Moederdag

Stralend weer en een zere voet = een rustige dag.

Het begon al fantastisch, met een zeer uitgebreid moederdagontbijt met verse eitjes, gesneden mango en meloen, croissants, versgeperst fruitsap en vooral ook cadeautjes. Van Wolf kreeg ik een prachtige ketting die ik meteen aangedaan heb, van Kobe een geurige kaart, en van Merel een zelfgemaakte spiegel (of toch zoiets) en een kaart met handgemaakt papier. En versjes en gedichten, natuurlijk.

IMG_4042

Daarna zette Bart Wolf en mij af aan de kerk voor een repetitie van de communie volgende week. Amai mijn voet… Maar daarna kreeg ik een heerlijke maaltijd, en vertrokken de jongens naar de scouts. En ik, ik genoot van het heerlijke weer, hing een was buiten, blies een zwembadje op, liet Merel zich amuseren in het water, en installeerde mezelf in de hangmat met mijn boek en een koffie. En daarna een fantastische fruitsla, dat ook.

Hele fijne moederdag, voorwaar!

 

Van die kleine dingen die je doen glimlachen

Meestal zijn het niet de grote dingen die je gelukkig maken. Neem nu vandaag. Merel was nog steeds niet in orde, en dus bleef Bart thuis van kantoor. En kwam ik dus vanmiddag thuis, en hoefde ik maar mijn voeten onder tafel te steken, want hij had eten gemaakt voor ons.

Een collega van vorig jaar die nu niet meer op school zit bij ons, had me vanmorgen even gezien terwijl hij zijn zoontje afzette. En dus belde hij ’s middags, gewoon, zomaar, om te vragen hoe het was en even bij te kletsen. Zalig, toch?

Een leerlinge liep even langs om te zeggen dat ze wel een gedicht wilde voordragen op de proclamatie van de zesdes.

En last but not least: Merel begon in de loop van de middag steeds levendiger en levendiger te worden, en dus zag ze het ook zitten om met dit zalige weer te picknicken aan de Blaarmeersen, en te spelen in het zand. En ik, ik had mijn boek mee, en een kommetje aardbeien, en was oprecht gelukkig.

Streep door de rekening

Half zeven: Merel roept dat ze zich niet zo lekker voelt. Mja. Ik vraag haar nog even te slapen, en dat het wellicht wel zal beteren. Niet dus. Ze is beginnen overgeven, en daarna voelde ze zich zo fris als een hoentje, zei ze. Tot ze netjes gedoucht en aangekleed, vrolijk rondspringend, beneden kwam, één hapje van een boterham nam, en weer ging liggen. En toen bleek uitsloeg en weer begon over te geven.

Streep door de rekening: ik moest deze voormiddag geen les geven aan mijn zesdes, maar met hen een lezing bijwonen. Tsja. Maar ons ma en ons pa zijn ’s middags Merel wel komen halen: ze kwamen terug van het ziekenhuis, en pikten haar op. Op die manier kon ik rustig zelf gaan lesgeven, en na de les ging ik Wolf halen om samen naar de kapper te gaan. En toen bleek dat het avondlicht perfect zat, dat de zon nog volop scheen, en dat we toch naar Zomergem moesten om Merel op te halen, en dat we dus eigenlijk feitelijk evengoed konden proberen om zelf foto’s te maken voor Wolfs communie. Ik zie anders eerlijk gezegd niet zo goed wanneer dat nog zou moeten….

Enfin, wij even bij ons ma binnen, Wolf zich snel omgekleed in zijn schone kleren, en wij naar de vijver. Ik geef u hier een paar foto’s mee, de geselecteerde voor het kaartje krijgt u later nog te zien.

En ja, we waren zelfs nog net op tijd voor Wolfs gitaarles.

Poppenwagen

Ik weet eigenlijk niet hoe we er nu precies op kwamen, maar op een bepaald moment ging het gesprek tussen Merel en mij over een poppenwagen. Hoe ze geld had gekregen van oma voor haar verjaardag, en dat ze daar nog niks mee gedaan had, en hoe ze eigenlijk echt wel een poppenwagen wilde. Geen buggy, maar echt zo’n wandelwagen. Ik begreep volledig wat ze bedoelde, en vond dat ze gelijk had, dat ze nog een cadeau te goed had.

We gingen Wolf afzetten aan de muziekles om half elf, en passeerden langs de speelgoedwinkel. Daar bekeken we het aanbod, maar namen nog niks mee: we wilden er even over nadenken. En, ik geef dat toe, eens het aanbod online bekijken. Maar de prijzen waren eigenlijk behoorlijk gelijklopend, en Merel had zo graag vandaag nog haar poppenwagen gehad. En dus gingen we om één uur Wolf weer ophalen, en passeerden daarvoor nog langs de winkel.

Zelden zo’n stralend kind gezien, zeg.