365 – 15 augustus 2023 – wapperende Koreaanse was
365 – 03 juli 2023 – kouske, iemand?
365 – 14 augustus 2022 – de dag na de vakantie…
365 – 21 maart 2022 – Romeinse was
365 – 13 februari 2022 – de eerste wapperende was van dit jaar!
366 – 22 april 2020 – hoe droog je een aap? Zo dus.
365 – 26 augustus 2018 – unicum: blauw!
Terug thuis, back to reality
Jawel, het mag op vakantie nog zo goed zijn, een eigen bed is toch veel waard…
Tegen half negen rolde ik eruit, Bart ging om koffiekoeken en deed daarna boodschappen, en ik gooide me op de gigantische stapel was. De onderbroeken die ik gisterenavond nog buiten had gehangen, waren intussen droog, net zoals de zwembroek, de kousen en een paar T-shirts. Goed bezig!
Om half elf zetten Wolf en ik aan naar het Zeepreventorium, dik tegen zijn goesting. Om twee uur file te omzeilen reden we binnendoor, waardoor we er pas tegen twaalf uur waren, maar dat was gelukkig geen probleem. Ik knuffelde, zwaaide, en ging dan maar geocachen in de buurt. In De Haan zelf was er geen parkeren aan, dus geen foto van mijn beeld deze keer. Ik reed dan maar naar de Vuurtorenwijk van Oostende, de rechteroever, waar het strand altijd bijzonder rustig is, om daar twee geocachen te zoeken die ik de vorige keer niet gevonden had. De eerste was geen enkel probleem, maar bij de tweede, midden in de duinen, had er zich toch wel een ouder koppel te slapen gelegd nét op het punt waar hij lag, zeker? Dju!
Ik deed nog een mooie wandeling langs de vuurtorens zelf, en zocht nog een paar mooie exemplaren in het park langs de tram, zeven exemplaren in totaal, zodat ik pas kwart over vier opnieuw thuis was. Meteen kon ik een was binnenhalen, een verse was ophangen, en nog eentje draaien. Het moet vooruit gaan, tiens!
Eten ’s avonds deden we buiten, heerlijk koel, en dan keken Bart en ik met Kobe nog naar een film, terwijl Merel al in bed zat.
Toch vreemd, hoe snel een mens zijn oude routine weer oppikt…
Vakantie, zei u?
Ik weet niet hoe het met uw vakantie zit, maar doorgaans sta ik dan niet om zeven uur op, laat staan dat ik om tien voor acht met mijn auto in de garage sta. Maar bon, wat moet, dat moet: de auto is vorige week afgekeurd wegens speling op het stuurhuis rechts vooraan, en gelukkig wilde de garage me er alsnog tussen nemen, als trouwe klant.
Bart reed mee met zijn auto, en dus stonden we om kwart over acht alweer thuis, met een gezellig lange dag voor de boeg. Een en ander resulteerde in het beginnen uitmesten van de keukenberging, iets wat al lang had moeten gebeuren. Oordeel zelf.
Maar ik ga me er niet al te druk in maken: er is nog genoeg tijd. Want gisteren zijn Merel en Kobe thuisgekomen van kamp, en er is dus een serieuze stapel was die nog aangepakt moet worden, en ze zijn allebei ook nog serieus moe, heb ik de indruk.
En toen kwam er een vriendje van Kobe spelen, en moest er dringend gekubbd worden. En als ze met drieën zijn, dan moet mama wel meedoen, zeker?
En krijttekeningen, die moesten uiteraard ook nog gemaakt worden, of wat dacht u?
Tegen half zes gingen we dan de auto ophalen, en toen was het toch wel avond zeker? Komt dat tegen!