Als ge wakker wordt omdat ge naar het toilet moet, mag het bed nog zalig zijn, dat helpt niet veel. Ik was dus om half acht wakker, las een beetje over wat we gingen doen vandaag, en niesde rond half negen Bart wakker. Arme jongen…
Enfin, het zorgde er wel voor dat we iets over negen in The Kitchen zaten, een hip, helder ontbijt- en lunchplekje hier wat verderop, met veel wit en een open keuken. We namen elk een sloot koffie,
ik nam pancakes met maple syrup en pecans, Bart ging, tot mijn grote verwondering, voor porridge. Hij ontbijt normaal gezien niet, vandaar.
Een omwegje langs London Bridge Railway Station om een Oyster Card te kopen later, liepen we langs het water om de boot te nemen naar Greenwich. We lachten ons even een kriek met een Japans selfiegadget (dat we overigens een paar keer gezien hebben)
en stapten op de boot. Het waaide wel, maar de zon scheen heerlijk, en echt koud was het niet. En die boot: da’ een immense aanrader! Bedankt iedereen die ons de tip heeft gegeven! Voor 16,50 £ per persoon – Londen is duur, jong! – hadden we een dagticket, en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Die boot is eigenlijk gewoon een waterbus, met een hoop haltes, en af en toe maakt hij behoorlijk wat snelheid. We stapten af aan Greenwich,
wandelden voorbij de Cutty Sark,
wat andere gebouwen
stelden ons vragen over wat ze hiermee bedoelen
zagen een prachtige “boekenbank” zoals die overal in Londen staan,
liepen door het zonovergoten park naar boven naar het Royal Observatory,
vonden 7 £ om aan te schuiven om op de officiële nulmeridiaan te gaan staan wat veel, en liepen er dus maar over langs de andere kant ^^
Er stonden wat verderop een paar vrijwilligers met een speciale zonnetelescoop: wijs, jong! Nog nooit eerder met eigen ogen de zon, inclusief zonnevlekken, erupties en pokdalige oppervlakte gezien.
Enfin, we dronken koffie,
genoten van het park en de prachtige uitzichten over de stad,
gingen iets eten in een echte pub,
en namen de boot in de andere richting, tot het eindpunt aan de London Eye (dat reuzenrad). De tocht duurde veertig minuten, en ik heb dus een massa foto’s genomen. Het is de beste sight seeing die je je kan dromen!
Het inhammetje waar we te voet over gingen, komende van onze logeerplek. Ik heb het er later nog wel over ^^
The Shard, volgens hun zeggen het hoogste gebouw van West-Europa. Heel dominant in het straatbeeld, en ook echt wel mooi.
Links de Teelbal, ofte City Hall. Ook wel scheef ei genoemd en zo.
De HMS Belfast, oorlogsschip dat daar definitief voor anker ligt, en te bezoeken is.
Southwark Cathedral
Tate Modern met de Millennium Bridge
Aan de Eye zullen we geweten hebben dat we in toeristisch gebied kwamen: we moesten ons een weg banen door de massa! Over de brug, langs Big Ben en the Houses of Parliament beterde het eigenlijk niet zo.
En aan Trafalgar Square zag het zwart van het volk, het leek wel Gentse Feesten.
Intussen was het behoorlijk warm geworden, en zochten we toevlucht (en een vieruurtje) in de Costa Coffee boven de boekhandel Waterstones. We vonden meteen ook cadeautjes voor de kinderen, oef.
En toen was het stilaan tijd voor wat cultuur in de National Gallery, waar we het segment van de impressionisten gingen bekijken. Prachtige dingen gezien van zowel Monet als Manet, maar ook Van Gogh, Renoir, en veel Degas. Mooi mooi.
Verder ging de tocht, naar Picadilly Circus, waar we gewoon op straat een hoek om stonden aan te schuiven om over te steken. Zot gewoon!
Enkele beelden tussendoor:
We wandelden naar Covent Garden,
dronken daar een veel te dure maar wel lekkere aardbeiensmoothie,
en vonden het welletjes. Terug naar de Thames dus, via een klein parkje,
en opnieuw de boot op naar de London Bridge.
En dan opnieuw langs het water
voorbij dat odeon waarover ik het al eerder had, en waar ze nu muziek aan het spelen waren
met tussenstop bij een Italiaan voor avondeten
richting huis.
Daar stelde Bart vast dat zijn gezicht toch eigenlijk wel goed verbrand was, en ik ben daarnet nog even naar de supermarkt wat verderop gelopen om after sun. Wel handig, zo van die winkels die open zijn tot elf uur ’s avonds. Hij ligt wel al meer dan een uur te slapen intussen, ik ga hem moeten wakker maken. Maar we hebben vandaag ongeveer achttien kilometer gestapt, en we zijn dat beiden niet gewoon, vandaar de vermoeidheid.
Morgen gaan we de fiets op. Het gaat minder warm worden dan vandaag, hooguit achttien graden, zeggen ze, en af en toe een bui. Laat ons hopen dat we daar dan tussen fietsen…
Klinkt heerlijk
Ook fan van die boot! Als er beurs is in Londen, logeren we toch in het centrum (vaak goedkoper dan hotels in beurzenbuurt + tenminste nog vrije kamers) en dan gaan we met de boot ‘naar het werk’.
Die boot is inderdaad de max.
Maar als je een Oystercard had, waarom heb je dan ook een dagticket gekocht? Je kan die boot met je Oystercard betalen, en dan kost het ongeveer 5 GBP.
We hebben dat met de Oystercard gekocht, dat dagticket. Het kwam eigenlijk op hetzelfde neer: dagticket of drie aparte “ritjes”, en zo waren we vrij om toch eventueel nog ergens anders af te stappen ook.
Anti-climb paint is hele dikke plakkerige verf die nooit volledig opdroogt. Wordt meestal op railings en afvoerbuizen geverfd als afschrikmiddel voor kruimeldieven.