Groot nieuws!

Voor wie mijn twitter en Facebook volgt, komt dit wellicht niet meer als een verrassing: ik loop al weken misselijk en duizelig en hondemoe.

Ik had het eerst echt zelf niet door, en dacht dat ik een maagontsteking of zo had. Ik ben notoir maaglijder en kreeg ze niet echt onder controle met mijn gewone dagelijkse maagmedicatie. Ik kon ook nauwelijks iets binnenkrijgen van eten.  Ik ben echter zelfs nog op weekend geweest, en dat viel verbazend goed mee.

Alleen werd het nadien nog wat erger met die misselijkheid, en dus ben ik uiteindelijk op donderdag 1 april naar de dokter gegaan. Die volgde mijn vermoeden, verdriedubbelde mijn zware medicatie, maar wilde toch voor het zekerste een uitgebreid bloedonderzoek laten uitvoeren. Die vermoeidheid kon ook best aan een ijzertekort of zo liggen.

De volgende middag, de vrijdag voor de paasvakantie, mocht ik bellen voor de uitslag. Alleen was de betreffende dokter er niet, maar wel één van de andere dokters van de groepspraktijk.

“Goh”, zei Filip, “ik wil ook gerust wel de uitslag even met je doornemen hoor. Witte en rode bloedcellen: normaal. Leverfunctie in orde. Nieren prima, pancreas werkt ook uitstekend. En ja, de zwangerschapstest is positief, en..”

“Wablief??”

Ik wist niet wat ik hoorde, en ben erbij gaan zitten. Heel vaag had ik daar al aan gedacht, maar meteen ook weer verworpen: onze twee jongens zijn de prachtige vrucht van een moeizame lijdensweg aan IVF – ICSI. De kans op een normale bevruchting volgens onze gynaecoloog: 1/500.000. Tsja. En nu had er zich toch een dappere tot het einde geworsteld, blijkbaar.

Ik moest slikken. Kinderen, dat was voor mij een afgesloten hoofdstuk. Ik heb er twee, en ben daar dolblij mee. Alle babygerief is al doorgegeven naar mijn jongste broer, ons huis is ingericht op twee, en ik was al blij dat we bijna uit de pampers waren.

Soit, het is welkom. Meer dan. De slapeloze nachten en al het pampergedoe neem ik er dan wel bij 🙂

Vandaag ben ik dus naar de gynaecoloog geweest, met onderstaand beeldje als gevolg. Alles ziet er goed uit, gezond en wel.

En, mochten er lieve leerlingetjes en collega’s zijn die mijn blog toevallig ook lezen: hou het nog even stil op school, wil je? Geef me gerust een vette knipoog om te tonen dat je het weet, maar ik zou het graag daar nog even voor mij houden.

echo

12 Antwoorden op “Groot nieuws!”

  1. Wow, een dikke proficiat! Kan me wel voorstellen dat het even schrikken is.
    Hopelijk gaat de misselijkheid snel over.

  2. Dat moet schrikken zijn, zeker als kindjes krijgen in het verleden geen evidentie was.
    En een derde, dat brengt gewoon wat extra leven in de brouwerij. Proficiat!

  3. Heh, dat verhaal geeft het geheel wel een extra dimensie, natuurlijk. 🙂
    Ongeacht: 3 kinderen zijn de max. You’ll love it. En wie weet wordt dit wel een meisje. Wouldn’t that be cool?

  4. Onverwacht maar toch niet minder tof eh. Toch wel effe schrikken snap ik. Hopelijk voel je je snel beter en kan je er wat van genieten.

  5. Zo ongelooflijk wijs (al kan ik me voorstellen dat je toch even moest bekomen)! Dikke proficiat! Wanneer wordt de kleine dappere verwacht?

    Is toch ook altijd een gemak als je uiteindelijk de oorzaak van een probleem kent (ha, en stiekem heb ik me toch meermaals afgevraagd of je niet zwanger was)

  6. Proficiat met je zwangerschap!!!! Ook al is het onverwacht, een derde spruit erbij is heel leuk, ik kan het weten want wij hebben 3 dochters! Beterschap met de misselijkheid!

  7. Hoi, ik volg je blog al een hele tijd…Proficiat! Superleuk, al was het even schrikken waarschijnlijk. Geniet ervan.

  8. Pingback: Witch » 16 weken
  9. Hey Gudrun …Proficiat eh! Gog zeg een derde kindje amaai! Veel succes…en heb je deze keer enige voorkeur? zou j graag een meisje hebben nu of toch maar liever een jongen?

    Gefeliciteerd in ieder geval hoor!

    Dikke knuffel Mireille, Helena & Till

Een reactie achterlaten op Mireille(Fred's Ex) Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *