Laden…

Hmm.

Ik wist dat ik niet heen en weer ging geraken naar Chateau de la Noue le Coq in Chevrières zonder bijkomende laadbeurt. Geen nood, ik had geregeld met de spelleiding dat ik aan het kasteel zelf mocht opladen, ik ging dan achteraf de rekening wel krijgen. Maar nog voor we vertrokken, realiseerde ik me dat ik geen laadkabel heb die in een gewoon stopcontact kan. Juist ja.

Geen opladen aan het kasteel dus. Goh, dachten Jarne en ik, op zondagmiddag kunnen we wel een uurtje gaan laden aan zo’n snellader, op een uurtje hebben we genoeg om thuis te geraken. En intussen zouden we wel een paar caches gaan oppikken.

Niet dus.

1. Die laadpalen liggen niet in het centrum maar aan de rand van een stad, aan zo van die winkelcentra of bedrijventerreinen. Niet veel te zien of te cachen dus.

2. Het was aan het gieten. Niet gewoon regenen, maar gieten. Mijn schoenen waren gewoon doorweekt.

3. Voor een snellader moet je blijkbaar ook een speciaal type aansluiting hebben, die ik dus ook niet heb.

Een en ander zorgde ervoor dat we niet 1 uur aan 50 kwh konden laden, maar twee uur nodig hadden aan 22 kwh. Meh.

We zijn dan maar door de gietende regen door het bedrijventerrein gestapt, over de half overstroomde lege parking van de Carrefour, naar een KFC om daar iets te eten. Daarna zijn we nog wat verderop een koffie gaan drinken in ook een semi fastfood ding.

Mja.

Gelukkig konden we daarna vlotjes verder naar huis, klaarde het op en kregen we zelfs nog zonneschijn!

Maar soit, het was dus de eerste keer dat ik extern moest laten, in meer dan een jaar, en ook Bart heeft in die vijf jaar dat hij nu elektrisch rijdt, geen enkele keer nog een laadpaal gebruikt.