Klaar

Mijn verbeteringen van de ongeziene teksten zijn klaar, mijn bureau is opgeruimd, alle examens zijn ingediend met modeloplossingen, en de boeken liggen opzij.

Ik denk dat ik er klaar voor ben, voor de examens. Ik weet alleen niet hoe lang dat gaat duren, dat gevoel :-p

Moe

Ik ben moe. En dan bedoel ik echt moe. Niet alleen fysiek, maar vooral mentaal. Dat fysieke, dat krijg je er wel af door een paar nachten goed te slapen. Maar dat mentale, dat gaat nog wat langer duren, vermoed ik. Het is gewoon te druk geweest de laatste tijd, met vanalles en nog wat eigenlijk.

Ik kijk enorm uit naar de vakantie, en ik ga echt niks plannen. Gewoon thuis, wat klussen, wat lezen, wat spelen met de kinderen, eventueel eens naar een museum of zo. Ik heb dat trouwens al plechtig aan Bart moeten beloven ook, dat we het rustig aan gingen doen in de vakantie.

Gelukkig zijn er nog de zen-momenten tijdens de rugbytraining van de jongens. Ervoor is het altijd stressen, want er is altijd wel eentje die iets niet vindt, waardoor we uiteindelijk toch weer ei zo na te laat zijn. Maar zodra we er zijn, lopen de jongens naar het veld, en gaan Merel en ik wandelen. Ook vanavond, trouwens. We hebben een mooie wandeling gemaakt, een nieuw speeltuintje met een snelle glijbaan gevonden, en we hebben gepicknickt aan een heuse picknicktafel. In het donker, jawel. Daarna zijn we nog verloren gelopen op de camping – er moet een doorsteek naar het water zijn, maar die vonden we niet.

Enfin, de lange wandeling met een huppelend en kwetterend meisje heeft me deugd gedaan.
Straks moet ik nog spullen bijeenzoeken voor morgen, dan twee uur rijden naar Ankoria, een dagje larpen, terug rijden, en dan zondag examens opstellen. Oh, en ergens nog huishouden doen ook. En nog wel een paar dingen. Zucht.

Onverwacht fijne dag

Het deed deugd deze morgen: gisterenavond waren de punten binnen van deze rapportperiode – ik had nogal wat toetsen afgelopen week, en dus een stapel verbeterwerk – en die stress was dus weg. Ik werk 4/5 en heb normaal gesproken dus de donderdag vrij, maar vorige week was er de pedagogische studiedag, en afgelopen weekend zaten we in de Ardennen, en dus had ik met moeite tijd gehad om adem te halen. Vanmorgen liep ik met de kinderen naar school, kwam terug met verende tred, ruimde hier in huis, vouwde was, dronk koffie met de kuisvrouw, en stelde examens op. In stilte. Zonder kwetterende kinderen of lawaaierige leerlingen. Gewoon, stil. Zalig.

En toen kwam Bart onverwacht thuis: hij moest nog iets ophalen en zo, en ging dan even hier blijven werken, ongestoord. En of ik dan geen zin had om met hem te lunchen in het Boneryck. Tegen half een zat ik dus prinsheerlijk met mijn liefste parelhoen te eten, en ik genoot.

Ik moest nog wat kleine dingen doen, maar vooral: de druk was even weg. Er zijn nog wel die examens die opgesteld moeten worden, en de Latijnolympiade moet verbeterd worden, en ik moet nog om Sintcadeaus, en het huis is nog een halve puinhoop (de helft maar, met dank aan de kuisvrouw), maar toch. Fijne dag voorwaar.

De Dacia-techniek

Misschien kan iemand van de filologen me helpen?

Er is een bepaalde techniek die vaak gebruikt wordt in redevoeringen, en vooral Cicero is daar nogal fan van.

De techniek is als volgt: de spreker zegt dat hij het niet gaat hebben over een bepaald onderwerp, maar precies door dat te zeggen, trekt hij er toch de aandacht op. Cicero bijvoorbeeld zegt in zijn verdediging van Milo: “Ik ga het niet hebben over het vrouwtje Scantia en de jonge gast Aponius – Clodius had hen elk van beiden met de dood bedreigd, als ze niet hun grond aan hem afstonden – maar wel over…” Net door te zeggen dat hij het er niet over zal hebben, vermeldt hij het toch even, en blijft het in het achterhoofd hangen.

Dacia doet precies hetzelfde in zijn reclame voor de Dacia Sandero:

Ik verwijs er intussen naar als de Dacia-techniek, maar heeft iemand daar een betere benaming voor? Bestaat dat eigenlijk? ’t Is maar dat dat niet zo professioneel overkomt, de “Dacia-techniek” :-p

UPDATE: dankzij Greet (zie commentaren) weet ik nu dat dat paraleipsis heet, en dat dat in het Latijn dan praeteritio is, en dat wist ik nochtans, ooit, in een ver verleden! Dikke merci, Greet!

Springen lopen vliegen crossen… naar Houffalize

Ons ma spreekt al een paar jaar van samen op weekend gaan. Wij doen dat al jaren met Barts familie, en blijkbaar gaan ook Roeland en Sarah met haar familie elk jaar een weekendje op stap. Jammer genoeg zagen mijn oudste broer en zijn vrouw dat niet zitten, maar bon, dat heeft ons niet tegengehouden. Ik zou het nochtans wel leuk gevonden hebben als zij er bij waren geweest.

Het werd in elk geval een jachtige dag. Woensdagnamiddag had ik Latijnolympiade, en dus niet echt veel tijd over. Donderdag is normaal gezien mijn vrije dag – ik werk 4/5 – maar omdat het pedagogische studiedag was, viel ook dat in het water. Gelukkig niet letterlijk, maar bon. Het betekende wel dat alles qua huishouden was blijven liggen, en dat ik alle spullen nog moest pakken.

De vrijdag is voor mij sowieso een drukke dag: zes uur lesgeven, een uur studie en een lang middagtoezicht, dus twee keer een kwartiertje pauze tussen half negen en half vier. Gelukkig had Bart de namiddag vrij kunnen maken, en was hij al om de auto geweest in de garage.

Het betekende dat alles eigenlijk pas samengeraapt was, en in de auto zat kwart over vijf, en dat was dus pas tegen achten toekwamen in Houffalize. Merel had gelukkig de laatste twee uur liggen slapen, en had dus nog geen last van honger of zo. Ma en pa hadden kaasschotel voorzien, en wij schoven gezellig mee aan. Alle drie de kinderen vlogen daarna meteen in bed, in een eigen kamer met een apart bed voor Merel, een dubbel bed voor Wolf, en daarboven een stapelbed voor Kobe. Wreed gemakkelijk, eigenlijk.

Tegen kwart voor negen kwamen Roeland en Sarah toe met de kinderen, en die namen de resterende twee kamers op de eerste verdieping, telkens met een dubbel bed. Bart en ik hebben de tweede verdieping voor ons, met een ruime tweepersoonskamer, en een ruime badkamer met toilet en douche, die we dan maar delen met de kinderen. De badkamer op  de eerste verdieping is trouwens groot genoeg om tussen bad, dubbele lavabo en douche nog een enthousiast walske te placeren.
Er zijn twee salons, trouwens: een ruime beneden, rond een kachel, en een identieke op de vout daarboven, waar een tv staat. Ideaal voor de kinderen om boven te zitten, en wij beneden. En de keuken, die is ook behoorlijk ruim, met een aparte eetkamer. Ons ma heeft dat bijzonder goed gekozen, vind ik. Dik in orde.

Enfin, we kletsten nog wat af, en kropen uiteindelijk in bed. Ik was gewoon doodop, om eerlijk te zijn.

Pedagogische Studiedag

Qua timing had het een pak beter gekund, dat geef ik toe. Zo’n paar weken voor de examens is niet ideaal, maar bon, het lag blijkbaar vooral aan de pedagogische begeleidingsdienst die wilde komen spreken.

Bon, eerst dus een dik uur ‘interactieve presentatie’. Mja. Ik kan niet zeggen dat ik iets nieuws geleerd heb, en dat gold blijkbaar voor het overgrote deel van de collega’s. De aansluitende vakgroepvergadering was wél zeer zinvol, en we gaan die zelfs nog op een latere datum verderzetten.

De zelfgemaakte lasagne van onze onovertroffen kokkin Anja voldeed aan alle verwachtingen, en daarna prezen we de goden gelukkig voor het goede weer: een deel van ons ging met gids wandelen in de Bourgoyen, een deel sprong op de fiets om onder leiding van de collega geschiedenis een boeiende fietstocht door Gent te maken, en 25 van ons werden door de schoolbus gedropt aan de torentjes van het Rabot, om dan op de Lievekaai in kayakken en Canadese kano’s te stappen. De max, gewoon!

Ik wilde foto’s nemen, en kreeg daarom de zoon van onze werkman Pierre – beiden uitmuntende en bijzonder ervaren kayakkers – mét hond in een cano toegewezen. Zalig gewoon! Ik heb er gigantisch van genoten, en het volledige fotoverslag krijgt u nog, zodra het op de schoolwebsite is verschenen. Gent vanop het water is een compleet andere ervaring. Een kayaktocht op de Gentse binnenwateren: ik kan het iedereen aanraden! En als daar dan nog taart en koffie op volgt in de kayakclub, kan het voor mij al helemaal niet meer kapot. Dank u, directie!

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA