Lezen

Kobe, mijn Kobe van vijf jaar en twee maanden, heeft zichzelf leren lezen. En het gaat alsmaar beter. Zelf heb ik er hem niet bij geholpen, tenzij hij daar uitdrukkelijk om vroeg. Maar hij leest dus overal plaatsnaamborden, opschriften, woorden links en rechts. En vandaag had hij uit de bibliotheek eerste leesboekjes meegenomen, Maan-Roos-Vis. Echt vlot gaat het nog niet, maar hij spelt netjes de woorden, en hangt ze dan aan elkaar. Met tweeklanken heeft hij het nog moeilijk, want die kent hij niet, maar als ik ze hem één keer uitleg, is hij ermee weg.

Natuurlijk heeft zijn broer hem al veel geholpen. Dat doet hij ook met rekenen, en daar zit Kobe op het niveau van eind eerste leerjaar, op zijn minst.

Ik hoop alleen uit de grond van mijn hart dat hij dan volgend jaar niet schoolmoe wordt. Want behalve het schrijven zal het niet echt een grote uitdaging voor hem vormen.

2 Antwoorden op “Lezen”

  1. Echt een kereltje naar mijn hart !!!

    Ik was net 6 geworden, ging voor het eerst naar “de school”, en had net het alfabeth geleerd toen ik meteen voor een half jaar het ziekenhuis in vloog (geelzucht, dat betekende dus leven in een glazen kooi – volledige quarantaine !!). Daar leerde ik zelf verder lezen en er was eerlijk gezegd weinig anders te doen dus dat ging op den duur zeer vlotjes (het nadeel was wel dat ik later in de klas een zeer grote achterstand had op mijn cijferkes die ik nooit echt heb ingehaald…). Ik kreeg toen mijn allerleerste leesboek, “Tiny op de Boerderij”, en die koester ik nog steeds. Ze staat naast de 2 enige boeken die wijlen Mario’s moeder (functioneel analfabete) ooit gelezen heeft. Ereplaatsje.

    Kinderen zien leren lezen doet me telkens weer smelten van pure aanbidding. Zien hoe ze langzamerhand nieuwe dingen ontdekken, hoe ze mijlpaaltjes nemen, hoe ze van die grote idee-brandende-lampjes boven hun kopjes hebben aanfloepen… leve de boekjes !

Een reactie achterlaten op Babeth Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *