Kaai 14

Kaai 14 was ons aangeraden als hip, stijlvol, en vooral zeer lekker.

Barts verjaardag was dan ook de ideale gelegenheid om dat zelf eens uit te testen. De buurt boezemt niet meteen vertrouwen in: aan de Kuiperskaai, vlak tegenover een van Gents grootste en meest bekende peepshows.
Die indruk verandert zodra je de schuifdeur openschuift: je komt terecht in een prachtig verbouwde, stijlvolle ruimte die met zin voor minimalisme is aangekleed. De overheersende toon is wit, met felrode accenten. De tafels zijn eenvoudig zwart, en belegd met witte napjes met irritante rode stiksels: we hadden voortdurend de indruk dat er restjes of kruimels waren blijven liggen :-p De stoelen zijn trouwens de bekende doorzichtige Louis Ghoststoelen van Philippe Starck. De verlichting komt van een grote klassieke luchter en rode designlampen aan de wanden.
De bediening was snel en efficiënt: onze jassen werden aangenomen, we werden naar onze plaatsen begeleid, en dadelijk volgden ook de menu’s. De kaart is zeker niet uitgebreid, vrij klassiek, maar wel zeer degelijk. Van zodra we besteld hadden, kwam er een amuse-gueule op tafel in de vorm van een eendenrillette op een basis van witloofmousse, en werd er een discreet bruin papieren zakje op tafel gezet. Daar bleek dikgesneden donkerbruin brood in te zitten. Boter was niet te bespeuren, wel een flesje olijfolie.

Bart had een “rundscarpaccio met notenslaatje, truffelolie, balsamicostroop & parmezaan” besteld voor 13.50 euro, en die viel zeer in de smaak. Zelf liep het water me in de mond bij het lezen van ” Foie gras “mi-cuit” met compote van witlof & confituur van rode ui” voor 17.50 euro, en daar had ik alle reden toe: de rijkelijke portie foie gras was perfect van textuur, rijkelijk bestrooid met peper en fleur du sel, voorzien van een warm rozijnenbroodje.

Even later, perfecte timing trouwens, volgden de hoofdgerechten. Bart had voor 25 euro de ” “Cordon bleu” van kalf met Mozarella, champignonroom & verse tagliatelli” besteld, en ook die bleek bijzonder lekker te zijn. Zelf had ik een keuze gemaakt uit het wildmenu, zijnde de “Tournedos van hazenfilet met stamppotje van boschampignons & een pepersausje” De hazenfilet was niet alleen schitterend gepresenteerd, hij was ook perfect gebakken en bleek zacht als marsepein. Alleen de pepersaus deed grondig zijn naam eer aan: meer peper dan saus.

Dit alles ging vergezeld van een 50cl flesje rode huiswijn Bodega “Enate” (Spanje) voor Bart en een grote fles water voor mezelf.

Een dessertje hoefde niet meer, een koffie of thee was voldoende. Bart kreeg een Lavazzokoffie voor de neus met chocolaatje, gechocolateerd nootje en een stukje cantuccini alla mandorle, zelf had ik een Earl Grey Tea met dezelfde garnituur.

Ondertussen was het restaurant volgelopen en bleek dat de akoestiek toch wat te wensen overliet: naarmate de avond vorderde en het volume aan de andere tafels omhoog ging, werd het moeilijk om elkaar nog te verstaan. De rokers aan een belendende tafel stoorden dan weer totaal niet: de plafonds waren voldoende hoog om alle hinder weg te werken.

Voor ons was het welletjes, en we vonden het eigenlijk jammer dat we niet nog even in de lounge beneden waren gaan zitten: het zag er bijzonder aangenaam uit, met lage sofa’s en een open haard. Volgens Bart was ook het toilet de moeite: volledig bespiegeld zodat het verwarrend werd.

Conclusie: een bijzonder aangenaam restaurant met een weliswaar beperkte, maar zeer lekkere kaart voor een haalbare prijs. Ronduit een aanrader!