Geplaatst op

Oma

Eerder deze week heb ik mezelf op een middag samengeraapt, de kinderen deftig aangekleed, en ben ik naar mijn oma gereden. Die zit twee dorpen verder in een mooi rusthuis, waar ze naar eigen zeggen graag is. Ze is in elk geval al een pak verdikt sinds ze daar is, en ze is er altijd heel positief over: er wordt voor haar gezorgd, het eten is lekker, en ze laten haar met rust als ze zin heeft om te lezen of zo. Want daar vult ze het grootste deel van haar dagen mee, heb ik de indruk. Ik heb er wat met haar zitten praten in de veranda, en ook met mijn tante die daar was. De kinderen hebben het gebouw en vooral de grote tuin verkend, en hebben een drankje gekregen.

Ze zag er goed uit, voor haar 98 jaar. Ik kon het niet laten en heb een fotootje genomen van haar.

Oma

Geplaatst op

Drie sloebers

Nog een fotootje van vorige week, toen Alexander kwam spelen. Die gezichtjes zijn toch geld waard? Ze zitten trouwens in hun ondergoed, omdat ze zodanig hard hadden zitten spelen dat ze zich steendood zweetten :-p

alex1

alex2

alex3

Geplaatst op

Zandbak

Mijn ma weert dat ik me niet schitterend voel, en dat twee kinderen dan soms lastig kunnen zijn. Zelf heeft ze momenteel mijn broers zoontje over de vloer, aangezien mama net bevallen is en dus in het ziekenhuis ligt.

En daarom vroeg ze of ik soms geen zin had om in de namiddag langs te komen met de kinderen, zodat ze samen in de zandbak konden spelen. Mijn pa zijn zandbak is er namelijk eentje buiten categorie. Niet dat die zo groot is (2 op 2, denk ik), maar hij ligt in een voormalig hondenhok, zodat hij hij tegen een muur aan ligt, aan de twee zijden een muurtje heeft van ongeveer een meter hoog, en aan de voorkant een stevige houten plank. Er ligt een halve meter zand in, en vooral, er staat een bidon met een kraantje met regenwater. Er mag dus met water gemoost worden, meer of veel. En geef toe, een zandbak is tien keer leuker als je er modder van kan maken, en daar dan mee kan spelen.

Ik heb een heerlijk rustige middag gehad, terwijl de kinderen zich rot amuseerden, en oma en opa een oogje in het zeil hielden.

En het vele zand achteraf in laarzen en broeken en haar en zo? Dat nam ik er met plezier bij 🙂

Geplaatst op

Marie-Julie

Ik ben meter geworden! Eindelijk! Mijn oudste broer zijn kersverse dochter liet op zich wachten, meer dan een week zelfs, en we werden ongeduldig.

Maar deze morgen kwam het verlossende telefoontje: ze was toch nog spontaan geboren, een dag voor de geplande keizersnee. Mijn broer klonk gelukkig aan telefoon, en da’s te begriipen ook: een pracht van een meisje, drie en een half jaar na hun zoontje Alexander. Als dat niet mooi is!

Ik heb mezelf samengeraapt en ben samen met Bart en de kinderen een kijkje gaan nemen in Tielt. Ze sliep, maar zag er prachtig uit! Oordeel zelf maar:

Marie-Julie

Geplaatst op

Pasen

Volgens traditie gaan we op Pasen naar mijn schoonouders, liggen er eieren in de struiken verstopt voor de kinderen, en eten we veels te veel lekkere dingen, terwijl we tussen de bedrijven door naar de Ronde kijken.

Deze keer was niet anders: de kinderen gingen joelend op zoek naar de eitjes (er waren zoals altijd veel te veel), en wij kregen heerlijke hapjes voorgeschoteld bij de champagne.

Het voorgerecht heb ik me laten smaken: asperges met gerookte zalm, en een bijzonder fijn sausje. Daarna ben ik in de zetel gaan liggen. Soep hoefde voor mij niet, van het hoofdgerecht van jonge duif met groenten en aardappeltjes heb ik een paar hapjes gegeten, meer niet. Daarna ben ik, opnieuw in de zetel, in slaap gevallen, en hebben zelfs de kinderen me rustig laten slapen.

Het ijsje als dessert lukte dan wel weer, de chocolaatjes en de koffie niet.

Ondanks alles heb ik een fijne dag gehad: heerlijk eten, fijn gezelschap, een spannende koers, en een zachte zetel. Meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

75

Mijn schoonvader is 75 jaar geworden. Niet vandaag, maar al in januari. Vandaag gaf hij echter het bijhorende diner voor familie en dichte vrienden.

jeroom

Zoals altijd had mijn schoonmoeder ook nu weer een uitstekend restaurant uitgekozen, een klein kasteeltje met prachtige kasteeltuin en grote vijver. De locatie was al geen onbekend terrein meer, ze hebben er al vaker een feest gegeven, en dus wist ik al op voorhand dat het dik in orde ging zijn.

Ik had de uitnodigingen gemaakt een tijdje geleden, en kreeg nu ook de primeur van het menu om de kaarten te maken. Nelly had het voor elkaar gekregen dat ze de Valentijnsmenu gingen serveren, en het water liep me meteen in de mond. Oordeel zelf:

  • Champagne met hapjes
  • Gebakken ganzenlever met een jus van eend, gecarameliseerde sjalot en gekonfijte muskaatdruifjes
  • Sint-Jacobsvruchten en zeebaars, krokante groentjes met mosterdvinaigrette, raapjes en groentenconsommé

zeebaars

  • Tussendoortje (bleek een perensorbet te zijn met gember)
  • Gevuld kwarteltje met kriekensausje, kroket van zwezerik, een stoofpotje van pastinaak, mange-tout en shii-také
  • Frangipane, limoen, framboos en “Werther’s Originals
  • Mokka

En jawel, het was zo lekker als het klinkt: voortreffelijk klaargemaakt, mooi geserveerd. De kinderen kregen een apart menu met garnaaltjes, een kaaskroket en kip met appelmoes en gebakken patatjes, en een speciaal kinderijsje. Tussendoor konden ze gaan spelen op het kleine speeltuintje dat erbij hoort.

Ik kijk al uit naar het volgende jubileum :-p

Geplaatst op

Familiebrunch

De familie van mijn moeder is vrij uitgebreid, zou je kunnen stellen. Mijn grootmoeder, inmiddels 88, heeft 6 kinderen, elk met partner, en 15 kleinkinderen. Daarvan waren er toch ook al 6 partners, en inmiddels ook 7 achterkleinkinderen.

Je kan je wel voorstellen dat het moeilijk is om die ganse bende bij elkaar te krijgen, laat staan die in iemands huiskamer te proppen. Het kerstfeest is daarom al een tijdje gelimiteerd tot kinderen en thuiswonende kleinkinderen, kwestie van de hoop doenbaar te houden.

Het resultaat daarvan is dan wel dat ik mijn nonkels, tantes, kozijntjes en nichten niet vaak zie, en dat is eigenlijk nog een understatement. Sinds vorig jaar is er daarom een nieuwe traditie in het leven geroepen: de familiebrunch. We huren een zaaltje af, gaan eerst met zijn allen om 10.00u naar de jaarmis voor mijn grootvader, en daarna aperitieven we. Iedereen heeft een taak toebedeeld gekregen. Zelf mocht ik rijstpap maken en een taart bakken voor het dessert, een taak waarvan ik me dan ook naarstig heb gekweten.

Het was wel eens fijn om iedereen terug te zien, dat wel, maar eigenlijk ben ik geen sociaal mens, en heb ik geen behoefte aan grote groepen. De kinderen hebben zich wel te pletter geamuseerd, en Kobe is thuis dan ook finaal gecrasht.

Fijne traditie. Hopelijk wordt die nog even in ere gehouden.

Geplaatst op

Nand

Mijn neefje, het zoontje van mijn kleine broer, is ook al één jaar geworden. Jawel. Het gaat zo snel, meneer.

Vandaag zijn we dus bij mijn broer thuis taart gaan eten ter zijner ere. Niet dat Nand zich daar sterk van bewust was, maar hij genoot van alle aandacht, en van het schijfje peperkoek met slagroom waar hij naar hartelust mocht in defelen.

Yup. Mijn kleine broer is groot. Zijn zoontje heeft de eerste horde nu ook al genomen.

Maar één dezer dagen word ik meter van een nieuw kleintje. Van mijn andere broer dan wel. Ik kijk er enorm naar uit.

Geplaatst op

Inbranden

Barts nonkel Staf is op 31 december officieel gestopt met zijn boerderij, en is verhuisd naar een paar straten verderop, waar hij een knap huis heeft gekocht en laten inrichten.

Vandaag werd hij 66, en waren we uitgenodigd, samen met de rest van de familie, om een kijkje te komen nemen in zijn nieuwe huis, en dan samen te gaan eten. Inbranden, noemt mijn schoonmoeder dat. Ik kende het woord niet. Helaas hadden ze net deze week de ganse straat opengelegd voor werken, zodat je eerder een modderbad zou nemen dan bij hem binnengeraken. Het verzamelen was dan maar bij mijn schoonouders, en het huis zal voor later zijn. Wij hadden het toch al gezien…

Soit, we zijn dus lekker gaan eten in L’Artichaud in Kruishoutem. Ik hield mijn hart vast, maar al bij al viel het ongelofelijk mee. De meeste restaurants zijn blijkbaar toch afgestapt van die loodzware keuken met roombereidingen. Champagne lust ik niet echt (ik drink eigenlijk sowieso geen alcohol) en ik kreeg een heerlijk alcoholvrij aperitief voor mijn neus. Ik ben eigenlijk benieuwd wat erin zat… Het hapje dat erbij werd geserveerd, was iets met krab en rivierkreeftjes op sla, met een lichte dressing. Ideaal, gewoonweg!
Het voorgerecht was een groot stuk (in feite genoeg voor een hoofdgerecht) koolvisfilet met een zalfje van wortel en een bedje van groene kool. Lekker, én mager! Daarna volgde een Parmentiersoepje, op basis van aardappelen blijkbaar, die ik voor een groot deel laten staan heb. Véél te veel!
Het hoofdgerecht was eendenborst met groenten en kroketjes. Lekker, maar voor het grootste deel van het tafelgezelschap te weinig gebakken. De pure carnivoor in mij kon zich echter uitleven :-p

Het dessert was dan weer delicieus, en wellicht ook het ergste van calorieën: een bolletje cuberdonroomijs, met een kletskopje van cuberdon, en een heerlijk stuk perenbavarois. Bij de koffie kon ik dan ook nog niet afblijven van de koekjes en de meringue.

Maar… het heeft me bijzonder gesmaakt. Het gezelschap was aangenaam, de kinderen (die een kindermenu hadden gekregen van minipizza’s als hapje, garnaalkroket als voorgerecht, biefstuk met friet en appelmoes, en een kinderijsje mét windmolentje als dessert) waren niet vervelend, en we zaten warm en gezellig binnen in dat gure weer.

Fijne dag gehad.

Mijn schoonfamilie weet wat goed is :-p

Geplaatst op

Pannenkoeken

Vandaag zijn we eindelijk gaan nieuwjaren bij mijn broer. Ik had al een paar pogingen ondernomen om ons samen te krijgen, maar die waren jammerlijk mislukt. Toen had mijn jongste broer maar het heft in handen genomen, waardoor we vandaag, samen met mijn andere broer en diens gezin, waren uitgenodigd om pannenkoeken te gaan eten.

Er was eigenlijk vooral veel lawaai :-p Wat wil je: Wolf (6), Alexander (3,5), Kobe (2,5), en daar dan nog een kleine muis van nog geen jaar oud tussen, Nand. Ze hebben zich rot geamuseerd, dat wel, maar het enige moment waarop we ze stil kregen, was toen ze een pannenkoek aan het eten waren.

Mijn broertje had ze effenaan staan bakken, en ze waren heerlijk! Zelfs ik heb er twee gegeten (5 WW-punten per stuk, omdat ik er nog wat suiker op had gestrooid).

Eigenlijk zouden we elkaar wat vaker moeten zien, want het is elke keer weer gezellig. Alleen zijn onze agenda’s allemaal zo druk, en vragen kleine kinderen ook nogal wat slaaptijd, zodat het elke keer weer kort is.

Jammer, eigenlijk.