Geplaatst op

Ontvoerd

Yup, vandaag heb ik ons pa eventjes “ontvoerd” uit het ziekenhuis. Met toestemming, uiteraard. Het leek zowel de behandelende arts als mezelf een goed idee om te kijken hoe ons pa zich zou redden in een iets grotere omgeving dan zijn ziekenhuiskamertje, vooraleer hij definitief naar huis zou gaan.

Wel, dat bleek prima te lukken! Ik zag, om eerlijk te zijn, niks van zijn duizeligheid of zijn evenwichtsproblemen: hij sorteerde kousen, las mijn blog, liep rond en gedroeg zich zoals vanouds. Als dat zo blijft, mag dat geen enkel probleem opleveren eenmaal hij opnieuw thuis is.

Bart zat nog wel in Londen, maar ik had varkenshaasje gemaakt met rozepepersaus, gestoofd witloof en gebakken patatjes, en dat ging duidelijk vlotjes binnen, als fijn alternatief voor de ziekenhuiskost.

Opgelucht, jong, ge hebt er geen idee van.

Geplaatst op

Familiediner met boswandeling als dessertje

Op Pasen zat Bart op Parijs-Roubaix en vooral: zaten Koen en Else met de kinderen in Zuid-Afrika. We konden toen dus moeilijk gaan eten voor Pasen. maar vandaag ging Bart zijn moeder oppikken en reden wij apart richting Ronse, naar L’Amuse, een restaurant dat Nelly gekozen had. Een uitstekende keuze, overigens. Het was lekker, het was veel, het was op een bepaald moment ook lang. Nelly kreeg het echt moeilijk, de volgende keer gaan we enkel voor hoofdgerecht en dessert.

Aangezien zij vrij snel weg wilde, waren we rond vier uur alweer buiten, en was er nog tijd, vóór de voorspelde regen, om een klein ommetje te maken in de Kluisbos. Daar bloeien nu de boshyacinten, zoals in het Hallerbos. Het was niet de bedoeling een lange wandeling te maken, gewoon eventjes wat frisse lucht, de bloemen, een fijn momentje. En dat werd het ook. De duur was trouwens perfect ingeschat: net toen we terug aan de auto’s waren, begon het te regenen.

 

Geplaatst op

Luie zondag

Het werd alweer een luie zondag, deels ook omdat mijn voet het echt niet doet en stappen er dus niet echt in zit.

Maar toen ik ons pa naar huis bracht, wilden we toch nog minstens één geocacheke doen, en mijn keus viel op het Eiland, het stukje Merendree tegenover ’t sas, waar ook niet echt huizen staan.

Wel vonden we er een vader en zoon die aan het vissen waren, en ook al begon het net te druppelen, toch gingen pa en ik op zoek.

Hij was wel wat aan het grommelen omdat het toch wel 500 meter was en het pad niet echt effen was, maar ik negeer hem vrolijk want het is zowat de enige manier om hem te doen wandelen. Grommelend of niet.

En als hij eerlijk is, moet hij toegeven dat hij het eigenlijk toch wel leuk vindt…

Geplaatst op

Nog snel een paar zondagse caches

Uitgebreid geocachen, daar had ik vandaag geen zin in. Er waren nog stapels was weg te werken en na al dat rondgeloop in Parijs vond mijn voet het ook wel even welletjes.

Maar een zondag helemaal zonder cachen? Goh, toch niet als het stralend weer is, toch? Ons pa en ik reden rond half zes nog tot in Landegem: daar liggen nog een aantal caches die we nog moeten zoeken. En ja, hij gaat intussen één keer per week naar de kinesist, maar dat is nog steeds veel te weinig beweging. Enfin, hij heeft samen met mij toch een kilometer gewandeld en was aan het zuchten als een oud paard…

Maar het was er wel mooi, daar in Landegem langs de vaart, en ik heb ervan genoten, zere voet of niet.