Een tijdje geleden werd ik gecontacteerd door de reclameregie: dat JBC een nieuwe lijn kinderkleren uitbracht, en dat ze zó overtuigd waren van het product, dat ik een stuk mocht uitkiezen voor Merel. Want ja, ze “kopen” daarmee misschien wel aandacht in een blog, maar lang niet mijn mening. Als het niet goed is, dan schrijf ik dat ook wel. Of schrijf ik gewoon niks, dat ook.
Enfin, na enige misverstanden had ik hier dus een supergrappig licht kleedje in handen, uit de nieuwe lijn Rainbow City Warriors. Het is 98% biokatoen, en 2% elasthan, en ze beweerden dat het supergemakkelijk wast. Ons Merel kennende is dat ook wel nodig, ja. Merel was in elk geval al bijzonder enthousiast: een nieuw kleedje, en dan nog vol lachende stukjes watermeloen!
Het kleedje heeft inderdaad het einde van de dag niet gehaald. “Ha ja, mama, er was lasagne, en die viel zo van mijn vork, en ik kon dat dan niet pakken, en jah…”
Maar ik moet toegeven, ik heb het zonder plichtplegingen in de was gekegeld, aan de draad gehangen, en het was vlek- en rimpelloos, dus strijken is niet nodig. ’t Is dat ze meer dan kleren genoeg heeft, en dat dit zowat het enige kleedje in de lijn is, of ik ging inderdaad wel eens kijken naar de rest van de collectie. Want ze is supervrolijk, en wat ze beweren, klopt: het is voor kleine straatboefjes, die graag ravotten en waarbij het dus niet erg is dat de kleren vuil worden.
Mja. Ze mogen me nog zo van die kleedjes sturen. En het is eigenlijk nog wel jammer – en die commentaar had ik ook al via Facebook gekregen – dat de lijn niet doorgetrokken wordt voor grotere kinderen en volwassenen. Want ik ken er een hoop die dit ook zelf met plezier zouden dragen!
