Geplaatst op

Spring-loop-vlieg

En nee, ik heb het niet over een nieuw soort insect, het was gewoon weer dat soort dagje vandaag.

Om acht uur te voet de kinderen naar school gebracht, en me een beetje misrekend in de hoeveelheid hemelwater die er aanwezig was. Ik had gerekend op wat gemiezer, ik kwam kletsnat weer thuis. Hmrbl.

Onmiddellijk werd ik getackled door de schrijnwerker/schilder en de planner, nog voor ik een warme kop koffie kon nemen. Ik heb over een aantal punten mijn grieven gespuid, en ik denk dat de boodschap wel overkwam, ja. Koud, nat en zonder koffie = mij aanspreken op eigen risico.

Tegen kwart voor tien begaf ik me richting Kouter, om daar in het Paard van Troje een ontbijt te nuttigen, en vooral met een hoop Gentenaars van gedachten te wisselen over wat nu de vijf beste Aziatische restaurants zijn, waar je de beste frieten kan krijgen, en of sommige eigenaars niet een eigen lijst verdienen van ‘kwaaiste eigenaars van Gent’. Fijn gezelschap, goeie croissants, en heerlijke peterseliewortelsoep.

Ginder helaas moeten weglopen omdat ik eerst toezicht en daarna les had, maar bon, ik was al blij dat het bovenstaande gesprek op mijn vrije voormiddag viel.

Na school de kinderen gaan ophalen, een vieruurtje gegeven, en opnieuw in de auto geladen: Wolfs knie was opnieuw beginnen pijn doen zodra hij weer iets of wat begon te sporten, en dus lieten we een RX en een echo maken, op aanraden van de huisarts. We kwamen onmiddellijk aan de beurt, maar klantvriendelijk zou ik het niet noemen, nee. We werden er nog net niet letterlijk buitengegooid. Tsja, we hebben de foto’s, volgende week dinsdag gaan we naar de orthopedist ermee. Uiteraard kreeg ik als absolute leek en daarom ook meteen complete idioot, nitwit en incompetente huisvrouw niet te horen wat er te zien was geweest, en dus opende ik maar de brief gericht aan de huisarts. Conclusie: niks mis met het bot, maar blijkbaar ook totaal geen spoor van ontsteking of zwelling. Bizar.

Nu even het verdict van de orthopedist afwachten.

Thuisgekomen heb ik de kinderen weer aan tafel gezet, kwam Bart gelukkig ook thuis, en kon ik vertrekken naar het UZ, waar een van mijn beste en langste (ik spreek over dertig jaar, jawel) vriendinnen op revalidatie ligt na een hersenbloeding, en die ik samen met een andere vriendin van toen ging bezoeken.

Toen ik om half tien thuis kwam, was ik te lam om nog veel anders te doen dan in mijn zetel te ploffen. Ik vermoed dat dat niemand zal verbazen. Poeh.

Geplaatst op

Vrijdag taartdag

Toen ik de foto van de dag postte, moest ik eraan denken: ik heb het nog niet gehad heb over vrijdag=taartdag van mijn zesdes.

Ik heb een vrij grote groep zesdes dit jaar, 23 man sterk, en die spreken tegenwoordig onderling af om een taart te bakken op vrijdag. Ik snij die dan vlak voor het speelkwartier aan, en zo heeft iedereen een klein stukje. Ha ja, want een taart in 24, dat valt klein uit.

Hoe is dat gekomen? Ik weet het eigenlijk niet met zekerheid. Ik vermoed dat het gestart is met de verjaardag van Stephanie, toen haar vriendinnen een cake mee hadden. Ze vonden dat toen enorm gezellig.

Daarna ben ik beginnen dreigen bij twee van mijn grootste kletskousen: “Freek, als ge nu nog één keer uw mond opendoet tegen uwe gebuur, moet ge een taart bakken tegen volgende week!”. Freek kon zijn mond niet houden, en toen hadden we fantastisch lekkere appelcake. En sindsdien volgen de cakes en taarten elkaar op: regenboogtaart, brownies, chocoladecake, een soort broodpudding met kersen…

365-y

IMG_0645

Mijn verjaardag viel ook net op een vrijdag, en toen had ik mijn standaard kokostaart mee. Ze doen niet allemaal mee, jammer genoeg, maar vinden het precies wel allemaal even lekker. Maar eigenlijk heb ik er totaal niks mee te maken: ze regelen dat compleet onderling, en zijn ook onderling op het idee gekomen. Ik zorg alleen dat er een mes is, en heb ook een rol keukenpapier meegenomen zodat er geen kruimels achterblijven.

Ik vind het eigenlijk helemaal niet erg ^^

 

Geplaatst op

Strak schema

Omdat Kobe met een trommelvliesontsteking zit, mocht hij vandaag niet naar de rugby, en liet ik hem naar de scouts gaan in de plaats. In januari is de scouts op vrijdagavond, omdat de leiding volop aan het blokken is.

Dat resulteerde in het volgende schema vandaag:

– 8.30-12.05: lesgeven
– 12.15-15.00: eten bij een zieke vriendin
– 15.00-15.30: snelle boodschappen doen qua shampoo en zo
– 15.45: kinderen afhalen van school
– 16.00-16.45: algemene boodschappen voor het weekend
– 17.00-17.30: even mail lezen
– 17.30-17.45: peperkoek smeren, Wolf aanzetten tot aankleden
– 17.45-18.15: Wolf naar rugby brengen
– 18.15-18.25: Kobe aankleden met hemd en das
– 18.25-18.35: Kobe naar scouts brengen
– 18.35-19.15: boterhammen smeren voor Wolf en Merel, eten, opruimen
– 19.15-19-45: Wolf ophalen van rugby
– 19.45-20.00: Merel in bed steken
– 20.25-20.35: Kobe ophalen van scouts
– 20.45-23.00: crashen.

 

Geplaatst op

Latijntweets december

Omdat vandaag een dag is waarop vooral opgeruimd wordt, krijgt u van mij de Latijntweets van de voorbije maand.

Soms, als ik eraan denk en er die dag iets memorabels is gebeurd, zet ik op twitter en facebook een weetje over de Klassieke oudheid, in maximaal 140 lettertekens. Die van september vond u hier, oktober hier, en november hier.

* Op 4/12 werd het feest van de Bona Dea gehouden, exclusief voor vrouwen. Clodius kwam in 62 AC in opspraak toen hij vermomd aanwezig was.

* Op 5 december 63 AC gaf Cicero het beste van zichzelf in zijn vierde en laatste Catilinarische redevoering. 2076 jaar geleden. Wow.

* Op 7 december, maar dan in 43 AC, is Marcus Tullius Cicero vermoord door soldaten van Antonius. Een icoon ging van ons heen.

* Gisteren, op acht december 65 AC, werd de grote oden- en satirendichter Horatius geboren. Carpe diem, quam minimum credula postero, Leuconoe!

* 11 december: vandaag werd in Rome een van de Agonalia gevierd, een obscure feestdag voor meerdere goden, maar vooral ter ere van Sol Indiges, de Zon.

* Op 13 december werd er in Rome een lectisternium ofte tafel gezet ter ere van Ceres, de godin van het graan, met bijhorend feest natuurlijk!

* 15 december: vandaag vieren we de verjaardag van keizer Nero, die in 37 PC geboren werd. Hij werd amper 31. Felicem diem natalem, Auguste!

* op 17 december werden in het oude Rome de Saturnalia gevierd, ter ere van Saturnus. Meesters bedienden de slaven, en er werden cadeautjes gegeven.

* 18 december: in 218 AC werd vandaag de Slag bij de Trebiarivier uitgevochten, het 1e grote gevecht van de 2de Punische Oorlog, dat Hannibal glansrijk won

* 19 december: vandaag werd in Rome de Opalia gevierd, een feest ter ere van de chthonische godin Ops, om de bewaring van het graan te verzekeren.

* Op 20 december 69 trok Vespasianus, die generaal was onder Nero, Rome binnen om de titel van keizer op te eisen.

* Op 22 december 69 werd keizer Vitellius gevangen genomen en vermoord op de Scalae Gemoniae, of de Gemonische trappen, in hartje Rome

* 23 december: in Rome was er vandaag het Larentaliafestival: ofwel voor de Lares, de huisgoden, ofwel voor Larentia, de voedster van Romulus en Remus.

* 24 december: vandaag in 3 AC werd Galba geboren, die toch de volle 7 maanden keizer zou zijn van het Romeinse Rijk, van 68 tot 69, het vierkeizersjaar.

* 25 december: pas in 336 dook het eerste gedocumenteerde spoor van Kerstmis op in het oude Rome

* 25 december: vandaag werden in het oude Rome ook de Brumalia gevierd, het winterzonnewendefeest ter ere van Saturnus en Ceres, en later ook Bacchus

Geplaatst op

En toen was er Ikea. En gitaar. En teleurstelling. En toch weer opluchting.

Sommige van die dagen, die zijn er gewoon te veel aan. Zeker als je moe bent. Wat zeg ik? Doodop. Aan het eind van mijn Latijn. En in mijn geval wil dat wel wat zeggen, ja.

Deze morgen begon rustig: ik moest pas om half tien op school zijn, om de overblijvende rapporten uit te delen, en de leerlingen examens te laten inkijken. Het laatste uur heb ik hen zelfs Imaginatio laten spelen (de Latijnse versie van Pictionary) omdat het wat te lang duurde…

De receptie van de collega’s die met pensioen gaan, heb ik aan me laten voorbij gaan – sorry, dames! – wegens absoluut geen receptiemens, en eigenlijk ook geen tijd. Want die receptie begon pas om 13.15u, en ik had nog te veel te doen.

Ik moest namelijk nog dringend naar de Ikea. Dringend, ja, want ik heb nu een inductiekookplaat, en geen inductiekookpotten. Klein probleempje om te koken dus. Tsja. De potten van Ikea waren me langs alle kanten aangeraden als prima prijs-kwaliteitsverhouding, en dus stond ik om kwart voor een in de Ikea. Tot mijn grote verwondering was er amper een rij in het restaurant, en had ik dus zelfs genoeg tijd om er te eten.

Ik laadde mijn kar vol met Ikeaspullen, reed naar huis voor – alweer – een afspraak met de planner en de schrijnwerker die de kastdeurtjes kwam hangen, pakte nog snel wat cadeautjes in, en haalde de kinderen van school.

Ze kregen een vieruurtje, we werkten samen aan de kerstboom, en ik gooide tegen vijf uur Wolf af aan de muziekacademie voor zijn kerstconcert later.

En toen liep het mis. Om zes uur begon zijn gitaarconcertje, en de juf had ons gemaild dat het niet in de academie zelf was, maar in het Muda, dat er net naast ligt. Ik reed er met Merel naartoe en ging blijven, Bart ging met Kobe, en ging dan met de twee kleintjes terug naar huis om Kobe tegen half zeven af te zetten aan de scouts, en Merel in bed te steken.
Waar we beiden niet op gerekend hadden, was de gigantische file aan het kruispunt R4-Evergem. Geen van ons moet dat ooit nemen op vrijdag op dat uur, vandaar. We hadden nog elk een andere route genomen, waardoor ik net iets eerder was, en stipt om zes uur op de speelplaats stond met Mereltje aan de hand. En toen vond ik de ingang niet. Ha ja, want ik zocht naar het Muda, en daar waren alle deuren dicht. De secretaresse wist van niks, want alle klassen en instrumenten hadden tegelijk kerstconcert op alle mogelijke locaties. Ik heb alles afgelopen, ben uiteindelijk toch in de Academie binnengegaan, via een gang of drie naar de gitaarklas gelopen, en daar stonden inderdaad wegwijzers. Blijkt dat je binnendoor naar het MUDA kan, via overdekte speelplaatsen en een resem gangen. Het was tien over zes toen ik puffend met een kleine Merel binnenstoof in de zaal, om vast te stellen dat Wolf al klaar was met spelen. Zucht.

Bart was intussen net op de speelplaats aangekomen. Ik heb Merel terug bij hem gebracht, en zij zijn weer weggereden, waarop ik me terug bij Wolf voegde, me uitputtend in verontschuldigingen tegenover het ventje. Ik was er echt het hart van in.
Blijkbaar was dat ook zijn juf opgevallen, want na het stuk van de middelbare graden, vroeg ze of iemand het erg zou vinden dat ze de eerstejaartjes nóg eens zou laten spelen, omdat er een mama was die het gemist had. Ik vond het ongelofelijk lief, en Wolf en zowat vijftien anderen haalden hun gitaar weer te voorschijn en speelden voor mij het Vredeslied en Adeste Fideles.

IMG_0679

En ik, ik vond het leven toch nét weer dat ietsje aangenamer.

Geplaatst op

Uitersten: van verveling tot hectiek. En stress, natuurlijk.

Deze morgen hoefde ik me niet op te jagen: de klassenraad van de vierdes begon weliswaar om half negen, maar mijn eerste klas was pas de vierde, en er waren wel wat problemen te verwachten. Geen nood: een collega ging me SMSen als ze aan de derde klas gingen beginnen.

En toen werd het later en later. En trok ik toch tegen half elf richting school, alwaar ik nog een uur of twee op mijn vingers zat te draaien. Helaas had  niemand dat trage verloop verwacht, ook ik niet, en had ik eigenlijk een Straffe-Madammenlunch in het Pand, met een lezing van rector De Paepe, om half een. Niet dus.

Aansluitend ging ik rond een uur of twee Nathalie oppikken, om dan Kim te gaan bezoeken in het UZ. Lang gingen we toch niet kunnen blijven wegens te vermoeiend voor haar, en het plan was om tegen half vier netjes en relaxed de kinderen op te pikken.

Juist ja.

Om half drie was ik buiten uit de klassenraad, belde ik naar Nathalie dat ze zich moest klaar houden over tien minuten – ze bood zelf aan om meteen ook een boterham met kaas en een pakje Sultanakoekjes mee te nemen, aangezien ik niks gegeten had – en stoof naar het station. Ik gooide nog net niet Nathalie in de auto, we reden naar het UZ, en dachten dat het allemaal wel vlot zou gaan. Tot zelfs de bovenste verdieping van de parking eivol bleek te staan. Ik wurmde me nog net in een klein gaatje tussen twee scheef geparkeerde auto’s (drie cm over aan elke kant, zo bleek, bij het inrijden), en we repten ons naar Kim.

En toen was ik niet alleen gestresst door het vele haasten, maar ook nog emotioneel de kluts kwijt.

Ik gooide Nathalie weer thuis af, reed in sneltreinvaart naar de school van de kinderen, die intussen toch al in de opvang zaten, was thuis om half vijf, had tien minuten tijd om snel iets te drinken, laadde de drie kinderen weer in de auto, en zat om vijf uur in de wachtzaal van de dokter om op afspraak wratjes te laten verwijderen bij Wolf.

Twintig voor zes draaide ik de oprit weer op, gooide de kinderen naar binnen, smeerde in sneltempo een paar boterhammen, griste een flesje water mee, gaf Bart in het voorbijgaan een zoen, en haastte me naar het oudercontact. Ook dat was volgeboekt, dus ik stond ouders te woord van zes tot kwart over negen. Mijn boterhammen heb ik opgegeten terwijl ik mijn examens weer opruimde, zo rond half tien.

En toen ben ik naar huis gereden, en in de zetel geploft. En heb ik me ontfermd over de drie blaren die ik mezelf blijkbaar bezorgd had op mijn tenen. Tiens, hoe zou dat toch gekomen zijn?

Geplaatst op

Rare dagen: film, wachten, vergaderen, crossen.

Zo na de examens zijn het gewoon rare dagen. Op het ene moment razend druk, en het andere moment val je dan weer compleet stil. Tsja…

Gisterenavond waren de punten binnen, en viel de stress van het verbeteren eindelijk weg. De combinatie met de verbouwingen was namelijk dodelijk.

Deze morgen stond ik om negen uur in ’t stad, om 23 zesdejaars te tellen, en dan met de ganse groep vijfdes en zesdes naar Moonrise Kingdom te gaan. Ik had nog niet echt van de film gehoord, en eigenlijk moest ik beschaamd zijn.

Het is een film van topregisseur Wes Anderson, met als cast onder andere Edward Norton, Frances McDormand, Bill Murray, Bruce Willis, Tilda Swinton, en twee schitterende kinderen in de hoofdrollen. Het verhaal is heel simpel: twee buitenbeentjes van kinderen ontmoeten elkaar toevallig, en besluiten een jaar later samen weg te lopen. Er wordt een ware klopjacht op hen georganiseerd, en intussen gaat het stormen… De film heeft een hoog surrealistisch gehalte, zowel qua beeldvoering als qua verhaal, en is bij moment om te schateren, terwijl de ondertoon eigenlijk bloedernstig is. Hij deed me enorm denken aan iets van de Coen broers, en ik heb echt genoten. Het feit alleen al dat al onze leerlingen muisstil bleven, terwijl het voor sommigen echt niet hun ding is, zegt al veel. Als u die nog niet gezien heeft: kijken. Echt waar.

Ik probeerde nog in de Hema iets te vinden van cadeautje – zo van die typische kleine cadeautjes voor scouts en muziekles: minder dan 3 euro, en zowel voor jongen als voor meisje – spurtte naar huis, stelde vast dat de keuken compleet ingepalmd was door werkmannen, en besloot dan maar om de kinderen van school af te halen en meteen naar de McDonalds te rijden. Niet dat ze dat erg vonden :-p

We aten snel, reden naar huis, wachtten op oma die kwam babysitten, en reed toen naar school voor de klassenraden. Waar overigens het wachten begon: alles ging bijzonder traag vooruit, zo bleek. Tsja, het is niet alsof we de tijd met opzet verprutsen, we spreken over elke leerling zolang als nodig blijkt. Tussenin kon ik nog even naar huis om hier op te ruimen, trok opnieuw naar de klassenraad, en belde toen naar Bart dat het zo lang duurde dat mijn ma gewoon ging blijven, en rechtstreeks naar de quiz ging. De rugby gingen we meteen ook schrappen wegens anders echt teveel knoop in de agenda. Tsja. Na de klassenraad sprong ik nog snel even binnen in de Lidl, kocht een bak snoep voor Wolfs gitaarlescadeautje, twee ledsleutelhangers voor Kobe voor de scouts, en sprintte naar huis.

Ik was dolgedraaid toen ik tegen zeven uur thuis kwam, en ik denk dat ik tegen negen uur al in slaap lag in de zetel.

Trop is teveel.

Geplaatst op

Laatste loodjes

Terwijl ik krampachtig mijn laatste examens er probeerde door te jagen, waren de werkmannen ook hier opnieuw bezig.

Er werd afwerking geplaatst boven de vensters, en de kastdeurtjes waren vrijdag trouwens ook alweer verdwenen om gelakt te worden in het atelier.

IMG_7470

IMG_7469

Intussen verbeterde ik vlijtig verder, en bleek de beloofde loodgieter niet op te dagen. Ha ja, want er is nog steeds geen water hier in de nieuwe keuken, wegens geen afvoeren, maar intussen staat de vaatwasser hier wel al nutteloos te wezen. En erg praktisch is het niet: hier de tafel, maar ginder het water. Enfin ja.

Uiteindelijk bleek hij niet te komen, wegens te lang vast op een andere werf. I am not amused. Morgen zou hij er wel moeten staan, om tien uur. Ik ben benieuwd. Mijn geduld begint op te geraken, mede door die verbeteringen. Ik loop hondemoe en lastig, en die problemen in de keuken maken het er niet beter op.

Die loodjes blijven maar komen.

Geplaatst op

Syllogismen

Ik vroeg aan mijn zesdes om een origineel en geldig syllogisme te bedenken. Ik geef ze hier even mee, en meteen ook de eventuele denkfouten erbij.

1) Dieren kunnen niet praten.
Een koe is een dier.
Een koe kan niet praten.

2) Ruimtelichamen zijn onderhevig aan zwaartekracht.
Een rots is een ruimtelichaam.
Rots is onderhevig aan zwaartekracht.

3) Het gif is alleen dodelijk voor mensen.
Hij drinkt het gif en sterft.
Hij is een mens.
(Beetje ongelukkig verwoord, maar het klopt wel.)

4) Ik ben een mens.
Een mens moet eten om te overleven.
Ik moet eten om te overleven.
(Eigenlijk moeten één en twee omgewisseld worden, maar ik reken het goed)

5) Elke vrijdag eten we taart.
Vandaag is het vrijdag.
Vandaag eten we dus taart.
(een verwijzing naar vrijdag=taartdag van mijn zesdes)

6) Elke vrijdag eten we taart.
Het is vrijdag.
We eten taart.
(Blijkbaar maakt die taart wel indruk)

7) Ik kan een ring rond mijn vinger doen en die ring kan ingeslikt worden door een hond, maar het is niet omdat die ring kan ingeslikt worden door een hond dat ik ook kan ingeslikt worden door een hond.
(Mooie uitleg van een vals syllogisme, maar dat was niet de vraag.)

8) Alle auto’s die na 1994 gebouwd zijn, bevatten een katalysator.
Mijn auto heeft een katalysator
Mijn auto is na 1994 gemaakt.
(Dit is natuurlijk een omgekeerde redenering, en dus fout: sommige auto’s van voor 1994 bevatten ook al een katalysator. Hij had stelling twee en drie moeten omdraaien, dan klopte het wel. Of zijn basisstelling had moeten zijn: pas vanaf 1994 werd de katalysator ingebouwd. Intussen heb ik gezien dat zijn voorbeeld van wikipedia komt, als ongeldig voorbeeld. Slecht gegoogled, dus)

9) Mijn onderbroeken passen in mijn schuif.
Ik pas in mijn onderbroeken
dus ik pas in mijn schuif.
(Goed geluisterd naar de uitleg van een vals syllogisme, maar dus geen punten.)

10) Japanners zijn mensen.
Belgen zijn mensen.
Japanners en Belgen zijn gelijk.
(Fout, uiteraard, want niet met een maior en een minor. Jammer!)

11) Insecten hebben zes pootjes.
Een bij is een insect.
Een bij heeft zes pootjes.

12) Nen echte Gentenaar is nen Buffalo
Ik ben nen echte Gentenaar
Ik ben nen Buffalo!
(Geen speld tussen te krijgen natuurlijk)

13) Sinterklaas bezoekt enkel brave kinderen.
Sinterklaas bezoekt Bob.
Bob is braaf.(Een beetje omgekeerd, want twee en drie zou je moeten omkeren, maar toch goed gerekend)

14) Konijnen eten wortels.
Wortels zijn groenten.
Konijnen eten groenten.

15) Ik pas in Oscars schoenen
Oscar past in mijn schoenen.
We hebben dezelfde schoenmaat.
(Mooie logica, maar geen syllogisme, helaas)

16) Alle ballen zijn bollen
Een voetbal is een bal
Dus een voetbal is een bol.
(Ik ga het goed rekenen, al ben ik niet akkoord met de algemene premisse, als rugbyspeelster)

17) Alle mensen hebben een neus
Ik ben een mens
Ik heb een neus
(Goed om weten)

18) Vampiers houden niet van zonlicht
Ik hou ook niet van zon.
Ik ben een vampier?
(Ze merkte zelf blijkbaar al dat er iets niet klopte. Stelling twee en drie moeten omgedraaid worden.)

19) Een persoon sterft als hij opgesloten zit in een brandend huis
Sam zit opgesloten in een brandend huis en is een persoon.
Sam sterft
(Niet alle punten gekregen wegens een dubbele premisse)

20) Alle bloemen verwelken
Sommige bloemen zijn rozen
dus alle rozen verwelken
(Ook niet het maximum van de punten, want de tweede stelling moet zijn: rozen zijn bloemen)

21) Iets met pyjama’s en schoendozen.
(Volgens mij iets met klokken en klepels)

22) Alle mensen zijn blauw
Kaat is een mens
Kaat is blauw.
(Smurf?)