Dat het niet zo vlot gaat tegenwoordig om te vermageren, heb ik hier al een paar keer gezegd.
Als je dan ook nog vier keer in diezelfde week moet gaan eten, dan gaat het helemaal mis. En nee, zeg me niet: je kan dan kiezen wat en hoeveel je eet: zo zit ik dan niet in elkaar. Ik ga geen halve menu laten staan. En als ik dan toch de mist inga, dan doe ik dat meteen ook goed. Dan eet ik ’s avonds nog chocolade, en chips, en bij de koffie een taartje, en dat soort dingen.
Ik zou nochtans beter moeten weten.
Deze zomer gaan we met vakantie, en ik zou eigenlijk toch wel zonder schaamte willen kunnen gaan zwemmen. Wie weet zelfs in een bikini. Maar dan moet er momenteel nog minstens vijf kilo af, en eigenlijk tien, als ik de bovengrens van een normaal BMI wil halen.
Puh.
Die motivatie, he. En nochtans, ik weet het maar al te goed: als ik het doe, dan gaat er minstens een halve kilo per week af. Zonder al te veel moeite, zonder veel te moeten laten.
Argh, waarom heb ik geen ijzeren karakter?
Soit, afgelopen vrijdag stond er 80,7 op de weegschaal, zo ’s morgens vroeg. Meh.
Troost u: ik heb het idee dat jij dat heel goed doet. Zeker wat het bereiden van maaltijden betreft. Echt: chapeau.
Voor mij is het altijd vechten want ik heb een pesthekel aan alles wat met koken te maken heeft en zie mijn gewicht elk jaar fluctueren, afhankelijk van het aantal uren dat ik per week loop/sport.