New York, dag vier

Bijna elf uur ’s avonds, en ik ga toch nog snel neerschrijven wat we zoal gedaan hebben vandaag. Was eigenlijk best een fijn dagje.

Ik was deze morgen dus rond zes uur wakker, heb zitten computeren (wat moet een mens anders doen op zo’n uur?) tot een uur of acht, en ben toen weer in slaap gevallen tot bijna tien uur. We hadden om elf uur afgesproken aan de Chrysler Building, dus we mochten ons nog haasten. Snel een douchke gepakt, aangekleed, opgedaan, en weg met de taxi. Ginder nog snel een Starbucks binnengewaaid voor het obligate caffeïneshot en iets om te knabbelen, en dan de lobby van de Chrysler binnen. Helaas wist ik niet dat de rest van het gebouw niet toegankelijk is, het zijn allemaal kantoren. De lobby is anders wel prachtig: art deco alom, met magnifiek ingelegde houten liftdeuren, en een volledig beschilderd plafond. Ik zou echt dolgraag de rest van het gebouw eens verkennen, maar ik denk dat ik daar niet alleen in ben.

Enfin, wij dan maar te voet naar de Empire State Building, zo’n acht blocks verder. Daar ben ik wel even verschoten: de wachttijd bedroeg anderhalf uur. Daar hebben we dan maar meteen vriendelijk voor bedankt, en ik had echt medelijden met de kinderen wier ouders meedogenloos in de rij aansloten. Ik heb toen maar even mijn Lonely Planet reisgids opengeslagen, en gemerkt dat er eigenlijk wel een prima alternatief was: de Top of the Rock, ofwel het observatorium van het Rockenfeller Center. Opnieuw dus een aantal blocks gewandeld, intussen even mijn neus binnengestoken in Lush en in Victoria’s Secret (een vrouw moet haar wereld toch een beetje kennen) en bij de Rockenfeller Tower aangekomen. Daar kan je blijkbaar timed tickets krijgen, maar blijkbaar was het er zo rustig dat we meteen naar boven konden. De lift op zichzelf is al spectaculair (en ze maken er een showtje van ook): 67 verdiepingen in 40 seconden, het ding zoeft echt naar boven. Op het bovenste dek heb je een spectaculair zicht op gans Manhattan: Central Park, een prachtige kijk op de Empire State, alleen de Chrysler, mijn favoriet, zit deels achter een ander gebouw verscholen.

Dat schijnt ook een voordeel te zijn tegenover de iets hogere Empire State: je hebt zowel een binnendek als een dek in openlucht, wat het bijzonder mooi maakt.

Trouwens, voor wie toch graag de Empire State bezoekt: je kan tickets online kopen, en dan kan je meteen de eerste wachtrij overslaan, en binnen gaan aanschuiven voor de security check en de liften.

Terug beneden op de begane grond zijn we een Ben & Jerry’s tegengekomen, en ik bestelde ‘one scoop’, ofte één bolletje. Ja man! Ik kreeg zo’n grote kuip van een koekje, en meteen genoeg ijskrijm om bij ons drie of vier bolletjes te zijn. Nodeloos te zeggen dat ik het nauwelijks opkreeg, ook al was het bijzonder lekker.

Helaas hebben we daarna afscheid moeten nemen van Robby (ze had al een dag extra verlof gevraagd en gekregen, en moest nog vier uur op de bus terug naar Washington). Toen zijn we heel even de vlakbij gelegen Saint Patrick’s Cathedral binnengelopen (een gotische kerk naar het model van de Dom van Keulen) en dan een taxi naar huis genomen. We waren allebei moe, verhit, en hadden zere voeten, zodat we aan rust toe waren. Moet ook kunnen, op vakantie, ondanks alle mensen die zeggen dat we elk moment moeten benutten (en vooral niet aan de PC zitten :-p )

Rond half zeven voelden we ons opnieuw fit en monter, en klaar om een nieuwe confrontatie met een portie heerlijke sushi aan te gaan. Na de maaltijd begon het al te schemeren, en zijn we doorheen de zwoele avond (toch zeker nog 27°, schat ik) afgezakt naar Times Square. Dat is pas impressionant ’s avonds, wanneer het er vol loopt met volk en de schreeuwerige kleuren van de neonverlichting en de LCDschermen nog beter tot hun recht komen.

Op aanraden van iemand uit de Lonely Planet zijn we dan op zoek gegaan naar The View, de bovenste roterende verdieping van het Mariott Marquis hotel op Times Square. Je zit er op de 49ste verdieping, en het hele restaurant/lounge bar draait zachtjes rond. Ik denk dat een omwenteling ongeveer een uur duurt. We hebben er een cocktail gedronken, de obligate 7 dollar per persoon betaald (als je er niet eet of verblijft in het hotel) en genoten van het mooie uitzicht over nachtelijk New York.

Om onze voeten te sparen voor het betere werk morgen zijn we dan maar opnieuw met een taxi naar het hotel teruggekeerd, en genieten nu opnieuw van de airco. Al mocht die gerust wat minder lawaaierig zijn.

Enfin, tot morgen voor het volgende verslag!

3 Antwoorden op “New York, dag vier”

  1. Ik heb het idee dat NY voordeliger is met de dollar die zo laag staat.
    Klopt dat of blijft het zelfs met de slechte dollar duur?
    Hoeveel heeft die cocktail op dakterras bijvoorbeeld gekost? 🙂

Een reactie achterlaten op Ellen Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *