Er zijn zo van die dagen dat het plots vooruitgaat, zeker als de zon schijnt. Ik moest ook niet werken voor school: facultatieve verlofdag, weetuwel.
Er was hier eindelijk iemand om de haag te scheren, en toen kreeg ik het plots ook zelf in mijn bol: ik heb de hele tuin opgeruimd – oude planten weggesmeten, parasol afgebroken en binnengezet, gerief opgeborgen, hibiscus gesnoeid, enfin, u kent het wel. Ik heb meteen ook stevig de snoeischaar in een klimplant gezet, dat was ook eens nodig, en nu was er iemand die me kon helpen om de grote ladder uit te halen.
Daarnaast heb ik eindelijk Wolfs lamp gerepareerd. Het ding flikkerde en scheen meer niet dan wel. Ik had er al eerder aan geprutst, maar dat leek niet te helpen. Vandaag heb ik het hele ding dan maar van het plafond gesnokt, en gezien dat het aan het lusterklemmetje van Ikea lag, en dat de kant van de lamp zelf niet goed aangesloten was. Een dikke meter overbodige kabel moest eraan geloven, en met mesje, denudeertang en wat gepruts hing de lamp eindelijk weer vrolijk te schijnen.
Ik had mijn werkgerief nog niet eens opgeruimd toen Cedric kwam melden dat hij zonder stroom gevallen was. De kabel was ooit al eens gerepareerd na een iets te heftige scheerbeurt van de haag, en was nu weer losgekomen. Geen nood, op een goeie vijf minuten hing het ding weer aan elkaar op een verantwoorde manier. Go me!
En nu ik toch bezig was, heb ik meteen Wolfs emailadres losgekoppeld van het mijne, en hem een eigen mailbox op zijn eigen computer gegeven. Hij straalde!
En toen kwamen de kleintjes terug van school, en dook ook Wolf weer op van bij Quinten, en was het gedaan met de rust. Tsja.
Maar toch veel gedaan, eigenlijk feitelijk. Zo van die extra dagjes vrij zonder kinderen in huis: laat maar komen!
