Wolf leest nog steeds niet graag, al is hij er wel vrij goed in. Maar Kobe, dat is intussen een echte lezer geworden. Hij leest altijd nog vijf minuutjes in bed, en ik verdenk er hem wel van dat dat geregeld wat langer is. Maar ach, daar kan je toch niet kwaad om zijn?
Hij klaagde wel bij mij: “Mama, als de tv aanstaat, kan ik niet lezen, want dan worden mijn ogen toch altijd weer naar dat scherm getrokken, of ik het nu een leuk programma vind of niet. Heb jij geen oplossing?”
En dus kreeg hij een leeshoekje hier bij mij in mijn bureau, terwijl Merel dan rustig tv kan kijken.
Aaaawwww… inderdaad, zo’n leesplezier dient inderdaad met alle middelen aangemoedigd te worden. De flikkerkast is inderdaad een vreselijke afleiding – wat een van de redenen is waarom wij ze al 8 jaar geleden hebben buitengeschopt. ^^ Een goed boek is altijd leuker.
Moge de ontluikende boekenwurm nog vele vele dikke jongens verslinden !