maar heeft daar nog wat voor te kort. Daarom zou ik zeggen: neem een kijkje op ’s mans facebookpagina, doe een bod, en hang binnenkort een originele Max Van Hemel aan de muur.
Ik heb alvast een bod gedaan op één van de werken, en ik zal het wellicht wel nog verhogen.
U moest zelf ook al aan het bieden zijn. En indien u zelf geen facebook heeft: u kan ook gewoon mailen hoor. De instructies staan op de pagina zelf.