Barbecue

De jongens wilden eigenlijk doodgraag eens barbecuen, omdat ze dat nog nooit hadden gedaan. Dus heb ik vandaag de barbecue na twee jaar uit het tuinhuis gesleept en afgekuist. De spinnen wisten niet waar ze het plots hadden.

Aanvankelijk kwam Wolf zeer geïnteresseerd helpen en kijken, maar toen hij doorhad dat daar eigenlijk niks aan te zien was, aan zo’n gloeiende hoop kolen, droop hij snel weer af. Ik kreeg de barbecue snel in brand door een paar aanmaakblokjes, en toen… Tsja, ging het eigenlijk mis. Ik had er namelijk de worstjes en kippenspiesjes opgelegd, en ging in de keuken nog wat kruiden en dergelijke halen. Ik kan niet veel langer dan een goeie minuut weggeweest zijn, maar tegen dan was het vlees al stevig verbrand (lees: zwart). Hmpf. En nee, er waren geen vlammen, alleen gigantisch hete kolen, en geen mogelijkheid om het rooster hoger te leggen dan een tiental centimeter boven de hitte.

Ik heb het vlees dan maar omgedraaid en aan de zijkant gelegd, zodat ook de nog rauwe kant wat zou garen, maar de worstjes waren eigenlijk niet meer te redden. Gelukkig had Bart ook nog biefstuk voorzien, zodat we zeker niks te kort hadden. Hij had ook voorgekookte schijfjes aardappel voorzien, en die had ik in een zilverpapier met olie gelegd, maar ook die bakten bijna dadelijk aan, zodat ik het ook aan de zijkant gelegd heb, en toen het deksel wat op de barbecue heb gezet om alles te laten garen.

Mja, geen groot succes dus. Tot het dessert: nonnebillen! Op zijn Amerikaans hebben we de marshmallows op een stokje gestoken en in de hitte gehouden, tot ze helemaal slap vanbinnen en knisperig vanbuiten waren: heerlijk! Ik heb de jongens beloofd dat ze dat ook nog eens mogen doen wanneer de haard brandt deze winter. En ik mijn vlees netjes perfect kan bakken in een goeie pan.