Geplaatst op

Kindle Paperwhite

Voor wie het niet zou kennen: de Kindle (uit te spreken zoals in het Nederlandse kind, btw) is een e-reader, een elektronisch boek. Het ding is zo klein als een paperback, weegt minder dan het doorsnee boek, en je kan er massa’s boeken tegelijk op zetten. Het grote voordeel is: je kan zowel bij klaarlichte dag, in de zon, als in het donker lezen door het ingebouwde licht. En het is ook veel zachter aan de ogen dan een iPad of zoiets, die je daar ook kan gebruiken om te lezen, maar zonder bovenvermelde voordelen.

Het nadeel is dan weer dat je de boeken niet fysiek hebt. Je moet ze kopen, maar kan ze daarna niet in de boekenkast zetten (wat overigens evengoed een voordeel kan zijn) of uitlenen. Voor de ‘goeikoop’ moet je het niet doen: je betaalt quasi evenveel voor een e-book als voor een gedrukt exemplaar.

Maar bon, ik wilde dus zo’n Kindle Paperwhite, eentje die ik in één hand kan houden, en ook met datzelfde hand kan bedienen. Heel makkelijk voor in bed, trouwens. De maker van de Kindles is Amazon, die ze dan ook op zijn sites verkoopt. Helaas, daar zit dus een addertje in het gras: de Duitse, Franse of Engelse versie van Amazon versturen wel boeken naar België, maar niet die Kindle. Daarvoor word je prompt weer doorgestuurd naar de Amerikaanse versie, het moederbedrijf. En als je dus zo’n Kindle laat opsturen uit de Verenigde Staten, kost je dat niet alleen behoorlijk wat transportkosten, maar ook invoertaksen.

Na wat rondgevraag op Twitter kwam ik te weten dat de Engelse boekhandel Waterstones in Brussel ze verkoopt. Voor een fikse meerprijs (169 euro ipv 129 op de site), dat wel, maar bon. Ik heb er eentje besteld, en Monica (nog eens dank u, Monica!) is hem gisteren voor me gaan halen en heeft hem vandaag bezorgd. Een ideaal excuus, overigens, voor een stevige koffie en een fijne babbel.

Gierig als ik ben, had ik geen zin om nog eens 35 euro te betalen voor een stevige leren hoes, en ik wilde trouwens iets dat ietsje origineler was. En dus heb ik uit similileer zelf een hoesje gemaakt, eentje dat perfect past, en waarop ik de tekening van mijn opzijgezette iPhone heb herhaald. Met zilverstift die ik nog had vanuit het middelbaar, nota bene.

Ik vind het best geslaagd, voor een half uurtje werk. En nu ben ik dus een bijzonder tevreden lezer.

Kindle1

Kindle2

Kindle3

Geplaatst op

Zwarte botjes

Yup, ik heb er nu toch echt wel eindelijk gevonden! Twee paar, zelfs!

Zaterdag was ik dus thuisgekomen met die mooie rooie, maar dat was niet echt de bedoeling. Ik ben rond vijf uur zelfs nog naar de Antwerpsesteenweg in Oostakker/Lochristi gereden en heb daar nog vier schoenwinkels afgelopen, maar helaas. Dertien schoenwinkels in totaal, en geen deftig paar zwarte botjes met minder dan acht centimeter hak.

Vandaag begon de rugbytraining weer, en zette ik de jongens om vijf voor acht af aan het terrein aan de Blaarmeersen. Ik draaide onmiddellijk mijn kar en reed naar ’t Fabriekske, bekende schoenwinkel op de Drongenstesteenweg die open is tot half zeven. De schoenen komen niet rechtstreeks van de fabriek, maar hun winkel is eigenlijk een hoop gestapelde dozen in een grote hangar, met gigantisch veel keuze en merken. Je moet er echt goed zoeken, maar zij hadden dus nog massa’s zwarte laarsjes in de juiste maat. Ze zijn doorgaans niet goedkoper dan de doorsnee schoenwinkel, maar hebben veel meer keus, en vooral, ze doen zeer mooie afprijzingen.

Ik denk dat ik toch wel een paar of tien heb aangehad, en toen begonnen ze al aan te kondigen dat de winkel ging sluiten. Poeh! Uiteindelijk heb ik zelfs twee paar laarsjes mee: de eerste zijn van Laura & co, een merk dat ik niet kende, van 75 euro naar 45.

laarsjes1

Het tweede paar is van Hush Puppies, en ging van (reeds afgeprijsd) 80 € naar 48, en kan ik rechtop of met omgeslagen boord gebruiken.

laarsjes2

Ik blij, want online had ik al een budget in gedachten van 80 euro. Nu heb ik voor 93 in totaal twee paar laarsjes, elk met een hakje van ongeveer zes centimeter, en ben ik vooral een bijzonder contente mens, en wat wil ne mens dan nog meer? Hm?

Geplaatst op

Schoenperikelen

De hele winter loop ik vrijwel op één paar schoenen rond, namelijk van die korte zwarte botjes. Toegegeven, ik heb ook lange zwarte laarzen voor onder een rok, en sinds vorig jaar heb ik ook een paar rode laarsjes en sinds dit jaar zelfs een paar paarse, maar mijn standaard schoeisel is dus een paar zwarte. Dat past onder elke broek, zwart, paars, rood of jeans, en dat is altijd makkelijk. Ik draag ze tot het sandalentijd is, maar zelfs in de zomer, als het regent, durf ik ze aan te trekken.

Het resultaat is natuurlijk ook dat die dingen supersnel verslijten. Mijn paar van vorig jaar heeft al twee keer een nieuw hieltje gekregen, en zelfs al een paar nieuwe tippen, maar ze zijn toch overal serieus aan het verslijten. Ons ma vond dat ze er eigenlijk niet meer deftig uitzagen, maar bon, ik wilde dus wachten tot de solden om een paar nieuwe te kopen, zo gierig ben ik dan wel weer.

We zaten in Nederland toen de solden begonnen, en ik ben in Ouddorp in drie schoenwinkels binnengewaaid. In Middelburg, vrijdag, heb ik een vijftal schoenwinkels afgelopen, maar helaas: geen maatje veertig meer, platte modellen, laarzen met glitterstuds, of van die hakken van acht centimeter en hoger, niet voor alledag dus, en zeker niet om les te geven. Ik heb ook al Zalando en andere schoenensites afgeschuimd, maar daar was doorgaans hetzelfde probleem aan de orde, en ook nog eens minstens 80 euro. Poeh.

Zaterdagvoormiddag ben ik dan naar de Brantano hier in Mariakerke gereden, en daar heb ik een paar prachtige schoenen gevonden. 55 euro: niet spotgoedkoop, maar toch wel een deftige prijs, denk ik zo.

Zeg nu zelf: wat vindt u van mijn mooie nieuwe zwarte botjes? :-p

rodeschoenen

Geplaatst op

Sinterklaas

Op de valreep is er nog één en ander bijgekomen bij de Sint, tegen mijn principes in eigenlijk: normaal is er één cadeautje per kind. Maar de waarde ervan was nogal in onbalans, en dus kregen ze elk een computerspelletje (Wolf eentje voor de Xbox, Kobe een tweedehands voor de Nintendo DS) en elk een Skylander. Merel kreeg sokjes en pantoffeltjes voor haar pop, en was daar superblij mee.

Voor de jongens waren er ook nog twee chocoladen figuurtjes, wat klein snoepgoed, en een doosje Kindereieren, want daar zijn ze nogal zot van. Ze blonken.

Sint1

Sint2

Sint3

Geplaatst op

Stoelendroom

Dat we gaan verbouwen, dat kon je hier al een tijdje lezen, vermoed ik, met alle perikelen vandien.

Maar dat belet me niet om te dromen: ik zie in gedachten toch al het een en het ander voor me, en ik ben er zeker van dat onze aannemer mits een goede briefing met zeer valabele voorstellen zal afkomen. Een keuken ontwerpen en zetten, het is een stiel als een ander.

De stoelen, dat is nog een ander paar mouwen. Welke stoelen gaan we zetten in de keuken? Want aangezien het een open keuken is, moeten ze wel bij de rest passen. En wil ik er ook meteen echt mooie stoelen voor. Niet dat ik uitgekeken ben op de huidige keukenstoelen (die zijn nog maar van juli 2009), maar daar hebben we er maar vier van, en we zijn intussen met vijf. En nee, ze zijn niet meer te krijgen, het waren toen al eindereeksen.

stoel1

stoel2

Wellicht gaan we gewoon nog een heel tijdje wachten met het aanschaffen van nieuwe stoelen, we zullen nu al genoeg kosten hebben, en voorlopig zit Merel toch nog op een hoge stoel.

Maar toch.

Ik ben wel een designliefhebber, en lees dan ook met graagte de bijlagen van de diverse weekendkranten en de Knack Weekend, waar ze het vaak over design hebben.

Eerst dacht ik aan de .03 van Van Severen.

03stoel

Een heel erg comfortabele en praktische stoel, en mooi, maar onopvallend.

De Panton Chair hebben ze op Barts kantoor, en die is niet aangenaam om lang te zitten.

panton

Maar eigenlijk ben ik stiekem al tijden verliefd op de Eames Plastic Chair. Die stoelpootjes vind ik ronduit prachtig. Alleen weet ik niet of ik ze in metaal of hout wil, en met of zonder armleuningen.

eames1

eames2

Ze hebben ze trouwens in Barts andere kantoor, en Sofie wist me te vertellen dat ze ideaal zijn als vergaderstoel: twee uren zitplezier, en dan een slapend gat. Maar bon ja, op een keukenstoel zit je meestal toch geen uren stil.

Ik denk dat ik eens een broodje ga eten in de vergaderzaal van Talking Heads, kwestie van ze uit te proberen.

Wat denken jullie ervan?

Geplaatst op

PopCorn Pop-up Store + give-away

Als “bloggende mama” krijg je wel af en toe eens een verzoekje. Zo kreeg ik vorige week de vraag van Bjorn Accoe of ik zin had een kijkje te komen nemen in PopCorn. De Gentenaar is net verhuisd met zijn bedrijven IdeeKids en IdeeFiks van Gentbrugge naar Melle, en heeft daar nu een tijdelijke speelgoedwinkel geopend. Geef toe: wat moet je in hemelsnaam nog kopen voor de mormels voor Sinterklaas en Kerstmis? Ik vind dat zo moeilijk: de helft van het speelgoed krijgt één blik, en dat is het dan wel weer. Hmpf. En daar hang je dan zoveel geld aan.

PC6

Bjorn vond dat het anders moest kunnen. Naast een unieke shoppingbeleving samen met de kinderen (hier mag je alles testen en uitproberen, tekenen op de muren, lezen in de boeken, prutsen aan alle spullen, en gerust uren aan een stuk), willen ze ouders ook ‘goed speelgoed ‘ (lees: ‘speelgoed met een hoge speelwaarde’) aanbieden.

En het zijn duidelijk niet zomaar loze woorden: de hele polyvalente zaal is volgestouwd met het meest waanzinnige speelgoed, en ik moest me inhouden om niet meteen de hele winkel mee te nemen.

PC1

Een paar dingen vielen me op: de Cacabane, een kartonnen speelhuisje om rond het potje te zetten tijdens de potjestraining, waarop de peuter dan naar hartenlust kan krabbelen en tekenen. Of de laptop en iPhone in houten uitvoering met een schoolbord als scherm, zodat je peuter zelf kan beslissen wat op het scherm komt. Gewoon machtig, maar niet goedkoop, helaas.

PC4

De kartonnen speelhuisjes zijn ook de max, of zoals Bjorn zelf vertelde: zijn eigen kinderen hebben het eerst gekleurd, daarna met stiften volgetekend, daarna geverfd, daarna weer volledig in witte verf gezet, en dan weer herbegonnen.

PC3

Maar zelf was ik nog het meest weg van de verkleedkleren. Duur, dat wel (29,90 euro is niet weinig), maar ongelofelijk fijne kwaliteit, met dikke stoffen en oog voor afwerking. En met flexibele maat: het zijn steevast omslagmodellen die je dus gewoon kan aanpassen, zodat ze lange tijd meegaan. Je kan ze trouwens ook gewoon in de wasmachine stoppen, ook niet onbelangrijk. Ik denk dat Wolf vooral het mega coole ridderkostuum wijs zal vinden, en ik zie Merel zó al lopen in een echte prinsessenjurk, niet zo’n Chinees goedkoop geval. Of een bijtjesjurk. Of een blauw elfje. Of een lieveheersbeestje. Of een spookje…

PC5

Ik heb niks meegenomen. Gewoon omdat ik op een woensdagmiddag met de jongens even tot daar rijd, en hen zelf ga laten kiezen. En ervoor ga zorgen dat er genoeg geld op de rekening staat.

Oh ja, en uiteraard is er popcorn!

PC2

Maar het extra goede nieuws is: aangezien de PopCorn store eigenlijk een onderdeel is van IdeeKids, heb ik hier vijf bonnen voor de IdeeKidskampen, met telkens tien euro korting. Als je daar eentje van wil, laat dan een commentaar achter hieronder. Deadline is volgende week zaterdag 24/11 om 23.59u. Daarna laat ik een onschuldige hand vijf namen kiezen, en die krijgen dan een mailtje van me. Vergeet dus niet een geldig emailadres op te geven.


PopCorn Pop-up Store

van woensdag 14 november tot maandag 31 december
Op woensdag 28 november is de winkel open tot 22u.
in de polyvalente zaal van Idee Fiks gelegen in de Zwaantjesstraat 33, 9090 Melle.
op woensdag, zaterdag en zondag, telkens van 10u tot 18u.

Meer info: zie www.popcornstore.be en PopCorn Pop-up Store facebookpagina
Bovendien organiseren ze verschillende special acts gedurende de gehele periode. Hou de PopCorn Pop-up Store facebookpagina in de gaten voor meer info qua data & uren.

Geplaatst op

Skylanders

Ik weet het, ik verwen mijn jongens veel te veel. Maar ze keken allebei zo vreselijk hard uit naar die nieuwe Skylanders, en ze hadden daarvoor ook elk hun verjaardags- en ander geld opgespaard, zodat ik vandaag nog eens met hen langs de Game Mania ben gereden, en nog wat Giants bij heb gehaald. Met hun geld, wel te verstaan.

Ze stonden te dansen in de winkel.

En vonden het helemaal niet erg dat we nog naar de Coupure moesten om die BetterBack, en naar de Zeeman om leggings voor de rugby, en om brood, en langs de schoenmaker en zo.

Ze blonken. Ze straalden.

En hoe hard ik ook mag zijn tegen hen bij momenten, op zo’n ogenblik smelt ik. Helemaal.

Geplaatst op

Skylanders Giants

Wie hier al een tijdje komt lezen, weet dat de jongens zot, maar dan ook compleet zot zijn van een bepaald spelletje, namelijk Skylanders. Het is een duur affaire: er zijn 32 figuurtjes die bij het computerspel horen, aan 10 euro per stuk. Ze hebben ze intussen alle 32, en een groot deel van hun verjaardags-, kerst- en nieuwjaarsgeld is eraan opgegaan. Ach ja, er staat hier dan tenminste geen andere rommel, en er wordt gigantisch veel mee gespeeld. Wolf heeft er al een aantal nagemaakt in strijkparels, met de bijhorende kaarten spelen ze een apart spel, en Wolf heeft ze ook al nagetekend.

Nu is er dus een tweede spel: Skylander Giants. Een nieuwe CD, dus nieuwe avonturen, en helaas ook nieuwe poppetjes. De Giants zijn een pak groter dan de vorige, maar er zijn ook nieuwe kleine figuurtjes, en driekwart van de oude zijn heruitgebracht in een andere pose. Ik heb de jongens al gewaarschuwd: die krijgen ze niet opnieuw!

Het spel was aangekondigd voor 19 oktober, en vooral Kobe zat er al maanden naar uit te kijken. Ze hebben hier elk nog geld liggen van hun verjaardagen en zo, en wilden dat ervoor gebruiken. Vandaag kreeg ik een berichtje van de Game Mania: het spel was – een week vroeger dan aangekondigd – binnengekomen, en er stond een starterspak opzij.

Ik heb de jongens eerst een vieruurtje laten eten, en Wolf zijn huiswerk laten maken. Pas daarna heb ik aangekondigd dat het spel er was, en dat we het mochten afhalen. Man, ze sprongen allebei letterlijk een gat in de lucht! Maar stràlen zeg!

In de winkel zelf stonden ze te springen en te dansen. En gaven ze met ongelofelijk veel plezier elk de helft van 70 euro, waarvoor ze het nieuwe spel, een nieuw portaal, een Giant, een nieuw figuurtje, en een oud figuurtje in nieuwe vorm kregen.

Tsja. Zoals gezegd: het is speelgoed dat weinig plaats inneemt, en waarmee ze ùùùren zoet zijn. En dat vooral honderd procent hun goesting is. Meer moet dat niet zijn, zeker?

Geplaatst op

Nog zo’n crossdag

Op zich had ik niet echt veel les vandaag, maar toch: het werd een geloop van jewelste. De jongens kwamen te voet naar huis, kregen een vieruurtje, Wolf maakte zijn huiswerk, en wég waren we.

Wolf had namelijk een nieuw scoutshemd nodig, het vorige was écht wel te klein geworden. Groot was dan ook mijn verbazing, toen we terug thuis waren, dat het nieuwe hemd, waarvan de mouwen een eind over zijn handen kwamen, blijkbaar dezelfde maat was als het oude, waarvan de mouwen dus elk tien centimeter korter zijn. Hmm.

We namen ook de nodige kentekens mee, en liepen vervolgens tot aan de Zuid, om te kijken voor een groene broek. In de H&M waren ze uitverkocht in zijn maat, helaas. Dan zijn we maar een eind verder gereden, geparkeerd in de Kouter, en naar de sportwinkel gegaan. Man, zo’n drukte! Maar we zijn er wél aan voetbalschoenen geraakt met plastieken studs (stalen mogen niet op het kunstveld). Kobe de zijne waren wel een stukje duurder dan die van Wolf, omdat ze die goedkope schoenen niet in een kleine maat hadden. En echt veel geld wil ik er niet aan uitgeven, want die schoenen zijn op een half jaar toch weer te klein. Ze glunderden allebei. Maar ze straalden pas echt, toen ze ook elk een mondstukje kregen. Ha ja, want dat is wel echt nodig, en dat onderscheidt blijkbaar de echte rugbyman van het would-be voetbalmietje. Of toch zoiets, geloof ik.

Maar toen was het toch echt wel zes uur, en moesten we ons naar huis haasten om Mereltje op tijd op te halen. En te eten. En ik op tijd in de WW te zijn.

Poeh. Niet goed voor de stressbestendigheid van mijn maag, overigens.

Geplaatst op

Ronse

Toen we zondag op den bots naar Ronse bij de schoonouders gingen om daar taart te eten, kwam het gesprek tussen mijn schoonmoeder en mij op een bepaald moment op de school, en meer bepaald of we er wel klaar voor waren. Goh ja, zei ik, we hadden wel alles: boekentassen, drinkbussen, schoenen, deftige kleren… Alleen ging ik nog eens werk moeten maken van winterjassen, want die van vorig jaar waren echt wel versleten. En vooral: zo plots wordt het dan koud, en is het ’s morgens nog amper tien graden en regent het, zodat je die wel kan gebruiken. Ik zou vrijdag dan wel eens gaan kijken voor jassen.

’s Avonds ging de telefoon: dat ik naar Ronse mocht komen met de jongens, want dat zij dan wel met ons naar haar vaste chique winkel ging gaan om jassen. Ik zei niet nee, natuurlijk, verlegde de afspraak naar woensdag, en dat was dat.

Omdat ik ook ooit eens beloofd had aan Wolf dat we elke grote vakantie een keertje naar de McDonalds gingen gaan, en dat dat er nog niet van gekomen was, reden we dus eerst naar Zingem. Daar waren we nog niet geweest, en we moesten er letterlijk passeren.

Het speeltuintje rook muf, maar dat stopte de jongens niet: ze speelden honderduit, terwijl ik eerst van een salade, en daarna van een koffie genoot, vergezeld van mijn boek.

Om twee uur stonden we bij de schoonouders, en tien over twee stonden we in de boetiek. Alwaar de jongens elk een feloranje jas kozen van River Woods, Kobe nog een rode broek van Armani, en Wolf een T-shirt van Scapa. En ik vooral gigantisch blij was dat ik de rekening niet moest betalen :-p Dank u, Omaly!

Zij had haar zinnen gezet op een pannenkoek, maar omdat ik ’s avonds met de jongens pannenkoeken ging eten bij mijn ouders, was een ijsje, of iets anders, ook goed. Wij dus binnen in De Acte, in Ronse. Awel, da’s de moeite. De jongens zagen het springkasteel onmiddellijk zitten, en schoonma en ik nestelden ons op het terras.

Acte3

De pannenkoek werd respectievelijk een verwenkoffie voor mij, en een dessertbord voor Nelly. De ober waarschuwde ons: dat dessertbord was echt wel groot en uitgebreid, het zou jammer zijn dat het dan niet gans werd opgegeten; waren we wel zeker? Wij, notoire zoetebekken, lachten alle bezwaren weg.

En begonnen prompt te giechelen als twee zestienjarigen toen ze de borden brachten. Dit was er effectief over. Ik kreeg voor 6,50 euro een koffie verkeerd met een stukje cake, een macaron en een nougatje, en het volgende bord erbij. Echt waar.

Acte1

Zijnde: crème brûlée, rolcake, flan caramel, chocomousse, misérable, advocaatmousse, kiwimousse (verstopt)  en cuberdonijs, allemaal huisgemaakt.

Nelly daarentegen kreeg het volgende, voor negen euro:

Acte2

Geloof me, ze heeft het niet opgegeten.

Ook de jongens kregen hun kinderijsje niet op: twee grote bollen vanille-ijs, een gigantische toef slagroom, besprenkeld met snoepspikkels en voorzien van een parapluutje en een lekstok, voor 3,50 euro.

Dus, als ge in Ronse zijt, zin hebt in veel zoetigheid, en niet bang zijn van een paar calorietjes: De Acte.

Serieus.