Geplaatst op

Een gewone zondag, enfin, toch een beetje

De dag begon met croissants en vriendinnen, ik gooide er eentje af aan het station – we hebben nog moeten crossen! – en om half twaalf stapten ook de laatste twee dames hun auto in, terug richting Dordrecht.
Ik moet het eerlijk toegeven: ik heb genoten van de voorbije dagen, maar ik was ook blij dat de rust terugkeerde in huis: helemaal stil en kalm.

Die rust duurde maar heel even, want om tien voor twaalf stond mijn pa al hier, en was ik volop bezig met een gigantische pot macaroni met hesp en kaas te maken. Wolf had daar expliciet naar gevraagd, en Bart was nog niet terug van Rome, ik moest dus wel zelf koken. Maar het smaakte enorm, en we genoten ervan, vooral dan ook van het dessert: zelfgemaakt vers roomijs met caramel ^^

Tegen dan kwam ook Bart thuis en waren we weer compleet. Bart at, viel prompt in slaap, en ons pa en ik reden naar Doornzele om daar een cachewandeling te doen, maar dat viel precies gelijk wat tegen. We zijn dan nog naar Speybank gereden die we met enige moeite wél opgelost kregen, en tegen half zes waren we weer thuis.

Een doodgewone zondag dus, met alles erop en eraan. Oh, en ons pa had gewoon een bloemetje mee voor mij: prachtige rode potroosjes! Ik hoop maar dat ze een beetje blijven staan, want ze zijn prachtig met mijn witte amarylissen…

Geplaatst op

Vossenweekendje ter voorbereiding van Haven

In oktober hadden we hier al eens samen gezeten voor Haven III, maar toen kon ik uiteraard niet mee gaan larpen door mijn kapotte rug. Mireille, Caterina en Hanneke zetten toen zeer overtuigende Akata neer, zo bleek achteraf uit alle verslagen.
Intussen zijn we een half jaar verder, is mijn rug nog absoluut niet oké – dat zal ook nooit meer goedkomen, maar bon – maar goed genoeg om een weekendje te gaan spelen. Ik was in november wel al een weekendje naar Omen gegaan, maar dat was als figurant en dus compleet anders.
Nu ga ik dus opnieuw spelen, mijn derde spelersrol ooit, en de eerste buiten Poort. Ik ga Els keihard missen, dat weet ik nu al: de laatste poorten speelden we voortdurend zij aan zij.
Ook Sabrina gaat nu mee, we waren dus met twee nieuwe spelers, en haar personage moest nog opgesteld worden en de rest bijgestuurd. En daarbij, gewoon een weekendje onder vriendinnen is ook zalig. Mireille was hier al van gisterenavond, ik had haar opgepikt in Drongen station. Bart zit intussen een weekendje in Rome met Jaguar, extra rust dus in huis :-p

Tegen de middag reed ik even naar Mariakerke om Chinees voor zes personen, en om één uur stonden effectief Hanneke en Sabrina hier. We waren net allemaal bediend toen ook Stefaan, man van Els en eigenlijk ook een echte Vos, hier stond. Hij had nog niet gegeten, we schoven een bord bij, en het werd extra gezellig. En ook al waren we met achten, er was nog steeds veel te veel eten :-p



Na het eten overliep Mireille even het concept van Haven, het spelsysteem, en gingen we aan de slag voor een personage voor Sabrina en meteen ook voor Stefaan, want bij hem was het ook beginnen kriebelen. Hij gaat nu nog niet mee doen, maar hopelijk wel de volgende. Yes! Dik in orde! Hij ging trouwens maar even blijven, had hij gezegd, maar het was toch ruim half zes voor hij weer richting Brugge vertrok ^^

Het was oorspronkelijk de bedoeling dat Mireille vanavond nog een trein naar huis nam, maar uiteindelijk is ze, samen met de andere twee, gewoon blijven slapen. Hehehe. Doodjammer dat Caterina er niet bij kon zijn, maar die heeft volgende week examens en was ijverig aan het blokken.

Enfin, vermoeiende, maar wel superwijze dag dus.

Geplaatst op

Vortex: de Aether editie

Wolf had er al maanden naar uitgekeken – letterlijk, want oorspronkelijk was deze jongerenlarp in november gepland. Maar bon, we stonden om zeven uur op, en tegen half acht zaten we in de auto, onderweg naar het Montfortcollege in Rotselaar. Berekoud, dat wel, maar zo lang het droog bleef, was dat eigenlijk niet zo erg. Wolf had dan nog de chance dat hij zogezegd van Rusland kwam en dus rond kon lopen in een dikke, dikke vest.

Het was bij momenten wat chaotisch, bij momenten ook een beetje saai (zoals in elke larp) maar eigenlijk heb ik me best wel geamuseerd. Bij Wolf zag ik zijn ogen stralen, ondanks de pijn, en ik heb het gevoel dat hij er echt van genoten heeft, van zijn dagje Steampunk. Hij zal het wellicht de volgende dagen wel moeten bekopen, maar dan heeft hij dit toch alweer gehad. Mét kunstig bespoten nerf geweren ^^

Geplaatst op

Sorry, Kamiel!

Ik stapte deze morgen net uit de douche toen ik het nieuws hoorde dat Kamiel De Bruyne, een ongelofelijk fijne oudleerling van me die destijds nog de prijs Latijn had gekregen, een Emmy had gewonnen. Jawel, een échte International Emmy Award voor zijn programma “Sorry voor alles”. Een welgemeende, nog kletsnatte YES! ontsnapte me. En toen hij zijn dankwoorden uitsprak en zei “Sorry mom for not becoming an engineer” kreeg ik zowaar tranen in de ogen.

Want Kamiel is een van onze beste allrounders ooit op school, met prijzen voor onder andere wiskunde als Latijn, en met een fenomenaal taalgevoel. En toen we hoorden dat hij geen burgerlijk ging doen, maar filmschool, hadden we zowat allemaal iets van: “Allez jong, Kamiel, wat doet ge nu? Serieus? Gij met al uw talenten? Maar bon, als dat is wat ge graag doet…” En ja, we schudden ons hoofd…

Wel, Kamiel. sorry daarvoor. Niet dat we er ooit aan twijfelden dat je het daar ook goed ging doen, daar niet van, maar toch: sorry. Want het is jouw keuze, en wat voor een keuze, en we hadden je iets volmondiger mogen steunen.We hebben dat daarna nog wel gedaan hoor: je hebt me nog gefilmd op school en op larp voor een van je projecten. Ik heb het eigenlijk nooit gepubliceerd: bij deze dus.

Nog eens proficiat, Kamiel. Je hebt er geen idee van hoe trots ik wel ben op een van mijn Latinisten. Serieus.

Geplaatst op

Omen VIII

Jawel, opnieuw larptijd, en dan nog wel Omen, mijn grote favoriet!

“Lukt dat wel met die rug?” hoor ik u denken.

Awel… Ik heb twee weken geleden Haven al voorbij moeten laten gaan, maar dat kon ook niet anders: er zijn intussen twee recuperatieweken voorbij, én ik was er een speler, full fighter. Onmogelijk, dus.

In deze live werd ik door spelleiding gecast als mijn politieke rol die ik al één volledig weekend, en twee avonden heb gespeeld, en die ik doodgraag speel. Ik wist dus op voorhand dat ik regelmatig kon gaan liggen, dat mijn aanwezigheid niet de hele tijd was vereist, en dat ik niet hoefde te vechten. Voeg daar dan nog bij dat het voor een keer niet in het verre Limburg was, maar wel in Zedelgem bij Brugge, op een 40 minuten rijden, en ja, ik zag het dus zitten.

Gisterenavond kon ik door een speltechnische reden – ik kon een stuk fysiek niet mee doen, en bleef dan maar in spelkot – het grootste deel van de avond niet mee maken, en mijn rug deed het eigenlijk prima. Er waren ook goeie bedden, en mijn gezelschap had ongelofelijk goed voor me gezorgd. Merci, vriendjes!

En vandaag? We sliepen tot negen uur, ontbeten, en ik ging vanalles onderzoeken, praten met een hoop mensen (en lang nog niet voldoende mensen), allianties smeden, af en toe even liggen als een dikke kat in een hoop bont in het spelkot, en ik deed zowaar een lange vergadering mee. Rond twee uur lag ik in mijn bed, met een rug die het allemaal uitgehouden had, tot mijn zeer grote verbazing.
Ja, ik heb geen afstanden afgelegd, ben op geplaveide stukken gebleven (en heb dus een hoop actie en lol gemist in het bos en bij de tentenkampen) en heb massa’s dingen gemist, daar ben ik zeker van, maar ik had beloofd me koest te houden, en ik ben zelf ook veel te bang om te hervallen.

Ik had in het begin zelfs geen zwaard aan, maar toen zelfs spelleiding opmerkte dat ik er zo ‘naakt’ uitzag zonder zwaard, ben ik er toch maar eentje gaan halen. Ik heb het niet gebruikt, maar het voelde wel goed aan.

Maar vooral: het heeft me immens deugd gedaan om nog eens buiten te komen en weer eens iets te doen. Eindelijk.