Geplaatst op

Mazout

1572 euro voor 2000 liter stookolie. Jawel. Ugh. En dan nog een chance dat Bart me gezegd had, nu we de verwarming weer hebben aangezet, om toch even het niveau in de tank na te kijken. Nog amper vijf centimeter. Nog even en we waren weer zonder gevallen, met alle problemen van water in de leidingen vandien. Ik heb een aantal leveranciers gebeld en prijzen vergeleken, en ene van hier om de hoek gekozen. Hij kon zelfs de volgende dag leveren, en bij contante betaling (lees: bancontact via een machientje dat die mannen bij hebben) was er korting.
Maar toch. Duizend vijfhonderd tweeënzeventig euro.

Ne mens weet meteen weer waarvoor hij werkt.

Geplaatst op

Onbedoelde snipperdag

Deze voormiddag was ik vrolijk aan het lesgeven, toen plots mijn telefoon ging. Ik verontschuldigde me bij mijn leerlingen, en zei dat ik ging kijken of er misschien niks was met de kinderen. En jawel, Mariavreugde aan de lijn: Wolf was misselijk, en lag op een bedje in het secretariaat. Of ik hem niet kon komen halen.

Ik aarzelde, en vroeg of ze niet nog even konden wachten om te zien of het beterde. Een twintigtal minuten later, tijdens de speeltijd, belde ik even terug: hij was nog steeds misselijk. Hmm. Ik heb mijn volgende klas richting studie gestuurd, mijn zesdes dispensatie gegeven (groot gejuich steeg op: een extra lange middagpauze in dit zalige weer) en ben hem gaan ophalen. Hij was zo slap als een voddeke: het was zo ongelofelijk warm in de klas, en daar kon hij niet tegen. Thuis heeft hij zich op de canapé gelegd, roerloos. Drinken had hij al gedaan, maar eten wilde hij wel: hij had honger. Ik heb hem wat peperkoek gegeven, en van die suikerboost knapte hij helemaal op: tien minuten later was hij weer zijn vrolijke levenslustige zelf.

We hebben dan samen pizza gegeten, en ik heb hem een snipperdagje gegund: hij hoefde van mij niet terug naar school, en zelf moest ik geen les meer geven in de namiddag. Hij heeft heerlijk buiten gespeeld, en we zijn samen een aanvulling voor de schommel gaan halen: een nieuw tweezitje want het oude was doorgeroest, en een driehoekig klimding voor de extra haak, die tot hiertoe nooit gebruikt was.

Man man man, wat een welligheid! Toen we Kobe gehaald hadden, waren ze er beide niet van weg te slaan. En ik moest foto’s nemen van hen, en Wolf heeft dan ook maar een foto genomen van mij.

schommel1

schommel2

schommel3

schommel4

mamagras

Geplaatst op

Zaterdagdrukte

Dat het een drukke dag was vandaag!

Om half elf stond ik in Kolegem om een trouwmis te zingen van een ex-koorlid en allround fijne gast. Zoiets is altijd fijn om te doen.

Het maakte wel dat ik pas om half twee thuis was, alwaar mijn liefste voor eten voor de kinderen had gezorgd, en nu ook snel voor mij nog een kipfilet in de pan keilde. Want om twee uur werden de jongens al in Zomergem/Beke verwacht, in de Eurocity voor het verjaardagsfeestje van hun neefje Alexander. Het is dus helaas half drie geworden, want eerder zijn we er niet geraakt.

Omdat ik dan toch al een serieus eind richting Eeklo was, ben ik maar meteen doorgereden om mijn grootmoeder in de kliniek met een bezoek te vereren, en en passant ook nog even te versieren met mijn hoedje.

omahoed

Omdat ik het niet zag zitten om voor dat anderhalve uur dat nog over was terug naar Wondelgem te rijden, om dan na een half uurtje opnieuw richting Eurocity te moeten, heb ik wat winkels afgelopen in Eeklo: Wolf moest dringend nieuwe Tshirts hebben met lange mouwen, en ik wilde nog een zwarte jeansbroek en eigenlijk ook een nieuwe dikke warme zwarte gilet tot voorbij mijn knieën. Dat laatste heb ik niet gevonden, de rest wel.

En toen was het toch echt wel tijd om de jongens opnieuw op te halen – doodmoe en bijzonder zweterig – hen in de douche te steken, te eten, en zelf in de zetel te crashen.

Geplaatst op

L’Eau Douce

Ik moest u nog een bespreking van Sauna L’Eau Douce in Drongen, waar we onze huwelijksverjaardag gevierd hebben.

Artikel oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt

De foto’s moet je ook daar maar bekijken, want ik ben te lui om ze hier ook nog eens te zetten, en daar kan je ze in ’t groot bekijken :-p

Zo’n privésauna, daar betaal je uiteraard altijd meer voor dan voor een gemeenschappelijke, maar het is dan ook nog weer een pak meer ontspannend, vind ik persoonlijk: je moet naar niemand kijken, je kan je spullen overal laten slingeren,  je moet nergens wachten en je kan -indien gewenst- honderduit kletsen in de sauna zonder dat je daarom scheef bekeken wordt.

Ik had even rondgekeken, en was uitgekomen op een privésauna in centrum Drongen, l’Eau Douce. De foto’s zagen er alvast veelbelovend uit.

Toen we iets na zessen aankwamen, werden we hartelijk ontvangen, deskundig en snel rondgeleid, en verder was het gewoon aan ons.

De ruimte verraste me aangenaam: groot, vrij strak qua inrichting, maar toch gezellig. Het eerste wat we deden, was de radio uitzetten, ons uitkleden en de klaarliggende badjas aantrekken, en even op verkenning gaan. In de grote ruimte viel onmiddellijk het sfeervol verlichte zwembad op, dat de ideale temperatuur bleek te hebben: koud als je enkel je grote teen erin steekt, maar perfect als je er eenmaal inligt, ideaal om te zwemmen. Niet dat je echt baantjes kan trekken natuurlijk, daarvoor is het te klein, en een tegenstroomjet is er helaas ook niet.

We begonnen met de royale sauna, waar meer dan ruimte genoeg is voor vier personen, en die dankzij de glazen wanden geen benepen gevoel geeft, maar uitkijkt over de rest van de ruimte. In die ruimte zijn trouwens vier (nep)leren ligbanken, en een grote houten tafel met daarop een paar appels, een potje nootjes, en een grote kan ijskoud water. Overige dranken, zoals de cava en de frisdranken, zijn vrij te nemen maar achteraf af te rekenen.

Na een stevige douche, afwisselend tussen de gewone sproeikop, de koude ‘waterval’, de regendouche en de massagestralen (van de ijskoude emmer ben ik afgebleven) ging ik het koertje op, voor de jacuzzi. Heerlijk gewoon: buiten in de zachte warme bries, het zonlicht gefilterd door de blaadjes van de boom die erboven hangt, in het warme water: genieten. Om u een idee te geven hoe groot dat bubbelbad is: ik heb er, denk ik, een kwartier languit in liggen drijven, alle richting uitgestuurd door de jets en de luchtbellen.

Ook de hammam is heerlijk: het duurt even voordat hij op dreef is, en onderaan blijft het precies wat koud, maar al gauw liep het water me af. Bij zo’n stoombad weet ik nooit of het zweet of condens is :-p

Voor Bart hoefde de infraroodsauna niet, maar zelf kan ik daarvan genieten, ook al is het een klein dingetje met amper zitplaats voor twee.

Tussendoor genoot ik telkens weer van de uitgebreide inloopdouche, of las ik wat op de rustbanken. Dat vond ik ergens wel jammer: er zijn gewone stoelen en harde platte banken, maar geen echte relaxzetels om rustig en ontspannen in te liggen. Aan de andere kant: die twee uur zijn bijzonder snel om, en veel gelezen heb ik niet. Wat overigens een goed teken is.

L’Eau Douce
Abdijmolenstraat 32, 9031 Drongen
0479/23.23.84
www.leaudouce.be

Er zijn verschillende arrangementen mogelijk
Basisprijs: 80 euro voor twee personen voor twee uur.

Geplaatst op

Ebaymummy

Nee, ik heb geen oud Egyptisch lijk gekocht op Ebay, dank u. (Al moet ik daar elke keer zelf weer aan denken en om gniffelen, kieken dat ik ben).

Mensen van de Koopjesfanaat hadden me een tijd geleden gecontacteerd: of ik soms zin had om mee te doen (lees: bloggen en twitteren en facebooken over) met een wedstrijd op Ebay? Ik zou dan 150 euro krijgen op mijn Paypal om kleren te kopen voor mijn kinderen:
– Tshirt, hemd of bloes
– broek of rok
– schoenen
– winterjas
– muts
– handschoenen.

Twee Franstalige en twee Nederlandstalige bloggers worden dan tegen elkaar uitgespeeld om de leukste outfit te verzamelen en nadien op Facebook de meeste likes te verzamelen op de foto’s van hun kinderen. De winnares zou dan nog eens 150 euro krijgen.

Tsja, waarom ook niet? Ik snuister graag online rond, extra kleren zijn altijd fijn, en ebayen, met zijn bieden en veilingstijd, vind ik ook wel leuk.

Drie kinderen aankleden met 150 euro vond ik er wel wat over, zeker gezien de anderen maar eentje moeten aankleden met hetzelfde budget. Soit, ik ben de uitdaging dus aangegaan voor Wolf en Merel, en ben al vrolijk aan het bieden. Alleen handschoenen zullen moeilijk worden, want dat wordt bijna niet aangeboden. En schoenen wil ik nieuw, want tweedehands schoenen, dat is geen goed idee voor kinderen. De wedstrijd is vandaag ingegaan, en loopt twee weken. Soms een beetje kort, omdat de veilingen vaak een week lopen, betalen een paar dagen duurt in sommige gevallen, en je het pakje nog moet krijgen ook.

Het enige jammere vind ik dat de andere Nederlandstalige ebaymummy een vriendin van me is. Maar gelukkig zitten onze dochtertjes op een andere leeftijd. Succes, Annelies!

Geplaatst op

Mwoeha.

Ik had gepland om vandaag tegen negen uur met de jongens aan mijn garage te staan (auto moet binnen voor groot onderhoud) en daar dan de tram/bus te nemen naar het Sint-Pietersplein om De Wereld van Kina te gaan bekijken.

Niet dus, door Koning Kevin.

Ik stond dus om tien uur aan mijn garage, met de fiets in de koffer. De aan telefoon vooropgestelde drie uur waren er plots een aantal meer (“Goh mevrouw, hij zal zeker klaar zijn tegen vier uur”), maar welgemoed fietste ik het Zuidpark langs, tot de regen me noopte in het winkelcentrum van de Zuid binnen te vluchten. Hoe jammer nou. Ik vond er een heel knap kleedje in de Cassis (wie had dat ooit gedacht, dat ze daar dingen in mijn maat gingen hebben), kocht een zwart bolhoedje voor tien euro in de H&M tegen de regen, wurmde me in een jeans maatje 44 en slaagde daar nog wonderwel in, en huppelde vrolijk terug naar buiten, richting Sofie. Die had mijn oproep om samen iets te eten in het Gentse beantwoord, en dus togen we naar Jilles, alwaar ik een bijzonder smakelijke salade naar binnen werkte.

Sofie ging terug aan het werk, en ik fietste fluitend door de regen naar de Inno, om daar ten voordele van mijn mans garderobe enige euro’s uit te geven. Mijn eigen garderobe voelde zich zwaar verongelijkt, en dus repte ik me naar de Cora Kemperman om daar een speciaal zwart Tshirt aan de haak te slaan.

Toen vond ik het welletjes qua geld uitgeven, en dus fietste ik terug naar de Burggravenlaan, alwaar ik nog een half uurtje heb zitten lezen en ongeduldige blikken heb zitten werpen, tot ik uiteindelijk toch weer de sleutels van mijn blitse bolide overhandigd kreeg. En meteen 420 euro afhandig werd gemaakt. Tot zover het stoppen met spenderen dus.

Thuis  liep ik te paraderen in een strakke jeans, met een blits zwart Tshirt en een bolhoedje, en kreeg ik goedkeurende blikken.

Toen vroeg ik aan Kobe: “Wel, hoe zie ik eruit in deze jeans, liefje?” Een keurende blik later kreeg ik antwoord: “Heel goed, mama, maar je hebt nog steeds een dikke poep”.

Realitycheck, iemand?

Geplaatst op

Brugge

Op donderdag is het heksen ten lande deze vakantie een vaste waarde voor me, en vandaag was de bestemming Brugge. Het is bizar hoe dat heksen de ene keer aanvoelt als een absolute ramp (zoals in Antwerpen, waar ik geen vragen kreeg, nauwelijks respons, en dus geen goeie sfeer) en de andere keer een schot in de roos is, zoals vandaag. Ze vonden het heerlijk, blijkbaar, stelden voortdurend vragen, vonden het feit dat ik de kaarten las ook wel leuk, en zelfs de monitoren van dienst dachten dat ik een echte was. Missie geslaagd dus.

Omdat ik toch alleen was – de jongens zijn op Ideekidskamp in Gent – wilde ik gaan rondlopen in Brugge, en had ik via twitter en Facebook tips gevraagd. Waarop een Brugse vriendin zei: “Wat, hoe, waar, wanneer?” en ik me eigenlijk schaamde omdat ik haar compleet vergeten was. Karma stond echter aan mijn kant: ze had net een halve dag verlof genomen om samen met haar knappe dochter van dertien te gaan shoppen, en zag het volledig zitten om mij op sleeptouw te nemen. Bijna letterlijk, want ze is me komen ophalen omdat het nogal moeilijk was de weg uit te leggen, en we hebben ons samen in de parking van ’t Zand geparkeerd.

Ik had een aantal adresjes gesuggereerd gekregen via Twitter, en zij had blijkbaar dezelfde smaak, want ze had gereserveerd in de Belegde Boterham, waar ze heerlijke slaatjes hebben. Na een blitzbezoek aan haar lieve echtgenoot (die aan het werk was in de Post op de markt) heeft ze me meegenomen op een toeristische wandeling, waarbij ik het niet kon laten een paar foto’s te nemen van haar en haar dochter.

brugge3

brugge4

brugge5

Ze heeft me ook een paar van die typische dingetjes getoond die alleen Bruggelingen kennen. Zo hangt er in een van de onderdoorgangen een gedenkplaat van de restauratie: halfverheven beeldhouwwerk dat absoluut niet uit de toon valt. En waar dus niet alleen een boormachine op staat,

brugge1

maar, als je goed kijkt, ook in de rechterbovenhoek van sommige vakjes de typische windowtekentjes van op een computer :-p

brugge2

Daarna hebben we samen de winkelstraten afgeschuimd: Arwen moest wat nieuwe kleren hebben, en mama had beloofd in ’t stad te gaan, vandaar. Zelf heb ik een mouwloos Tshirt gekocht, en vier stuks in de Zara Kids: een bermuda en een short voor Wolf, en twee schattige dingetjes voor Merel voor volgend jaar, respectievelijk 2,99 en 3,99 euro :-p

brugge6

Er is koffie gedronken, er zijn Italiaanse ijsjes gegeten, en er is vooral veel gekletst en gelachen. En ik heb een heerlijke dag gehad.

Dank je, Els en Arwen!

Geplaatst op

De GVR en andere Gentse Feesten

Omdat ik de regisseur nog ken van vroeger, en al goeie ervaringen had met eerdere voorstellingen, had ik vandaag ook een toneel geregeld voor de kinderen: Roald Dahl’s GVR (Grote Vriendelijke Reus). Ik was destijds verzot op dat boek, en wilde het dus wel zien. Eigenlijk mooi meegenomen, in dit rotweer. Al viel het vandaag al bij al wel mee: we hadden geen risico genomen en waren dus alweer uitgerust met laarzen, regenjassen en paraplu’s. Een vriendin van me uit Antwerpen was er ook met haar dochtertje, en die hadden sandaaltjes aan. Achteraf geen goed idee, zo bleek :-p

Bon, wij dus tegen half drie naar de Bargiekaai, genoten van de voorstelling, en dan de bus genomen naar het centrum. Daar moeten vaststellen dat ik geen halve euro meer op zak had, en dus op zoek gegaan naar een automaat die niet leeg was. We zijn van de Korenmarkt naar de Mageleinstraat geslenterd (waar ik snelsnel een tuniek heb gekocht), en dan verder tot aan de Zonnestraat, waar we dus geld hebben gevonden. Ik had de kinderen een ijsje beloofd, en dat was de Australian Ice Cream in de Veldstraat, voor mij nog steeds een van de beste. Wolf slaagde erin om bij de eerste lik zijn koek te breken en zijn ijsje dus tegen de grond te zien gaan, maar hij kreeg zonder te betalen een nieuw. Chic, van die mensen, echt waar.
We hebben rustig ons ijsje opgegeten op het trapje aan de overkant van de straat, hebben nog even met Nonkel Dirk en Ilse staan babbelen, en zorgden dat we tegen 17.00u op de Korenmarkt geposteerd waren voor een voorstelling van MiramirO, het straattheaterfestival. De clown Gregor Wollny (bespreking op Gentblogt) stond op het programma, en hoewel het zeker niet het beste was dat ik al gezien heb, was het best vermakelijk. Zeker toen Kobe moest meedoen: voor een lekstok is dat kind tot alles bereid, ook door hoepels van clowns springen :-p

clown1

clown2

clown3

Helaas begon het halverwege de voorstelling te druppelen, en gelukkig was het net gedaan toen het effectief begon te gieten. Mijn vriendin en haar dochtertje spoedden zich naar hun auto (en waren doorweekt, vertelden ze later), mijn jongens hadden precies nog niet veel zin om naar huis te gaan. Toch zijn we via de kraampjesmarkt (alternatieve kleren, hippietoestanden, en een heuse theetent waar een verdacht geurtje ging) onder de Sint-Michielsbrug terug naar de bus gewandeld, en heb ik nog een knalpaarse hippiebroek gescoord waar ik zeer tevreden mee ben. Pas tegen kwart voor zeven waren we weer thuis, met twee doodvermoeide maar tevreden jongens 🙂

Ik ben de dag geëindigd met een lang heet bad, en dat deed deugd, na al die regen. Rotweer!

Geplaatst op

Ikea en zo.

Merel is ziek, echt wel: ze heeft al een paar dagen koorts, en ook al eet en speelt ze bij momenten zeer goed, op andere momenten is ze dan weer heel erg hangerig en huilerig. Niet zo leuk, en zeker geen goed idee dan om haar mee te nemen naar de Gentse Feesten en zo.

Vandaag was Bart thuis. Ik had hem eigenlijk gevraagd de hele week vakantie te nemen, en ik heb vandaag gekregen (en morgen is ook een verlofdag, natuurlijk). Hij vindt het dan niet erg om niet mee te gaan en thuis te blijven bij zijn dochtertje, zo heeft hij bij momenten het huis ook al eens voor zich alleen, en kan hij eventueel toch nog wat werken.

Bon, tegen half twaalf ben ik met de jongens richting Ikea getrokken: eerst daar eten, en dan mogen ze in de opvang spelen, wat ze gigantisch graag doen. Zelfs het aanschuiven in de rij voor het restaurant vinden ze helemaal niet erg: dat zegt genoeg over hoe leuk ze het wel vinden.
Ik moest namelijk Kobes verjaardagscadeautje gaan halen: vorig jaar had hij een prachtig houten keukentje zien staan, en hij is daar blijven over spreken. Ik ben dat keukentje vandaag dus gaan halen (100 euro, maar het is prachtig gerief, even solide en goed gemaakt als hun gewone meubels), en dan nog voor een 50 euro parafernalia, zoals bordjes, tasjes, echte bruikbare pannetjes, stoffen fruit, groenten en ontbijtplank, enzovoort. En verder natuurlijk de gewone Ikeadingen waar je nooit aan kunt ontsnappen, die kleinigheden die er heel bruikbaar uitzien: een antiglibberkrokodil voor in bad, een deftig opstapje voor in de badkamer, vier groene plantenpotten voor in de keuken (assorti met het behang), een paar van die hondenkonthaakjes als nieuwe kapstokjes voor de kinderen…

En waar het ’s morgens nog redelijk weer leek, is het tijdens ons Ikeabezoek beginnen gieten. Ugh. Alweer. Ik was van plan geweest om met de jongens, nu Bart bij Merel bleef, naar de Feesten te gaan, maar zo’n rotweer zeg! Uiteindelijk heb ik op de valreep beslist om tegen 17.00u naar Lejo te gaan, dat vingerpopje met die grote ogen uit Sesamstraat. We hebben alledrie laarzen aangetrokken, een stevige regenjas en paraplu, en zijn dus maar de regen gaan trotseren. De voorstelling was niet denderend, maar het was wel leuk om op de feesten te zijn. We hebben nog wat rondgelopen in de miezer, oliebollen gegeten onder moeders paraplu, en uiteindelijk is het zelfs gestopt met regenen. Vooral Kobe had er deugd van, had ik de indruk, en samen sprongen ze met hun laarsjes in elke plas die ze tegenkwamen. En geloof me, dat waren er veel!

Een verslag van de voorstelling vindt u -waar anders? – op Gentblogt, en wel hier.

Geplaatst op

Antwerpen

Vandaag moest ik in Antwerpen zijn om daar op het HippeHeksenkamp van Ideekids heks te gaan spelen. Hippe heks, welteverstaan, niet het zwartgeklede gepunthoede slechte karakter, dat zou teveel typecasting zijn.

Ik had mijn ma meegepakt, en die heeft tijdens het anderhalve uur dat ik moest heksen, wat rondgelopen, een koffie gedronken op een terrasje en zitten lezen. Om twaalf uur hadden we opnieuw afgesproken, en zijn we op de Leopoldplaats iets gaan eten. Daarna hebben we rondgelopen als echte toeristen: even de Plantentuin binnengewaaid, rondgelopen doorheen de kleine straatjes, naar de Groenplaats en de Grote Markt, de kathedraal binnen, naar ’t Steen, even tot aan de Schelde… (quote van mijn ma: ‘Goh ja, langs ’t water lopen, dat moet voor mij niet hoor, da’s toch niet anders dan bij ons langs de vaart’). Eigenlijk is Antwerpen centrum nog best gezellig: overal zijn er kleine hoekjes en pleintjes met terrasjes en wat groen. De Meir hebben we welbewust gemeden, maar de Nationalestraat en de Kammenstraat zijn we wel gepasseerd. En die straat met al die boetieks, zoals Gucci en Jimmy Choo en zo :-p

Voor mezelf heb ik niks mee, maar mijn dochter heeft -alweer- nieuwe kleren voor volgend jaar, in een klein outletwinkeltje aan zware kortingen.

klerenantwerpen

Tegen half zes was ik thuis, en wilde ik Kobe ophalen bij Delphine, maar Kobe stuurde me resoluut terug naar huis: hij was nog niet uitgespeeld met Victor :-p

Al bij al een fijne dag, jawel 🙂