Zon

Ik wil zon. En warmte. En dan liefst samen, en niet kunstmatig gegenereerd. Ik wil buiten in de zon kunnen zitten zonder dikke vest aan.

Ik klaag daar niet vaak over, maar dit jaar heb ik het moeilijk, met die langdurige koude en die vele grijze dagen. Als ik om me heen kijk, ben ik niet de enige. Maar ik voel van mezelf dat ik lastig loop, dat ik geen energie heb, dat ik geen zin heb om aan iets te beginnen, en dat ik vooral goesting heb om overal een grote schup in te geven.

Gisteren was ik tegen half twee thuis, en moest ik maar om half vier om de kinderen. Ik heb was opgehangen, schoolwerk gedaan, allerhande klusjes gedaan, en vooral:

ik heb twee grote kussens uit de zetel gehaald, die op de grond gelegd aan het raam, en me een uur lang languit op de grond in de zon op mijn buik gelegd.  Een klein tukje gedaan, maar vooral gewoon genoten. Van de zon. Van het zalige niksdoen. Van het lentegevoel dat toch een klein beetje kwam opzetten.

En u?

2 Antwoorden op “Zon”

  1. ik heb ook nood aan zon. Ik vond de strenge winter tof….maar nu is het genoeg geweest. Tijd voor zon, voor warmte, voor ontluikende plantjes…nu!

  2. ik ook, Gudrun, ik ook.
    Zo’n eerste terrasje in de zon… Hmmm…
    Maar voorlopig stel ik mij ook content met de zon op mijne snoet terwijl ik in mijn zetel lig. Zaaaaaalig!

Een reactie achterlaten op kaatje Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *