Crèche

Hmm.

Vandaag heb ik met Mereltje een bezoek gebracht aan de crèche. Het is dezelfde kribbe als die van Kobe destijds, vlakbij, en degelijk. De Spruitjesdoos houdt er geen strenge regeltjes op na, maar is soms onorthodox, en daar hou ik wel van. Als peuter kwam Kobe geregeld pottezwart van het spelen thuis, vol met verf of andere toestanden. En hij vond het er fijn 🙂

Merel moest haar ogen uitkijken. Andere kinderen, andere geluiden, en een vreemde omgeving. Toen Cindy haar even overnam, begon ze evenwel te huilen: een ander gezicht dan mama, dat was er eventjes teveel aan. Hmm.

Morgen gaat ze een ganse dag, want dan begin ik te werken. Ik zal daar geen traan om laten, zo’n rationele moeder ben ik wel, en het is ook niet bepaald mijn eerste. Ze is er goed, dat weet ik: warm, proper, gevoed, veilig, en regelmatig ook geknuffeld. Meer kan een mens niet vragen. En toch zou ik het fijner gevonden hebben moest ze gelachen hebben naar Cindy, en zonder morren in een wippertje zitten rondkijken hebben.

Mja. We zien morgen wel.