Een hele mooie stencilgraffito op de zonneschermen van lokaal zeven. Elke keer opnieuw vind ik ze prachtig.
365 – 06 juni 2014 – zweten
365 – 03 juni 2014 – filosofie
Een curve uit mijn laatste les filosofie. Wie enig idee heeft waarover ik het heb, mag het posten in de commentaren ^^
Latijntweets mei
Soms, als ik eraan denk en er die dag iets memorabels is gebeurd, zet ik op twitter en facebook een weetje over de Klassieke oudheid, in maximaal 140 lettertekens. Die van de voorbije maanden vindt u hier.
* 1 mei was het feest van de Bona Dea: een vrouwenfeest waarbij geen mannen toegelaten waren. Clodius bracht zichzelf zo in zware problemen.
* 9 mei: vandaag hielden de Romeinen de eerste van de drie Lemuria: feesten waarbij de kwade geesten van de doden werden verdreven met bonen.
* 13 mei: dag drie van de Lemuria: het gezinshoofd stond op om middernacht en liep blootsvoets rond het huis, terwijl hij bonen over de schouder wierp. De incantatie was: “haec ego mitto; his redimo meque meosque fabis”. Mei was door dit dodenritueel niet geschikt voor huwelijken.
* 15 mei was de Mercuralia: het grote feest ter ere van Mercurius, waarbij handelaars zichzelf, hun schepen en handelszaak besprenkelden.
* Op 23 mei vierden de Romeinen de Rosalia, of het Rozenfeest, waarbij ze met rozen de doden eerden.
* Op 24 mei 15 AC werd generaal Germanicus geboren, achterneef van Augustus, adoptiefzoon van Tiberius, vader van Caligula, broer van Claudius
* Op 28/05/585 AC is er een zonsverduistering, voorspeld door de Griekse filosoof Thales. Dit wordt een spildatum voor tijdsrekening.
365 – 23 mei 2014 – carmentalia
Geloof het of niet, maar deze cake is pedagogisch verantwoord, en zelfs in het kader van onderzoekscompetenties. De leerlinge in kwestie had het namelijk over de Carmentalia, een vruchtbaarheidsfeest waar dit soort gebak werd gegeten. Echt waar.
Onderzoekscompetenties
Het is weer de tijd van de onderzoekscompetenties. 23 stuks heb ik te beoordelen. De meesten daarvan zijn klassieke werkstukjes op papier, maar eentje was een filmpje, over hoe je een bepaald Romeins nagerecht maakt.
Er zaten weer pareltjes van onderwerpen tussen:
– het medicinale gebruik van water bij de Romeinen
– wat zit er in de apothekerskast van de Romein, en kan je dat namaken?
– de Carmentalia (zelf nog nooit van gehoord, blijken vruchtbaarheidsfeesten te zijn)
– een absurdistisch toneelstuk, met een hoop bekende Romeinen als personages
– een Latijnse tekst over een trippende kever, met een machtig fijn filmpje bij
– hoe staan de Romeinen tegenover hun eigen religie?
– Tijdmeting en afstandsmeting bij de Romeinen.
Enfin, ik ga ze niet allemaal opnoemen, maar er waren echt goeie dingen bij. Ik ben ook vooral veel aan het bijleren, om eerlijk te zijn. En vooral dat laatste is wat ik er zo leuk aan vind.
Merels kamer
Het was dan misschien wel prachtig weer vandaag, ik was in mijn opruim geslagen – ik wil de kamers bruikbaar hebben tegen de communie – en ik wilde verderdoen.
Merels kamer was ronduit een stort. Op het tafeltje naast haar door lagen de kleren en rommel een meter hoog (helaas geen overdrijving), de knuffels lagen overal, er stond speelgoed opgestapeld uit de jongens hun kamers, en op de kast achter de deur was het niet beter.
Ik ben eerst begonnen aan haar kast: alle te kleine kleertjes eruit en in dozen, voor de nichtjes en neefjes. Al mijn kleren eruit en naar mijn kast, idem voor babylakens, dekens, en reservespullen. In de plaats kwam ruimte voor speelgoed en poppen: er staat nu een zeteltje in, een bedje, en er is een schuif voor poppenkleren.
Alle andere rommel werd grondig opgeruimd, en de tafel werd verhuisd naar een plekje voor het raam, als bureautje. Meteen kwam er plaats vrij voor haar keukentje en tafeltje dat nu nog beneden in de woonkamer stond. Wolf hing intussen het groene blad op, en ook de kaders kwamen eindelijk aan de muur te hangen. Het staat er misschien wel vrij vol nu, maar ze vindt het een droom. En voor mij is het een enorme doorn uit mijn oog. Oef.
Rotdag
Het begon al met een huilende Merel. De laatste tijd heeft ze dat wel vaker, dat ze huilt zonder reden, of toch zonder dat wij de reden kunnen achterhalen. Deze morgen was dat niet anders. Ik zette haar uiteindelijk gewoon in de auto, en vroeg haar haar gordel aan te doen. Dat lukte niet zelf, en dus moest ze Wolf beleefd om hulp vragen. Gewoon een ‘alsjeblief’, meer niet. Prompt gingen alle sluizen opnieuw open. Ik heb me kwaad gemaakt, heb me uiteindelijk zelfs opnieuw geparkeerd, ben uitgestapt, heb haar uit de auto gehaald, en gevraagd hoe het nu zat. Waarop ze ‘alsjeblief’ wist te stamelen, ik haar opnieuw in de auto zette, Wolf haar gordel vastmaakte, en ik naar school reed. Maar toen dacht ik: “Dit ga ik de juf niet aandoen, ik ben deze voormiddag toch thuis”, heb haar terug meegenomen naar huis, en haar opnieuw in bed gestopt. Ze heeft overigens geslapen tot half twaalf.
Bon, mijn humeur was dan toch om zeep, kon ik meteen een hoop ambetante klusjes doen die ik al veel te lang had uitgesteld. Zoals daar zijn:
* Verzekering: ik rij nu al een tijdje met Barts Ford, die nog steeds op de vennootschap staat, ook al heb ik hem al overgekocht. Mijn oude Citroën staat hier nl. ook nog altijd, en die nummerplaten moeten dus overgezet worden. Vandaag heb ik eindelijk de verzekeringsmaatschappij gecontacteerd om dat in orde te brengen. Kan die oude auto eindelijk ook eens van de oprit af…
* Dienstenscheques: met de uitbreiding van ons huis ben ik nu nog meer een luxepaardje geworden: ik heb nu extra uren poetshulp met dienstencheques. Om fiscaal voordeel te kunnen krijgen, maakte ik beter een tweede account aan, maar dat bleek nog wat voeten in de aarde te hebben. Zucht. Want op de sodexowebsite moet je duidelijk niet rekenen… Enfin, de telefonische helpdesk werkte dan wél weer snel en efficiënt (als je binnengeraakt, tenminste) en de cheques zijn intussen al besteld.
* Sportkampen: raaah! Serieus zeg! Ik schrijf de kinderen in voor in totaal 5 kampen (2 voor de jongens, 1 voor Merel), blijkt nu – ik belde omdat ik nog geen betalingsuitnodigingen had gekregen – dat enkel Wolf is ingeschreven voor eentje, de rest niet. Er is zelfs geen spoor van hun inschrijving te bekennen! Zucht. Prutsers! Volgende keer maak ik screenshots, dat ik kan bewijzen dat het in orde was. Ik heb een lange klachtenmail gestuurd, na een telefoontje met de sportdienst, maar bon. Ik hoop niet direct op resultaat. Tot zover mijn vakantie dus. Ik kijk er nu al tegenop.
* Logopedist: ik heb eindelijk een afspraak geregeld voor Kobes infantiele slikpatroon, en maandag komt de logopediste langs. Ik ben benieuwd.
* Tandarts: Wolf mag half juni zijn tanden laten trekken. Deze week lukte moeilijk voor iedereen, en daarna is de tandarts drie weken met vakantie. Ze heeft overigens groot gelijk.
* Kapper: nog zoiets dat ik vaak uitstel. Vrijdagnamiddag kan het. Oef.
Oh, en mijn computer loopt intussen voortdurend vast: ik heb al een keer of vijf moeten heropstarten. Maar intussen denk ik dat ik het gevonden heb: mijn mail was de schuldige, en blijkbaar is een ‘verzonden’ map van meer dan 3000 stuks niet zo interessant. Ik heb die intussen met mondjesmaat gewist, en ik denk dat het lukt. Hout vasthouden!
Enfin, al bij al een hoop ambetantigheden uit de weg gewerkt, op naar een betere dag. En avant!
Gordijnen
Vorige week zaterdag ben ik met Wolf en Merel niet alleen om dat loopfietsje gereden, maar ook meteen in Ledeberg stof gaan halen. Ha ja, de jongens hadden nog geen gordijnen. Niet dat ze die strikt genomen nodig hebben, want ze hebben rolluiken, maar het geeft toch meteen een stuk meer aankleding en sfeer, om niet te spreken van het kleuraccent.
Tot mijn grote verbazing hadden ze de perfecte kleuren in een mooie stevige garbardinestof, voor zes euro per meter. Voor Wolf volstond 5 meter, voor Kobe heb ik er zes mee (maar ik moet het eigenlijk nog nameten, desnoods haal ik er nog wat bij). Ik heb me gehaast om die van Wolf af te hebben voor zijn feestje – niet dat die jongens gingen wakker liggen van gordijnen, maar kom – en dat is me nog gelukt ook. Ik vind ze bijzonder mooi, en ze zijn nog behoorlijk verduisterend ook. En dat voor dertig euro (plus gordijnlint en haakjes, maar daar heb ik geen idee van wat me dat destijds heeft gekost, ik had er nog liggen). Oordeel zelf maar.
Die van Kobe zijn voor later, daar moet ik trouwens nog rails voor installeren.
Maar hier beneden, hier zijn er intussen ook nieuwe. Niet allemaal: de ‘oude’ gordijnen zijn ook nog maar een paar jaar oud, en die heb ik destijds laten maken, in licht taupe wilde zijde. Maar aangezien er nu extra ramen zijn, had ik ook extra gordijnen nodig. Bart wilde graag rode, en ik zag dat eigenlijk ook wel zitten. Alleen is het een behoorlijke lengte, en moest ik het eens opmeten en dergelijke.
Tot ik in de paasvakantie met de kinderen in de Ikea liep, en er voor 40 euro een prachtig paar dieprode gordijnen zag. Weliswaar voor een lang smal venster, maar bon, daar viel nu wel een mouw aan te passen. Ik stikte beide panden aan elkaar, hing er haakjes in, en jawel: perfect! Want gordijnlint zat er al aan, en alle randen waren netjes afgewerkt. Ik moest ze enkel nog inleggen, dat wel. Eerder deze week ben ik dan tijdens de rugbytraining met Merel nog eventjes naar de Ikea gereden voor een tweede paar, en intussen hangt ook dat al op.
Voor 80 euro (+ de haakjes) heb ik nu dus hele mooie gordijnen, met nauwelijks werk aan. In een andere winkel heb je er nog niet eens de stof voor…
Enfin, ik ben een gelukkig mens. Nu nog gordijnrails aan het nieuwe zijvenster hangen, en dan kunnen de overblijvende taupe gordijnen daar. Gelukkig is daar verder geen werk meer aan ^^
Werken dat precies niet op werken leek…
Na een vakantie heb ik altijd ongelofelijk veel goesting om terug les te geven. Raar misschien, maar dat is wat ze, geloof ik, “passie” noemen. Tsja.
Het mocht helaas niet zijn vandaag.
Mijn eerste lesuur waren de zesdes, en die hadden een masterclass filosofie.
Het tweede lesuur is een uur permanentie, waar ik voortdurend heb rondgelopen om vanalles te regelen.
Het derde lesuur had ik maar een gedeelte van een klas: de anderen zaten in de bibliotheek. Ik heb les gegeven, maar me behoorlijk ingehouden, want anders moest de rest teveel inhalen. Geen les geven was geen optie, want ik ben zo al gigantisch veel lessen kwijt aan vanalles en nog wat. Helaas.
Het vierde lesuur: permanentie. Ik heb toetsen verbeterd en gegeten.
Het vijfde lesuur: toets aan dezelfde groep van het derde lesuur. De ontbrekenden komen hem dan op een extra uur inhalen, die toets.
En de namiddag? Tsja. Ik heb mijn auto gepakt, heb een leerling meegenomen, en ben naar de Zuid gereden. Ha ja, want in de namiddag moest ik een klas begeleiden bij een taak rond onderzoekscompetenties in de bibliotheek.
Tot zover het lesgeven dan maar.
Omdat ik nu toch aan de Zuid zat, heb ik dan nog maar een ijsje gegeten, en wat ‘gewinkeld’: een extra broek voor Wolf, rondgekeken voor een feloranje paar schoenen, gezocht naar een oranje ketting, niet gevonden, en dan in de Veritas maar spullen gekocht om er zelf een te maken… Enfin, dat soort dingen dus.
Donderdag beter: dan vliegen we er serieus in!