Rugzak

Merel mag nog dit schooljaar naar school. Na Hemelvaart, meer bepaald.

Ze gaat geregeld ’s morgens met mij mee als ik de jongens ga afzetten, en ze is dus vertrouwd met het begrip “school”. Beter nog: onlangs vroeg iemand aan haar of zij ook al naar school ging, en ze antwoordde parmantig: “Ja!”. In haar ogen was dat ook zo, want ze gaat toch naar school ’s morgens? Dat ze daarna naar de crèche gaat, zei ze er uiteraard niet bij.

Woensdag zag ik in de solden in de Delhaize voor tien euro een alleraardigst boekentasje van Kickers hangen. Knalpaars, met een schattig konijnensleutelhangertje aan. En toen bleek er zelfs nog een portemonneetje en een turnzakje bij te zitten, voor datzelfde geld.

boekentas1

boekentas2

Gisteren heeft Wolf haar dat gegeven, en ze was door het dolle heen. Ze is me uitgebreid (op aanstoken van haar broer) komen bedanken, en heeft ze niet meer uitgedaan. De boekentas is zelfs meegegaan naar de badkamer. Alleen om te slapen mocht ze uit. Ze steekt er poppen in, speelgoed, vanalles, en loopt pront te paraderen.

boekentas3

boekentas4

Ze weet dat ze nog moet wachten tot ze groter is om naar school te gaan, maar man, ze is er klaar voor!

Pop

Merel heeft dus een pop gekregen voor haar verjaardag, met extra kleertjes en een bedje. Het keukentje van Kobe wordt al een tijdje intensief door haar gebezigd, compleet met bordjes en al. De lepels gaat ze zelf uit de schuif halen, en verder heeft ze inderdaad nog wat klein poppentoebehoren. Die pop verlaat tegenwoordig haar armen nog nauwelijks: overal gaat het ding mee, ze zeult er overal mee rond.

Deze avond zat ze plots ongelofelijk schattig de pop eten te geven. Een hapje voor Merel, een hapje voor pop. Ik wilde er een foto van de dag uithalen, maar eigenlijk is de opeenvolging van de vier foto’s veel te veelzeggend. Kijk zelf maar, en denk dan: ‘Awwww… lief!’ (Dat is tenminste wat ik dacht.)

Pop1

Pop2

Pop3

Pop4

Pop5

Drie

Mereltje leert tellen, en is daar dan ook apetrots op. Zo zijn er twee flesjes in de badkamer, twee pantoffels, twee kousen, en vooral ook altijd twee handjes. Vol trots telt ze dan: “Eén, twee! Ja hé mama!”

En toen leerde ze het begrip drie. En sindsdien, als je haar vraagt: “Merel, hoeveel handjes heb jij?” dan kijkt ze je aan, houdt haar kopje scheef, en zegt dan vol overtuiging: “Dwie!” Om het dan uit te schateren van de pret, omdat ze je voor de gek heeft kunnen houden.

Die kleine van ons, dat wordt een speciale, ik zeg het u.

Twee jaar

Kleine Mereltjes worden groot. Maar ook kleine Mereltjes krijgen een feestje, wanneer ze verjaren.

Het is misschien dan wel al meer dan twee weken geleden, maar zo’n hoop oma’s, opa’s, tantes en nonkels bij elkaar krijgen is geen sinecure.

Maar vandaag kreeg Merel dus haar feestje. Met taart, uiteraard, en met cadeautjes. Een nieuwe pop die ze nauwelijks nog loste, met bijhorende kleertjes en een bedje. Vier kleurrijke retropotjes voor in het keukentje, en nog een paar envelopjes. En een felroze retro metalen auto, die helaas nog wat te moeilijk is om te trappen, maar waarin ze wel haar voeten op de grond kan zetten en zo kan voortbewegen.

feestje3

Ze genoot van het volk, ze genoot van de taart en ’s avonds de kaas, ze genoot van alle aandacht, ze genoot van de cadeautjes, en ze genoot van haar twee leeftijdsgenootjes.

feestje1

feestje2

Al had ze uiteraard aan geen kanten door wat al die heisa eigenlijk betekende.