Gisteren ben ik opnieuw naar de gynaecoloog geweest voor controle, en alles was in orde 🙂
Mijn vaste gynaecoloog is nog steeds (wellicht tot 1 oktober) in ziekteverlof, maar het was dezelfde ervaren collega als vorige keer. Ik twijfel geen moment aan ’s mans deskundigheid, maar mis wel de souplesse van Ingels met zijn echomachine. Die haalt daar met zichtbaar genoegen de meest knappe beelden uit, en zelfs 3D-scans. I know, ik ben verwend, maar deze vervanger gebruikt het toestel puur functioneel: ik heb heel mooi de ruggengraat gezien, het kloppende hartje (maar zonder geluid) en zelfs armpjes en beentjes, maar helaas, geen uitprints. Hmpf.
Soit, alles is in orde. Woensdag moet ik naar de andere praktijk voor een vruchtwaterpunctie. Gezien mijn leeftijd is dat geen overbodige luxe.
En verder? Ik voel me intussen prima, alleen nog serieus moe bij momenten. De misselijkheid is weg, en ik kan weer normaal eten. De energieboost komt hopelijk nog, al ben ik daar niet meer zo zeker van, met die twee energievretertjes in huis.
Altijd mooi, hè, zo’n echo. Ik kreeg in Gasthuisberg ook nooit fotootjes, daar doen ze ook alleen functionele echo’s. De punctie bij Ward (toen was ik 38) vond ik best spannend maar we wisten meteen dat onze jongens/meisjes ratio netjes verdeeld ging zijn. Als ik dat mag vragen, hoe oud ben jij?