Spin

Ik ben niet echt bang van spinnen. Die kleine dinges met hun dunne pootjes storen me totaal niet, en ook een hooiwagen vind ik best grappig. Mijn haag en tuin hangen vol met webben met dikke kruisspinnen in, en ik laat die netjes hangen, ik vind ze zelfs mooi. Als er eentje in mijn kamer zit, mag ze gerust blijven: dat scheelt weer een paar muggen.

Jaren terug had mijn kleine broer zelfs een vogelspin als huisdier, een hele knappe bruine krulhaar, en die heeft rustig over mijn hand mogen lopen en zo. Hell, ik heb zelfs een hoop spinnenjuwelen, en als ik er ooit toe kom een tattoeage te laten zetten, zal het een spinnetje zijn.

Die grote zwarte of bruine huisspinnen, dat zint me al minder: ik raak ze liefst niet aan, maar zal ze ook niet doodmeppen. Als ik kan, laat ik ze zitten, en anders zet ik ze met een glas en een blad papier buiten.

Toen ik echter vorige week de omlijsting van een venster aan het schilderen was, zag ik plots dit aan de rand ervan, en ik griezelde tot in de toppen van mijn tenen. Zeg nu zelf (al komt de foto niet zo goed over): het lijkt toch alsof een dikke spin gevangen zat, zich een weg naar buiten wilde klauwen, daar vast raakte, en zo, in uiterste wanhoop, stierf?

spin

Ik heb een van de meubelmakers gevraagd er iets aan te doen, en hij is er even met zijn stanleymes langs geritst. De poten heb ik snel opgestofzuigd: ugh!

2 Antwoorden op “Spin”

  1. Ieuw ! Dankuwel, ik ben ineens goed wakker 🙂 Kun je er wel mee leven, wetende dat er nog 4 zo’n poten achterblijven daar ??? 😉

Een reactie achterlaten op Goofball Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *