366 – 17 juli 2016 – vuurwerk
Pre-Gentse Feesten
Ze beginnen eigenlijk pas vanavond, maar de kinderen en ik hadden zin om vandaag al even tot in de stad te gaan: mooi weer, pokemon die moesten gevangen worden, caches die moesten gelogd worden, en een cache die moest verstopt worden: reden genoeg dus.
Merel op de aanhangfiets, Wolf vooraan, en Kobe daartussen, op een manier die verschillende keren mijn hart deed stilstaan. Technisch gezien kan hij fietsen, maar hij heeft duidelijk nog niet de focus om zich in het verkeer te handhaven. Man man man!
Enfin, we fietsten vrolijk de Gaardeniersbrug af, nadat we er een cache hadden verstopt, sloegen onmiddellijk rechts af langs het nieuwe park aan de achterkant van het gerechtsgebouw, en reden het Begijnhof in. Daar lagen twee caches die we gans in het begin al hadden gedaan, maar waarvan we de bonus nooit genoteerd hadden. We pikten nog de extra cache mee, en reden toen maar naar de Damass. Ha ja, want tradities zijn er om in ere te houden. Verder fietsen binnen de feestenzone was gewoon niet te doen, dus parkeerden we aan de fietsenparking aan de Hema. Kobe en Merel aten een ijsje, en Wolf en ik waren lastig en wilden liever eentje van de Australian, dus wandelden we vrolijk verder. We deden intussen ook een verwoede poging om een nieuw regenjasje voor Kobe te vinden, want hij is zijn vorige, chique exemplaar kwijt 🙁 Winkel in, winkel uit dus, en intussen maar pokemon vangen :-p
De bonus van de geocache ligt blijkbaar in de Sint-Niklaaskerk en is een heuse zoektocht, maar de GPS wilde niet meewerken, en dus lukte de projectie niet echt. Enfin, ik keer later wel eens terug, en ga dan rustig op zoek.
We liepen nog wat rond, kochten een kleedje voor Merel in de Yak en Yeti, en nestelden ons op het terras van de Starbucks. De jongens wilden dat ook eens gedaan hebben, vandaar.
We haalden de fietsen op, en gingen nog tot aan de Primark. Normaal gezien probeer ik die winkel te mijden, maar een regenjasje voor Kobe was echt nergens meer te vinden. En jawel, hier had ik prijs, gelukkig maar. En intussen liepen we ook nog Vallery en Bo tegen het lijf.
Enfin, we waren pas tegen kwart over zeven terug thuis, met 1 gevonden en 1 verstopte cache op ons conto, een hoop Pokemon, zere voeten en een plat gat. Mooie vangst!
Wondelgemstraat
Het is het thema van de week, de kapper. Vorige week was Wolf aan de beurt, nu is het aan bijzonder langharige Kobe. Alweer stond er maar één kapper in Erkans zaak, en alweer duurde het dus behoorlijk lang. Niet dat hij ons niet waarschuwde, hoor, maar bon, we waren er nu, we konden evengoed wachten. Opnieuw liepen we rond in de Wondelgemstraat en voelden we ons in het buitenland. Deze keer was het Wolf die simpele stoffen schoenen kreeg voor tien euro, opnieuw was er een vieruurtje van bij de bakker, maar deze keer aten we het op op de trappen van de kerk van de Wondelgemstraat, terwijl we keken naar de voorbijgangers.
Het grote verschil met vorige week, was dat Wolf nu intussen in sneltreinvaart de batterij van mijn iPhone leegtrok door Pokémon Go te spelen. Hij amuseerde zich rot, crosste van het een naar het ander, we kochten intussen ook een blauwe broeksriem voor hem, en snuisterden rond.
We stopten nog even bij de C&A, vonden er een paar kledingstukken en een paar Pokemon, en reden toen fluks naar huis.
En verder? Er werd een grote speelgoedkast opgeruimd, dat ook. En wat rondgelummeld, en gespeeld met vanalles, en gewoon… Vakantie, zeker?
366 – 13 juli 2016 – vogelhuisjesboom
Geocaching en spelletjes
In de voormiddag moesten we ons feitelijk nog haasten, Merel en ik, om op tijd bij de dokter te zijn. Zij heeft namelijk behoorlijk veel last van waterwratjes, en daar wilden we iets aan doen. Waar de dokter bij Kobe ze ‘uitlepelde’, wilde deze dokter ze bevriezen. Ik weet niet of het effectief zal zijn, maar ik weet wel dat het pijn deed…
Intussen vloekte en ketterde ik op het weer, want ze hadden stralende zon beloofd, en volgens de radio was dat ook zo. Alleen zag het er hier net iets anders uit:
Maar bon, in de namiddag namen we het risico, en fietsten Wolf, Merel en ik richting ’t stad: geocaching én spelletjes halen. Wolf wilde met nog wat communiegeld heel graag extra gezelschapsspelletjes kopen, en zijn meester (die zelf massa’s spelletjes heeft) raadde de Spelgezel aan, op de Rooseveltlaan. We zijn dus op ’t gemak naar ’t stad gefietst, hebben links en rechts een cache opgepikt, ook een ijsje gegeten – want dat hoort zo, als we in ’t stad gaan –
en meteen ook drie spellen gekocht. Nog een chance dat ik grote fietszakken heb! We wilden ook nog dobbelstenen voor Wolf, maar die had de Spelgezel niet. Ook de Games Workshop had dat blijkbaar niet, en dus zijn we meteen ook maar doorgefietst tot aan World’s End, in de Ketelvest. Het ziet er van buiten nogal onherbergzaam uit, met een poort en een duistere trap naar beneden, maar binnenin kom je in een grote, grote ruimte met aan de zijkant allemaal zithoekjes en grote ramen die uitkijken over het water. Het is niet alleen een spelwinkel, het is ook en vooral een café, denk ik, en eigenlijk zeer gezellig. Eentje om te onthouden dus.
Tegen dan was het al echt laat, en zijn we snel naar huis gefietst. Hele fijne dag, 17 kilometer gefietst, 5 caches gevonden, en gelukkig geen regen. Oef!
366 – 06 juli 2016 – nooit eerder gezien…
Verjaardagsontbijtje in Gent
Nee, uiteraard niet mijn verjaardag, wel die van Gwen. Voor mijn verjaardag waren we gaan lunchen, nu kregen we dat niet ingepland, en zijn we dan maar gaan ontbijten in ’t stad. Vorig jaar deden we dat in Clouds in my Coffee, dit jaar had ik eens rondgevraagd voor advies en werd het Alice, in het vroegere Coeur d’Artichaud. Helaas, het kader is misschien wel heel mooi en de ligging tegenover ’t Pand ideaal, het ontbijt op zich was heel gewoontjes. Simpele koffiekoeken, een glas geperst fruitsap, standaard pistolets van bij de bakker, en American pancakes die Gwen de uitspraak ontlokten dat wij dat eigenlijk gewoon allebei veel beter konden maken.
Enfin, wij de fiets op, samen naar de Think Twice, dan langs de Kouter naar de Cos, en dan iets gaan drinken in de Amfora aan de Mageleinstraat. Intussen was het tegen twaalven, en ging zij naar huis. Ik passeerde langs de Cora Kemperman maar die bleek uitzonderlijk dicht – hmpf – en dus ging ik nog dingen halen in de Ava, de Hema en het Kruidvat, en genoot ik van het zalige weer om te fietsen en wat foto’s te maken.
366 – 09 juni 2016 – Outer en Heerd
Van die kleine dingen die je doen glimlachen
Meestal zijn het niet de grote dingen die je gelukkig maken. Neem nu vandaag. Merel was nog steeds niet in orde, en dus bleef Bart thuis van kantoor. En kwam ik dus vanmiddag thuis, en hoefde ik maar mijn voeten onder tafel te steken, want hij had eten gemaakt voor ons.
Een collega van vorig jaar die nu niet meer op school zit bij ons, had me vanmorgen even gezien terwijl hij zijn zoontje afzette. En dus belde hij ’s middags, gewoon, zomaar, om te vragen hoe het was en even bij te kletsen. Zalig, toch?
Een leerlinge liep even langs om te zeggen dat ze wel een gedicht wilde voordragen op de proclamatie van de zesdes.
En last but not least: Merel begon in de loop van de middag steeds levendiger en levendiger te worden, en dus zag ze het ook zitten om met dit zalige weer te picknicken aan de Blaarmeersen, en te spelen in het zand. En ik, ik had mijn boek mee, en een kommetje aardbeien, en was oprecht gelukkig.
