Koken

Af en toe mag hier ook eens een loftrompet geblazen worden, vind ik. Deze bazuint de kookkunst van Bart uit: in het weekend is hij het altijd die boodschappen doet, en kookt. Een boutade: ik maak eten klaar, Bart kookt, en dat is ook wel zo.

Vandaag had hij fantastische hapjes met zalm en mangochutney, vergezeld van een glaasje Sauterne, en daarna een sappig rosbiefje.

Aansluitend maakte ik vers bananenijs, en daarna had Bart nog taart voorzien. En vermageren dat we hier doen, man toch!

Project 2016: één kast/schuif per dag

Elke grote vakantie moet ik blijkbaar een project hebben. Vorig jaar was dat de losse eindjes van de verbouwing wegwerken, zoals het afwerken van de badkamer, het ‘moderniseren’ van het toilet en zo.

Nu moet er eigenlijk vanalles eens opgeruimd worden hier thuis, en dan heb ik het niet over pakweg de garage. Alle schuiven en kasten moeten eens uitgemest worden, en dat zal zijn a rato van eentje per dag: alle vier (Wolf, Kobe, Merel en ik) samen, tussen vijf minuten en een half uur werk, schat ik. Ik ga even oplijsten wat we allemaal moeten doen, en dan ook systematisch afvinken.

  • pannenschuif
  • potjesschuif 29/07
  • kastje onder de pompsteen
  • verschillende keukenkasten, maar ik ga ze niet apart opsommen
  • kast met onder andere de frietketel 05/07
  • kast met broodmachine 14/07
  • koffie- en ontbijtkast 24/07
  • kast van de microgolf 25/07
  • kast met bakbenodigdheden 27/07
  • kast met lijstjes en potjes en brol 30/07
  • kruidenschuif 23/07
  • suikerschuif
  • bordenschuif 1 04/07
  • bordenschuif 2 06/07
  • bestekschuif 1
  • bestekschuif 2 08/07
  • wit kastje achter de zetel
  • boekenkast 26/07
  • kast onder de tv
  • oude snoepkast 22/07
  • rode kast, maar ook niet apart op te sommen
  • bureaukast links
  • bureaukast rechts
  • bureauschuiven rechts 11/07
  • bureauschuif links
  • losse schuifkastje in bureau
  • witte bergingkast links
  • witte bergingkast midden
  • witte bergingkast rechts
  • schoenrekje berging
  • pompsteentje in garage 01/08
  • mutsen- en sjaalkast 03/07
  • schoenenkast 12/07
  • vestiairekast in gang
  • hoedenkast 11/07
  • zwemgeriefkast 09/07
  • vestiairekast 10/07
  • kleerkast Merel links 01/07
  • kleerkast Merel rechts 02/07
  • kleerkast Merel midden 17/07
  • buffetkast Merel 07/07
  • keukentje Merel 07/07
  • bureau Merel 07/07
  • naaikamer rechts
  • naaikamer links
  • naaikamer grote kast
  • badkamerkast jongens
  • badkamerkast onder lavabo
  • badkamerkast Gudrun
  • badkamerkast Bart
  • bureauschuiven Wolf
  • boekenkast Wolf
  • speelgoedkast Wolf 13/07
  • nachtkastje Wolf
  • kleerkast Wolf
  • bureauschuiven Kobe 16/07
  • speelgoedkast Kobe
  • kleerkast Kobe
  • nachtkastje Kobe
  • rekje naast wasmachine
  • kleerkast Gudrun
  • kleerkast Bart
  • hoekkast loft
  • speelgoedkast loft
  • lakenkast loft 28/07
  • hobbithol
  • boekenkast loft
  • stripkast loft
  • rekje larpkamer

Twee proclamaties op een dag

Dat dat toch niet echt handig is, late communicatie. Zaterdag zei Wolf langs zijn neus weg: “Ha ja, mama, ik moet woensdag gitaar spelen op de proclamatie”. Hoe proclamatie, wat proclamatie?? Ik wist van niks? De school had nog steeds niks laten weten, pas maandagavond kreeg ik een briefje in mijn handen dat er twee dagen nadien een proclamatie gepland was, met alles erop en eraan. Simultaan met de proclamatie van onze school, waar ik een van de organisatoren van ben. Juist ja. We hebben last minute nog een andere fotograaf gezocht voor tijdens de plechtigheid, ik heb een collega aangesproken om te helpen met de instrumenten, en de rest was eigenlijk allemaal al voorbereid. Hmpf. Ik heb me dus tegen zes uur naar onze school gehaast, de groepsfoto’s van de verschillende klassen genomen, en tegen zeven uur zat ik op een stoeltje in de sportzaal van de lagere school, netjes op tijd om The Teachers een half concert te horen geven, de leerlingen zelf ook nog even aan het woord te horen, Wolf gitaar te zien spelen, en hem zijn diploma te zien krijgen. Terwijl Bart met de kinderen nog heel even op de receptie bleef, haastte ik me terug naar mijn school, waar de plechtigheid al even afgelopen was en ik eigenlijk de leerlingen die ik nog wou zien, gemist had. Blah. Ik heb er nog op de valreep een paar gezien, heb nog wat foto’s genomen, en ben dan maar naar huis gegaan.

Ik ben achtergebleven met een heel onvoldaan gevoel, meh.

Uitbollen…

De deliberaties zijn achter de rug, alle punten zijn binnen, nu enkel nog een pak verslagen schrijven, rapporten maken en uitdelen, een proclamatie, leerlingencontact en oudercontact overleven, en we zijn er. Oef.

Vandaag stond er geen school op het programma, enfin, toch niet ginder ter plekke, alleen wat administratie.

Tegen tien uur zat ik bij de kine, tegen half twee opnieuw in de garage: de wisselstukken waren toegekomen. Om te blijven zitten had ik echter geen zin, en ik moest trouwens nog op een missie: een knaloranje vestje vinden voor een afscheidnemende collega. Ik begon dus te wandelen, daar op de Brusselsteenweg, en zag eerst een Brantano – geen geluk qua deftige sandalen – en een Zeb: ook niks. Ik stak de straat over naar de Zeeman, en lo and behold: daar hing een knaloranje (naar het koraalrode af) fleece trainingsvestje, in exact de goede maat! Chance!  Ik liep nog wat verder, zag dat er een Marleentje was en liep dus nog wat later verder met een prachtige paarsrode passiflora en een papyrusplant, beide voor geen geld. En zo waaide ik de Wibra binnen, en dat moet ik eigenlijk vaker doen: metalen haken om het tuingereedschap op te hangen, een zonnezeil (als we het ooit nodig zullen hebben), een paraplu, en nog een hoop kleine dingetjes.

Behoorlijk zwaar beladen liep – strompelde? – ik terug naar de garage, weerstond aan de verleiding van de slechte koffie, en zette me te lezen. En tegen half vijf was de auto klaar en ik 1398 euro armer. Ugh.

In het passeren pikte ik nog, dankzij een tip van de legger, een cache op, en reed fluks naar huis.

En ’s avonds, ’s avonds speelden we onze eerste echte Cthulhusessie in tijden. Xavier had er een vintage pareltje van gemaakt, met alle juiste sfeerschepping, donkere schilderijen, beesten in het water… Wolf speelde mee, en genoot intens, en de anderen hielden zich niet in omdat hij erbij zat. Dat zou ik ook niet willen, want de groep is per slot van rekening niet opgezet om Wolf een plezier te doen, maar wel om echt te spelen. Het was bijwijlen intens, bijwijlen hilarisch! Alleszins een fijne avond gehad, en Wolf glunderde toen hij ging slapen. Hij heeft verdomd goed gespeeld, trouwens.

Een stevig gevulde dag

Deze morgen was ik al paraat op school iets over half negen: klassenraden van zes en vijf. Tussendoor probeerde ik nog wat examens van de vierdes te verbeteren, die deadline ligt pas op zondagmiddag.

Enfin, stevig gedelibereerd, alle prijzen vastgelegd voor de proclamatie (en er stevig in gesnoeid), een broodje gegeten, verder gedelibereerd, en tegen vijf uur klaar om even naar de voetbal van de leraars tegen de zesdes te gaan kijken. Ik wilde echter nog wel even langs huis, want de kinderen waren intussen thuis, en vanavond ben ik er ook al niet… Tot mijn grote verbazing was het intussen buiten schitterend weer geworden, en ik ben heel even blijven hangen, en heb mijn fototoestel in de handen van een leerlinge gestoken. De match van de mannen heb ik daarentegen wel nog volledig gezien.

Het verslag, met de foto’s, vindt u zoals altijd op de website van de school, ik ga het geen twee keer schrijven :-p

Na de voetbal reed ik netjes terug naar school met een auto vol leerlingen, want -alweer een traditie- het was tijd voor de zowat enige barbecue op een jaar voor mij: die van de zesdes. Het was andermaal een zeer fijne, gezellige bedoening, vooral ook dankzij het weer waardoor we in de binnentuin zaten.

Verslag staat hier.

En toen… Toen heb ik me laten overhalen voor de start van een tweede traditie, na vorig jaar: de ‘I love Summer’ in jeugdhuis ’t Choseken. Toen was het na de proclamatie, nu dus na de barbecue. Omdat alle toenmalige vijfdes me toen gezien hebben, vonden ze dat ik nu ook moest komen. Ik heb dan maar Dawn opgebeld, omdat ik vreesde dat ik daar alleen ging staan, en die lag tam te wezen in haar zetel, maar zag het wel zitten als ik haar ophaalde. Enfin, ik dus op de fuif, en ik heb me andermaal echt goed geamuseerd, vooral dan met de leerlingen van vorig jaar die me toen hadden meegesleept. Het was nota bene drie uur tegen dat ik in mijn bed lag. Dansen zat er deze keer niet in wegens een nog steeds behoorlijk pijnlijke voet, maar dat mocht de pret niet drukken.

Soms slaagt ne mens er nog onverwacht in zich jong te voelen op zijn 44ste…

Garageperikelen

Het verbeteren geraakte vandaag weer geen meter vooruit: ik ben afgeleid door elke hond met een hoedje op.

Enfin, tegen de namiddag moest ik met de auto in de garage zijn: onderhoud voor keuring, en eindelijk die afgebroken spiegel eens laten repareren. En ginder valt er niet veel te doen behalve dan verbeteren, dus ik had mijn werk mee. En nee, ik ging NIET een fiets vragen om intussen in ’t stad te gaan.

Dat het leven aan de durvers is, werd nog maar eens bewezen. Het was – eindelijk – stralend weer, en ik zat binnen in een neonverlichte garage te koekeloeren, tussen de geur van nieuwe auto en slechte koffie. Ik ben dus maar gaan vragen of er niet toevallig een plekje was waar ik buiten kon zitten, bijvoorbeeld waar het personeel ’s middags zit. De dame aan de balie schudde haar hoofd: “Nee, jammer genoeg niet”.

Twee minuten later – ik ben net geïnstalleerd met rode pen, examens en slechte koffie – komt er een van de mannen op me toegelopen: waar ik wilde zitten? Hij ging dan wel het tafeltje buiten zetten. Ik schoot in de lach, maar accepteerde dankbaar, en dus werd er voor mij buiten op de parking – oergezellig, maar gelukkig dus wel buiten – een tafeltje gezet, met stoel en alles erop en eraan. Ik heb er zitten bakken, dat ook. Maar ik heb er ook de nieuwste versie van de Mustang zien leveren, en man, wat een pracht van een auto!

IMG_1796

Het verdict van de garage was helaas minder rooskleurig: koplamp vervangen, de nodige filters vervangen, spiegel vervangen, de voorbanden vervangen, helaas ook de uitlaat vervangen… Ze hadden niet alle stukken binnen en ik moet volgende week nog terugkomen, maar het zal vooral een dure lol worden: wellicht rond de 1300 euro. Slik. Nog een chance dat ik op ’t gemak buiten zat vandaag…

Breda

Wat doet ne mens die hoort dat zijn favoriete kledingmerk failliet is, en dat er een uitverkoop is in een aantal Nederlandse vestigingen?

Welja, die laadt een vriendin/medefan in de auto, en rijdt naar Breda. En komt dan vooral met acht stuks terug thuis, en heeft gelukkig nog 130 euro gekregen van de 220 euro aan tegoedbon. Volle prijs was 375 euro geweest, met korting nog 264, en ik heb dus nog 135 euro betaald. Mja.

Maar waar ik nu mijn standaard kleren ga halen, is me voorlopig nog een raadsel. We zien nog wel…