rugby – Pagina 10

26/04/201405/05/2014

Rugbytoernooi voor Wolf

Kobe was op scoutsweekend, dus ik kon zonder zorgen mee met Wolf naar Tervuren, voor een toernooi bij British School Brussels, ofte BSB.

Vorig jaar werden ze nog genadeloos afgedroogd door de beter spelende BSB, deze keer hielden ze manmoedig stand, en zag ik een paar knappe staaltjes van samenspel en techniek. Goed gespeeld, jongens, een verdiende 2-2!

Helaas hadden ze er niet op gerekend dat, door het wegvallen van een andere ploeg, ze onmiddellijk een tweede matchke moesten spelen, en toen zakte het niveau als een pudding in elkaar. Jammer!

Maar ze hebben in elk gevallen gigantisch veel progressie gemaakt, en ze spelen goed, ook al hebben ze de drie volgende matchen verloren.

19/04/201427/04/2014

Paastoernooi

Dat het een gigantische traditie is, het Paastoernooi van de rugby. Ik heb er twintig jaar geleden zelf nog in meegespeeld, en memorabele momenten beleefd. Jaar na jaar gingen we ook kijken.

En toen is dat wat verwaterd: enkel Jeroen was nog zijdelings betrokken bij de rugby, maar ook niet meer actief als speler, en een voetblessure (niet weg te krijgen ontsteking aan de bal van mijn linkervoet, uiteindelijk zelfs geopereerd) hield mij ook weg van het veld. We hebben het toernooi dus luttele jaren overgeslagen, al ging ons ma af en toe, als het mooi weer was, nog eens kijken.

Tot nu. Sinds de jongens zelf spelen, ben ik een pak meer betrokken bij de rugby: ik zit in het clubhuisteam, doe af en toe shifts, en heb voor het Paastoernooi eigenlijk vooral aan de website en de Facebookpagina gewerkt. En uiteraard zijn we deze middag dus gaan kijken, samen met mijn ma en pa, en later kwam ook mijn jongste broer (die ook nog heeft gespeeld) toe met zijn gezin. Het weer was ronduit stralend te noemen, en ik genoot ervan.

Ik was vooral onder de indruk van de nationale damesteams van Duitsland en Georgië: ik hou normaal gezien niet zo van sevensrugby (met zeven, in plaats van vijftien spelers), maar die dames konden er wat van. Logisch ook, als je een nationaal team bent. Er waren overigens op zaterdag 56 teams, en op zondag zelfs 68 teams aanwezig, van zowat overal in Europa, maar zelfs Australië. Chapeau!

’s Avonds had ik een ‘vlindershift’: tussen tien en twaalf, na de barbecue dus, en tijdens de gigantische fuif in de tent, sprong ik bij waar nodig, kuiste tafels af, zette het ontbijt klaar, haalde drank voor de dames aan de kassa, regelde de druk van de tapinstallatie bij, enfin, vanalles dus.

Ik ben niet blijven hangen: ik was moe, en morgen is er een paasbrunch met mijn schoonfamilie. Tussendoor heb ik vandaag nog verder gewerkt aan Wolfs kamer, en die is bijna af, maar het is dus druk…

21/02/201426/02/2014

Speelhoek

Sinterklaas introduceerde in het rugbylokaal een speelhoek. Ik vind dat fantastisch: Merel vindt er telkens wel iets nieuws, en vraagt dus steevast om te blijven tijdens de training. Ik vind dat ideaal: intussen kan ik verderwerken aan de vergaderzaal, of kan ik gewoon zitten lezen, en hoef ik me niet schuldig te voelen omdat ik Merel meesleep.

Pas op: als het goed weer is, gaan we even tot op het strand van de Blaarmeersen, en als het niet te koud is, eten we er onze boterhammen op, maar da’s dus al even geleden.

Maar zo’n speelhoek, da’s dus een gerief!

15/02/201416/02/2014

365 – 15 februari 2014 – rugbytoernooi

Wolf is die met een groene muts op.

25/01/201426/01/2014

365 – 25 januari 2014 – rugbymatch

30/11/201304/12/2013

Vriendschap

Niet alleen werd er gerugbyd vandaag, de dag stond eigenlijk vooral in het teken van vriendschap en verbroedering.

Kobe werd om acht uur (enfin, uiteindelijk, wegens slechte organisatie, om kwart voor negen) meegegeven naar Bosvoorde om daar match te spelen, en ik bleef met Wolf ter plekke in ons eigen superdeluxe clubhuis om te ontbijten en mee te helpen. Onze team manager had het namelijk in haar kop gestoken om, bij onze thuiswedstrijd, er meteen een ontbijt aan te koppelen voor de spelers en familie. Jawadde. Ze heeft met haar aanstekelijke enthousiasme een pak mensen gemobiliseerd, en het was dus een ontbijt om u tegen te zeggen, met spek met eieren, muesli, yoghurtjes, verschillende soorten brood, massa’s fruit, koffiekoeken, rozijnenbrood, en ik zal nog wel een paar dingen vergeten zijn. Ik schat dat er een goeie vijftig man was, ook niet weinig.

Enfin, tegen tien uur startte het toernooitje, en werd er duchtig gespeeld, terwijl ik intussen de barshift deed. Intussen waren ook mijn ouders gearriveerd, en iets later zelfs een van Wolfs vriendjes uit de klas, samen met zijn mama en papa, broertje en zusje. Milan had zowaar zelfs een papieren spandoek gemaakt, en Wolf kon gewoon niet harder blinken dan hij deed. Nee, hij zou nóg harder geblonken hebben, mochten ze gewonnen hebben, maar dat was bijzaak.

We dronken er nog rustig eentje op, gingen elk naar huis om te eten, en tegen kwart na drie ging Wolf de fiets op, om op zijn beurt naar de basketbalmatch van Milan te gaan kijken in de lokale sporthal, ook met zelfgemaakt spandoek. Een gemak dat dat is, zo’n zoon die zelf met de fiets kan gaan, ge kunt het u niet voorstellen!

Maar ik ben vooral blij dat hij zo fijne vrienden heeft, die komen kijken naar zijn hobbies, en naar wie hij dan op zijn beurt kan gaan kijken. Hij doet dat goed, onze Wolf. Gelukkig maar.

30/11/2013

365 – 30 november

10/11/201313/11/2013

Rugbytoernooi in Nijvel

Omdat ik me helaas niet kan opsplitsen (Wolf en Kobe zitten elk in een andere toernooigroep), ging ik gisteren mee richting Nivelles met Wolf en de U11. Ik had mijn stevige laarzen aangedaan, maar mijn caoutchouc botten waren een nog betere keuze geweest: ze hebben een pracht van een clubhuis, maar helaas een modderpoel als veld. Correctie: twee modderpoelen als velden.

Onze jongens waren eerst geïntimideerd door de modder, én door de keigoeie tegenstander, maar de derde match wonnen ze dan weer wel, nadat ze hun zelfvertrouwen hadden teruggewonnen, en de modder gewoon… ik ging bijna schrijven: negeerden, maar dat was gewoon onmogelijk. Oordeel zelf:

Ik heb er uiteraard vooral de foto’s van Wolf uitgehaald, maar de hele reeks staat op de Facebookpagina van hun team. Je ziet trouwens netjes de evolutie van modderigheidsgraad…

18/10/201323/10/2013

Blaarmeersen

Het was een drukke dag vandaag, met geloop voor nieuwe broekkousjes, Skylanders, boodschappen, boekhouder, apotheek… Er kwam niet veel van de ‘mij-namiddag’ in huis, helaas. Maar gelukkig was het nog steeds aangenaam warm buiten, en kon ik ontstressen met mijn Mereltje aan de Blaarmeersen, terwijl de jongens aan het trainen waren.

We zijn nog maar eens met de buggy tot aan het kleine piertje gewandeld, hebben daar onze boterhammetjes opgegeten op het bankje, keken naar de zonsondergang en zagen dat het goed was. We zijn dan rustig teruggewandeld – en Merel stapt altijd dat hele eind, dan – tot aan het veld, hebben nog eventjes gekeken of de jongens wel goed bezig waren, en zijn dan maar een chocomelk gaan drinken voor bij de boterhammen. Meer moet dat soms niet zijn om helemaal rustig te worden.

10/10/201312/10/2013

Rugbylokaal

Dat mijn jongens rugby spelen, dat wist u al. Dat ik vroeger ook zelf nog competitie heb gespeeld, misschien niet.

Onze club draait voor een groot deel op vrijwilligerswerking. Dat geldt voor de trainers van de jeugdreeksen, het vervoer van en naar de matchen, het smeren van boterhammetjes voor de bezoekende jeugdploegen, het organiseren van speciallekes zoals het Paastoernooi of het Sidney Gale, maar ook voor het openhouden van het clubhuis. We zijn namelijk rotverwend door de Stad Gent: we hebben, naast onze twee kunstgrasvelden en een echt grasveld, ook een prachtig clubhuis (dat we weliswaar huren, maar toch) met uiteraard kleedkamers en douches, materiaalkot, maar ook met een vergaderzaal, fitnessruimte en vooral ook een grote bar.

De constructie is niet altijd even logisch, en vooral: na een paar jaar begin je pas goed door te hebben wat er moet bijgestuurd worden, wat er moet veranderen, waar het praktischer kan. Vorig jaar had ik de lokaalverantwoordelijke al een aantal suggesties gedaan, en had ik vooral ook serieus wat tijd gestoken in het opruimen van de vergaderzaal, die eigenlijk gewoon werd gebruikt als locatie om alles te dumpen. Ik erger me namelijk blauw aan dat soort dingen.

Dit jaar is er een heus clubhuiscomité opgericht, met verantwoordelijken voor bar, aankoop drank, aankoop droge voeding (nog net niet ‘kassa vier’) en het dagelijkse reilen en zeilen.

We hebben vanavond drie uur vergaderd: kleine praktische noodingrepen, een grondige wijziging van de toog en bar, eindelijk eens werk maken van de aankleding van het clubhuis met de tientallen trofeeën en bekers die we liggen hebben, en met de T-shirts van andere ploegen en zo. Oh, en vooral ook met de tientallen foto’s die we in de loop der jaren verzameld hebben. Daarnaast komt er ook een praktische oplossing voor de stock van de drank, voor de geur uit het putje die we maar niet weg krijgen, belettering van de grote ramen, dat soort kleine dingen, en eindelijk ook eens kasten en rekken om alle spullen in op te bergen.

Ik zie het wel zitten, ja. Ook al heb ik een bloedhekel aan vergaderen.