Rode laarsjes

Jawel, ik heb er eindelijk. Het zijn niet dedie geworden die ik al lang op het oog had , maar wel een ander paar dat nog feller rood is, en eigenlijk wel even mooi. Plus: ze zijn wellicht iets lager, en zitten bijzonder comfortabel. Alleen hingen er achteraan floshkes aan, en die zijn er nog dezelfde dag afgeknipt. Floshen, het idee alleen al!

Maar ze zijn dus echt wel mooi 🙂 Oh, en 89 euro in plaats van 130 voor die andere. Néh!

laarsjes

Tsjoepkes

cuberdon8

Gisteren ben ik eigenlijk gezellig (maar kort) met mijn ma gaan rondlopen in Eeklo City. Jawel, Eeklo, en dan zo dicht bij Gent wonen en al.

Maar ik moest nu eenmaal in Eeklo zijn. Eerst ben ik gezellig gaan eten bij hen thuis in Zomergem, kost die ik hier thuis niet mag voorschotelen, zijnde erwtensoep en vleesribben waar ge zo zalig kunt aan knagen en knauwen. Bart griezelt bij het idee alleen al.

Daarna zijn we met twee auto’s – mijn broer kwam op zijn eigen subtiele manier melden dat zijn auto dringend naar de schouwing moest en dat hij daar geen tijd voor had en dat mijn ma toch met pensioen was en ik wellicht ook niks beters te doen had, enfin, ma dus met zijn auto – naar Eeklo gereden, naar Confiserie Geldhof. Nu zegt die naam u wellicht niet veel, maar zijn enige product is wel enorm gekend en geliefd, nl. de enige echte tsjoepkes, neuzekes ofte cuberdons. Nee, die dingen zijn dus eigenlijk niet Gents, ze worden gefabriceerd in Eeklo, en enkel op bestelling. En aangezien ik geen klassieke suikerbonen wil, maar dus wel tsjoepkes, ben ik drie kilo gaan halen in de fabriek. Voor 22 euro. Jawel. Die met zijn kraam op de Groentenmarkt verdient er dus nogal aan.

Enfin, daarna hebben we nog rondgelopen en gewinkeld, heb ik hele mooie rode laarsjes gekocht bij Torfs, en moest zij dus nogal vlug weg naar de autokeuring. Niet dat ik het zo jammer vond – ik was tegen dan nogal moe – maar een lekkere koffie ergens in een of andere taverne zou wel leuk geweest zijn. Ach ja.

Ik heb tenminste mijn tsjoepkes!

Interieur 2010

Ik wilde er nog eens een dagje op uit met mijn ma. Oorspronkelijk was het idee om naar Antwerpen te gaan, om die rode laarsjes te halen, maar 1. ze hebben ze niet in die winkel op de Meir, en 2. aangezien ik olifantenpoten heb, is het niet het ideale moment om schoenen te kopen.

En toen dacht ik aan Interieur 2010, de interieurbeurs in Kortrijk. Het was eeuwen geleden dat ik er nog geweest was, en mijn ma zag het ook onmiddellijk zitten. Toen Annick dan ook nog een mailtje stuurde met de vraag of ze eens gezellig mocht langskomen voor een babbel en een koffie, maar het voorstel om mee te gaan ook dik in orde vond, was het meteen geregeld. Rond tien uur stond Annick hier, tegen half elf waren we bij mijn ma, en iets na elven stonden we aan de expo in Kortrijk.

We hebben, tot ons aller grote verbazing, alle hallen kunnen doorlopen. Sommige dingen interesseerden ons aan geen kanten, bij andere bleven we al wat langer staan. In het restaurant (je hebt er alle soorten eten, van broodjes tot zelfbediening tot een heus restaurant) heb ik heerlijke everzwijnenfilet gegeten, en in de namiddag hielden we ook nog een koffiepauze met taart. Op die manier kon ik het met mijn gewaggel best volhouden.

Ik heb er ook de max van een zetel gezien bij Leolux, enfin, zo’n loungeding om languit op te liggen, of op te zitten, of… In het felrood dan nog, hij zou perfect in ons interieur passen.

zetel2

zetel1

Alleen de prijs is ernaar natuurlijk, en bij thuiskomst vond Bart dan ook dat het nog te vroeg is voor dat soort dingen, met jonge kinderen en al. Maar toch…

Ik kan maar dromen zeker?

Al bij al wel een hele fijne dag gehad. Bedankt ma en Annick!

Bloemen

Omdat Bart vandaag voor vier dagen weg is naar een conferentie in Amsterdam, heb ik mezelf eens verwend met een boeket. In mijn lievelingskleuren, al vloekt het een beetje met het rood van het interieur.

boeket

En zeg nu zelf, je zou nooit geloven dat dit maar 12,50 euro heeft gekost, nee?

Laarsjes

Normaal gezien ben ik echt geen schoenenmadam: ik heb een paar stevige halfhoge laarzen voor in de winter, en doorgaans komt er niet veel anders aan mijn voeten. Oh jawel, ik heb schoenen voor alle mogelijke gelegenheden, maar die gebruik ik dan ook enkel maar dàn, en niet voortdurend. In het begin van de zomer kies ik een paar sandalen uit, en over ’t algemeen blijft de rest dan gewoon in de kast staan. Ik verslijt dus ook alleen maar die ene paren, de rest kan jaren oud zijn.

En toch had ik begin juli, toen ik rondliep in het Wijnegem Shopping Center, een paar hele knappe rode laarsjes gezien van Cypres. Ik had toen niet veel tijd meer, en dacht bij mezelf dat ik ze wel in Gent ging vinden ook. Valt dat even tegen zeg! En dus ben ik nog steeds verliefd op een paar halfhoge rode laarsjes, maar wil ik ze eerst passen om zeker te zijn dat ze niet te hoog zijn, ze zien er nogal hoog uit. Mocht iemand ze weten staan in het Gentse, laat het me weten!

schoen

Kapper

Gisteren naar de kapper geweest, voor een meer onderhoudsvriendelijke coupe. De vorige vond ik heel fijn, maar moest ik telkens brushen, en als ik dan met een klein mormel ga rondlopen, niet altijd even praktisch. Vandaar de krullen. Bij deze.

kapper

EDIT: en toen vond Bart deze foto veel te serieus, en nam hij vandaag (=maandag) een nieuwe.

kapper2

Bomen

Gisteren om tien voor acht stond hij hier, de bomenman van Arbolia. Na veel gepleit en gezaag had Bart me dan toch zover gekregen dat de twee grote bomen aan onze garage eruit gingen. Hij had gelijk: ze waren veel te groot (>10 m.), verstopten steevast de goten van het garagedak, maakten in de lente met hun bloemetjes en in de herfst met de kleine blaadjes een enorme rommel, namen veel licht weg, en trokken met hun wortels zowel de stenen van de oprit als die van het voetpad omhoog. De stadsdienst was al een keertje langsgeweest om wortels te kappen en het voetpad opnieuw te effenen, en had toen opgemerkt dat die bomen eigenlijk weg zouden moeten. Philip van Arbolia zei het ook onmiddellijk toen hij langs was geweest om te kijken en een offerte op te stellen: valse christusdoorns zijn prachtige bomen voor in een park of een grote open tuin, maar compleet misplaatst op een halve vierkante meter in de stad aan de straat.

En dus: met spijt in het hart, weg ermee, met mijn mooie grote bomen. Helaas.

Ik ben compleet vergeten een foto te trekken op voorhand, maar deze van de bruidssluier die erin woekert, zegt ook al iets:

bruidssluier

Toen ik tegen één uur weer thuis kwam, was de ene boom al grotendeels ontmanteld, en was hij volop bezig aan de tweede. Met professionele ankering en boomklauwen aan zijn benen.

boom

Tegen ’s avonds waren de bomen tot aan de grond afgezaagd, waren de grotere takken en de stronk in brandbare stukken gezaagd (als er iemand wil komen klieven, ge roept maar!) en had hij alle kleinere takken en loof opgeladen om af te voeren. Mooi werk!

Vandaag was hij er terug, maar heb ik hem niet gezien omdat ik wel degelijk zelf ook nog moet werken. Hij heeft toen de stronken uitgefreesd en alle wortels uitgegraven. Hij heeft er zelfs een deel van de tegels voor uitgebroken en teruggelegd (die lagen toch niet gebetonneerd maar op stabilisé) en ik heb nu een mooi stukje omgeploegd bloembed :-p Het hondenhok is ook gedeeltelijk afgebroken, maar dat stoort helemaal niet, het is niet alsof het nog echt gebezigd werd.

boom2

boom3

En nu ziet het er vooral leeg uit. Heel erg klaar in de keuken, dat wel, maar vreselijk leeg buiten. Ik mis mijn bomen. Maar geen nood, er komen er nieuwe. Twee valse acacia’s, zoals er al eentje in de tuin staat. Makkelijk in onderhoud, niet te groot, en zeer bestand tegen het stadsleven, volgens Arbolia. Yup. Content van die mens zijn werk: snel en vooral zeer grondig.

En toch mis ik ze.

iPhone

Ik heb voor mijn moederkesdag een iPhone gekregen van Bart. The full version, zijnde 3G en alles. Hij vond dat ik niet mocht onderdoen voor hem, vandaar. Ik was al lang blij geweest met de eenvoudige versie, maar ik zei uiteraard niet nee.

Eigenlijk nog een geluk bij een een ongeluk dat ik er zo eentje had, want ergens in juni is de zijne plots doodgevallen, gebrickt als het ware. Ik heb dan maar mijn oud telefoontje (pas op, ook een fijn ding hoor) van uit een schuif opgediept, en hij heeft de mijne gebruikt. En ik kan je verzekeren, als je eenmaal een smartphone gewoon bent, en de intuïtieve interface van een iPhone, dan mis je dat.

Toen ik dan ook in juli de zijne terug mocht ophalen in de winkel, heb ik meteen een beschermcase voor de mijne gekocht, hard plastiek afgewerkt met elegant leder. Niet het goedkoopste uit het assortiment, maar als je de telefoon zelf al hebt gekregen, mocht dat wel eens. Ik vind het nog steeds erg mooi.

iphonehoes

Ikea

Vandaag met mijn ma en de kinderen naar de Ikea getrokken. De jongens vinden dat zalig, want dan mogen ze een uur spelen in de speelopvang, en blijkbaar is die heel erg leuk, beweren ze.

Intussen heb ik met mijn ma een Pax kast samengesteld: onze grote kleerkast staat in de logeerkamer, maar die kamer wordt de nieuwe kinderkamer. Ik zie het echt niet zitten om die grote kast nog eens af te breken en een verdieping hoger te sleuren, en dus ga ik gewoon een nieuwe grote kast laten leveren en monteren op de tweede verdieping, op onze grote slaapkamer. Onze kleren gaan dan naar daar, en de grote helft van de oude kast wordt dan voor ons meisje.

Daarna zijn we met zijn allen blijven eten in het Ikearestaurant: 23 euro voor twee kindermaaltijden, twee volwassenen, met drank en koffie, en een ijsje voor de jongens inbegrepen. Eigenlijk vinden de kinderen ook dat gewoon leuk, want het is er heel erg ongedwongen en op kindermaat.

En ik? Ik ben een kast rijker, heb niet moeten koken, heb weer een dag van de vakantie gevuld voor de kinderen (hou ze maar eens twee maanden bezig) en heb gezellig kunnen kletsen met mijn ma. Dik in orde, zou ik zo zeggen.

Heks

Deze voormiddag ben ik richting Schoten gereden, gelukkig met de auto mét GPS van mijn ventje 🙂 Hij had hem die dag toch niet echt nodig, lief he! Ideekids organiseerde namelijk opnieuw een Hippe Heksen-kamp, en blijkbaar kan de schrijfster van het boek waarop het gebaseerd is, lang niet altijd.

Ik heb me verdorie nog mogen haasten, was bijna zonder diesel gevallen, maar was toch nog mooi op tijd. Blijkbaar waren de moni’s onder de indruk, want ze hebben het me allemaal wel een paar keer gezegd dat het zo overtuigend en goed was. LOL! Eén vroeg zelfs of ik echt zo’n heksendagboek had waarover ik had gesproken, en ik moest echt wel lachen.

Omdat ik op een paar kilometer zat van het Wijnegem Shopping Center, en omdat dat precies toch echt wel een begrip is, ben ik daarna naar ginder gereden. Ik heb er een zeer smakelijke croque Hawai verorberd, en ben daarna gaan rondlopen. Pff, dat is dus echt niks voor mij he. Ik heb een paar zwangerschapsbroeken gepast, maar blijkbaar mogen dikke mensen niet zwanger worden, want ik vond niks in mijn maat, helaas.

Ik ben – uiteraard- wel nog in een kinderwinkel binnengewaaid, waar er korting was tot 70%. Ik heb twee Tshirts voor Wolf mee, en drie stuks voor mijn kleine meid, jawel, van Grain de Blé. Geef toe, 23 euro voor alles samen, daar kan je het toch niet voor laten liggen? Een zeer meisjesachtig Tshirt, een prachtig gebreid vestje voor deze winter, en dan een omkeerbaar vestje voor volgende zomer 🙂

kleertjes4

Ik ging rond twee uur door, omdat ik nog eventjes wou thuis zijn, en om kwart voor vier aan de Voskenslaan wilde staan voor de “eindshow” van e kinderen hun kamp. Ja man! Dat was eventjes buiten de file op de Antwerpse ring gerekend! Ik heb nog serieus mogen doorrijden, want ik moest nog langs huis om de autostoelen op te halen!

Soit, de show net gehaald, mijn jongens trots hun ding zien doen, en dan naar huis gereden en moe in de zetel gevallen. Ik had dat eigenlijk wel voorzien, en dus waren er kant-en-klare vol-au-vent met frietjes voor ’s avonds.

Gevulde dag, dat wel, maar fijn 🙂