Het werd een belastende dag voor mijn rug, helaas.
Om tien uur togen we met zijn vieren – de puber lag nog in zijn bed – naar de Zulle, Wondelgems polyvalente zaal waar ik gisterenavond nog gaan kwissen was. Kobe had namelijk een opstelletje geschreven over vriendschap, en was daarmee in de prijzen gevallen bij de Junior Journalistenwedstrijd van het Davidsfonds. Een gigantische verdienste was dat niet, want per klas van 20 waren er vijf winnaars, maar bon. We waren toch wel trots op onze jongen, en trotseerden daarom een vertelling van bijna een uur door een – naar eigen zeggen would-be – schrijfster, om daarna de prijsuitreiking mee te maken. Kobe was vijfde, en kreeg daarom een boek.
Tegen half twaalf waren we weer thuis, zette Bart in een handomdraai eten op tafel, liet ik de rug even rusten, en zorgden Kobe, Wolf en ik ervoor dat we tegen kwart voor drie op school waren voor het onvolprezen schooltoneel, dat ook dit jaar weer verrassend goed was. De bespreking ga ik niet hier zetten, want die staat – uiteraard – op de schoolwebsite. En, al zeg ik het zelf, ik vind dat mijn foto’s best goed gelukt zijn.
Maar die stoelen ginder zijn helaas ook moordend, en mijn rug vond het niet bepaald fijn. Ik ben dan ook niet blijven hangen na het toneel, maar quasi onmiddellijk met Kobe naar huis gegaan om te gaan liggen. En Wolf? Die werd door Arwens ouders een anderhalf uur later thuis afgezet. Die heeft daar toch chance mee ^^
mij moet je niets vertellen over slechte stoelen, ik sakker daar al een groot deel van mijn leven op