Geplaatst op

Haven

Het was me nog de moeite gisteren: we zijn alle vier in één auto geraakt, maar Jarne zat gewoon helemaal ingekapseld ^^

Enfin, we waren nog net op tijd om in de schemering onze tent op te zetten en in te richten. Niet dat we erin geslapen hebben hoor, zo zot zijn we op onze leeftijd – ik ben de jongste van de vijf – niet meer, maar het was wel zalig om een echte uitvalsbasis te hebben, een ingerichte tent met zitplaatsen en bedjes en parafernalia, waar zieken zijn genezen, hypnoses zijn uitgevoerd en het vooral ook heeft gezomerd. Meermaals zelfs.

Voor het eerst was ook ons kampvuur een drukke aangelegenheid: er heeft veel volk gezeten, van allerlei rassen, en voor het eerst zelfs een duo Breaghan. Nooit gedacht dat ik die nog aan ons vuur zou laten zitten. Maar blijkbaar kan het dus wel, al leidt dat om vier uur ’s nachts tot een stevige ingame discussie over fascisme en dergelijke. Moet kunnen.

De vuurkorf van 20 euro in den Aldi is trouwens helemaal goedgekeurd. Fijn ding, dik in orde.

Geplaatst op

Vertrek anders eens op weekend…

Straks vertrek ik op Havenlarp, en ik heb er ongelofelijk veel zin in!

Alleen ben ik het Bart niet zo gemakkelijk aan het maken. Het weekend is namelijk een klein beetje hectisch, heb ik zo het gevoel.

Tegen een uur of vier zouden Jarne, Stefaan en Mireille hier moeten toekomen, en dan zien we nog of we alles in één auto krijgen of toch moeten verdelen. Ik vrees dat laatste, aangezien ik een grote vuurschaal mee heb en Mireille een tent, en er zijn stoelen en eten en ander gerief… Het is gelukkig maar een uurtje rijden, in Ellezelles.

Ik ben net Kobe gaan afhalen om drie uur aan school: die kwam thuis van een weekje zeeklassen. De fagotles gaan we voor een keertje skippen, hij is doodmoe. Merel is intussen ook thuis, dat is al geen probleem meer. Haar spullen staan klaar, want om zeven uur vertrekt ze op scoutsweekend. Bart zal haar dus moeten brengen. Om tien uur vanavond moet hij dan Wolf ophalen aan school, want dan komt die terug van een weekje Engeland met school.

Ik heb instructies voor de wasmachine klaargelegd, want Wolf wil nog een reeks kleren vanavond wassen: hij wordt morgenvroeg opgehaald voor een week Duitsland met Arwen en haar familie. En ja, hij wil echt bepaalde kleren nog mee hebben.

Zondagmiddag moet Bart Merel dan weer ophalen, en later die dag kom ik dan gelukkig ook weer naar huis. Maar het is effectief van het een naar het ander.

Ik heb bijna medelijden. Bijna.

Geplaatst op

Roanoke: de bedenkingen

Awel, ik heb me eigenlijk echt wel geamuseerd met die jonge gasten. Je moet hen af en toe wel wat intomen of net in gang zetten, en heel vaak moet je ze terug “ingame” brengen want ze zitten heel vaak met buitenspelse termen te goochelen, als ze al niet over de voetbal bezig zijn. Maar verder is het vooral heel gemoedelijk. Ja, er wordt gevochten, en ja, soms gaat het er wat harder aan toe, maar niet zoals in een volwassenenlarp, echt niet. En het niveau van rollenspel is soms gewoon bangelijk zoals ze het in Antwerpen zeggen. We gaan binnenkort een uitstekende lading spelertjes op onze volwassenenevenementen binnenkrijgen, me dunkt.

Alleen zo jammer dat het tijdens het afbreken beginnen regenen is. Of zeg maar: gieten. Alles was drijfnat, alle tenten, alle buitenmateriaal, maar zelfs het gewone gerief van ermee tot aan de auto te lopen.

Voor mij was het tegen dan trouwens echt welletjes: ik had wel genoeg in bed gelegen, maar die bedden waren zodanig rotslecht dat ik niet echt veel geslapen heb. De eerste nacht ben ik wakker geworden van de rugpijn en heb dan maar mijn matras op de grond gesleept. De tweede nacht ben ik gewoon meteen met twee matrassen op de grond gaan liggen, maar veel steun gaven die nog altijd niet.

Meh. ’t Is dat ik deze hobby zo ongelofelijk graag doe en het zowat het enige is waar ik me nog eens een beetje fysiek kan in uitleven en de rug achter me kan laten…

Geplaatst op

Roanoke

Nee, de vorige editie, daar was ik om één of andere reden niet bij geweest, maar deze editie wilde ik wel meedoen om de jongens een plezier te doen. Roanoke is namelijk een weekendlarp voor jongeren tussen 12 en 18. De volwassenen zijn dan degenen die figureren en een oogje in het zeil houden, maar de spelervaring is wel al die van volwassenen, geloof me.

Het enige grote verschil is dat om middernacht het spel onherroepelijk wordt stilgelegd en alle spelers binnen het kwartier in hun bed moeten zitten. Er wordt uiteraard ook geen alcohol geschonken, en er is ook geen adult content, wat in andere larps wel eens durft binnensluipen.

De afstand viel al bij al nog mee, ook al waren we veel later vertrokken dan ik voorzien had. De jongens – en ikzelf – moesten toch nog meer spullen verzamelen dan gedacht, en ook het feit dat Wolf op krukken loopt, maakt het er niet makkelijker op.

Want ja, ook dat is niet wat het moet zijn. De spoedarts had gezegd dat het een  lichte verstuiking was en dat hij na een paar dagen opnieuw mocht beginnen stappen. Dat was duidelijk geen goed idee: toen hij dat woensdag voorzichtig, met krukken nog, begon te proberen, deed de voet ’s avonds weer gemeen pijn én stond hij weer dik. Intussen is hij dus ook wel degelijk blauw, en vreemd genoeg aan beide kanten. Als enkel zijn laterale gewrichtsband was beschadigd, dan zou de bloeduitstorting enkel aan de buitenkant zitten. Helaas, er is wel degelijk ook sprake van een hematoom aan de binnenkant van zijn voet. Ik ben er niet gerust op, en dus had ik nog snel een afspraak gemaakt met zijn vaste huisarts om toch even te kijken. Die trok zijn wenkbrauwen op, verklaarde meteen dat dit niet bepaald een “lichte” verstuiking was, schreef onmiddellijk nieuwe foto’s voor omdat er echt wel een behoorlijke pijn net boven het enkelgewricht was, maar zei erbij dat dat gerust kon wachten tot maandag. Ja, Wolf mocht op weekend, zolang hij maar op krukken liep en zo min mogelijk steunde.

Wolf was aan de ene kant dolgelukkig dat hij wel degelijk kon en mocht gaan, maar aan de andere kant mist hij wel een deel van het spel, omdat hij niet mee de bossen in kan. Toch heeft spelleiding hier wel op ingespeeld, want hij speelt een gifmenger en ze hebben hem de mogelijkheid gegeven om daar een gans stuk rond uit te spelen in de herberg, met schorpioenengif en al. Hij is er dan ook echt voor gegaan en moest toevallig een hele tijd met mij spelen. Best wel amusant, en hij speelt niet slecht, die oudste van mij.

Voor mij was het in elk geval een heel rustige dag: ik speel een oude genezeres die eigenlijk met moeite haar ziekenboeg verlaat. Dik in orde dus.

Geplaatst op

Vossendagje

We hebben dat zo af en toe, een Vossendagje. De vorige keer schreef ik: “Samen op LARP gaan, dat vraagt wel enige voorbereiding, zeker zo’n ingewikkelde larp als Haven, waar alle personages echt wel op elkaar moeten afgestemd zijn. En dus lassen we telkens een voorbereidingsdagje in, al was het maar omdat het ook gewoon leuk is om elkaar nog eens te zien ook.”

Tegen tienen vielen zowel Stefaan als Hanneke en Mireille binnen. Sabrina zit in Italië, en Caterina heeft helaas afgehaakt wegens niet voldoende tijd meer. Begrijpelijk, maar wel heel jammer natuurlijk.

Enfin, er werd ontbeten, er werd vooral heel veel gepalaverd over tijdspunten en wapenmateriaal en feestmaaltijden en of dat verwijder klein gif nu nuttig was of niet. Tussendoor aten we wat Bart ons met heel veel liefde en toewijding voorzette, speelden we rond vier uur een stuk taart binnen, en bleven we discussiëren en fijne verhalen vertellen.

Vossen, ik garandeer u, dat zijn misschien speciale, maar vooral heel fijne mensen. Ik raad het iedereen aan!

Geplaatst op

Deftig feestje…

Michael, een van de Korda boys, werd 29 en dat moest gevierd worden. Woensdag werden ook Wolf en ik uitgenodigd in Balen voor een feestje. Aangezien dat toch zo’n anderhalf uur rijden is, zag ik het niet meteen zitten, maar, zei Michael, we konden gewoon blijven slapen, Wim ging dat bed nog eens meebrengen, en Wolf kreeg een veldbed. Toen hij nog vermeldde dat hij thuis een torenvalk heeft en een korenslang, was ik meteen verkocht.

De andere gasten waren gevraagd vanaf zeven uur, wij mochten wat vroeger komen en gewoon blijven eten aangezien we zo lang onderweg waren. En dus stonden Wolf en ik daar gisteren rond half zes, en jawel, we waren erin geslaagd de regen mee te brengen, helaas.

Er werd gewokt, de partytenten werden opgesteld, de bar werd geposteerd, Mathias nam plaats met zijn materiaal, en ik denk dat ik rond acht uur de eerste cocktail van de avond in ontvangst mocht nemen: een Lazy Red Cheeks, met verse frambozencoulis en vodka en nog een paar dingen. Lekker!

Er kwam vooral larpvolk toe, en het werd een bijzonder aangename avond, ook al bleef het regenen… Voor een weddenschap ging Michael zich verkleden als meisje, en Kitana en ik hebben ons dan eens uitgeleefd met de make up. Hij heeft prachtig lang haar en een fijn gezicht, schoor zich glad, en wij mochten ons ding doen. Ongelofelijk gelachen, Micheline was een verdomd knap wijf!

Er werd zelfs gezongen, ik dronk veel te veel om goed te zijn – damn you Mathias met uw vodkacocktails, de enige alcohol die ik ongestraft kan drinken – en tegen half vier kroop ik met een stuk in mijn voeten in bed. Ik was niet de enige die niet helemaal nuchter meer was: de honden sliepen bij de ene, terwijl nog wat later de andere bij de honden sliep. Tsja…

Helaas, om half zeven was ik klaarwakker door de warmte en de muggen. Ik ben dan buiten wat gaan afkoelen en sliep dan nog een uur of twee verder. En tegen half tien zat ik met een aantal anderen alweer buiten met een kom frosties en een koffie.

Ik geef het toe: ik heb me al beter gevoeld dan vandaag. Nee, geen koppijn, wel een licht mottig gevoel. Ik heb vooral tukjes gedaan. Knap van die gasten, eigenlijk: mijn eerste lichte kater in zowat 26 jaar. Faut le faire.

’t Was de moeite, merci Michael!