Concert!

Ik had het niet verwacht, maar toen ik vanmorgen opstond, was mijn rug eigenlijk in prima staat. Des te beter, want om kwart over negen was ik al de deur uit, om om 11.00 uur ons concert te kunnen zingen. De opkomst was behoorlijk, het concert zelf ook, als we de reacties mogen geloven.

(klikken op bovenstaande foto om bij het filmpje uit te komen)

Daarna waren we bijna onmiddellijk weg, want Bart had een tafel gereserveerd in de Cassis op de Vrijdagmarkt. Niet goedkoop, maar wel heel lekker! En grote porties: ons pa had nog een ganse portie varkenswangetjes mee naar huis, en de desserts – en we hadden niet eens een voorgerecht genomen – kregen we niet eens volledig op. Stel u voor…

Alleen… naast ons viel plots een mijnheer flauw. Hij was gewoon ineengezakt op zijn stoel, en zijn vrouw begon bijna te panikeren. Met behulp van een paar mensen van een andere tafel heeft Bart hem neergelegd, en toen is de ambulance gekomen. Gewoon een vagale syncope, maar het was de allereerste keer dat hij dat tegenkwam, ze hebben hem voor het zekerste toch maar naar het ziekenhuis gebracht. Doet toch maar raar…

Al het mannenvolk is daarna naar huis gereden, terwijl Merel en ik nog een klein wandelingetje doorheen Gent maakten: via de Langemunt en de Donkersteeg naar de Mammelokker (om daar een virtuele geocache te loggen) en terug via het stadhuis en het grafittistraatje. Dat leverde eigenlijk nog wel best een paar fijne foto’s op.

 

Als de muizen van huis zijn, gaat de kat op restaurant

Startdag van de scouts, en dus waren ons drie mormels vandaag gewoon weg van negen uur ’s morgens tot vijf uur ’s namiddags. Woohoo!

Ware het niet dat Bart eigenlijk ziek is… Anders zouden we wellicht een uitstapje richting Brussel of Antwerpen gedaan hebben, of een sauna of zo… Dat laatste deden we vroeger regelmatig, maar komt er tegenwoordig niet meer van. Eigenlijk zou het wel kunnen, nochtans…

Maar bon, alle kinderen het huis uit dus, en Bart en ik zijn gewoon rustig in alle stilte thuisgebleven: beetje was doen, beetje lezen, beetje bloggen… Maar tegen de middag voelde hij zich gelukkig wel goed genoeg om naar ’t stad te gaan om iets te eten. Per fiets zat er niet in, maar we konden gewoon onder de Vrijdagmarkt parkeren. Bovengronds was er blijkbaar net een motortreffen: zo’n gigantische hoeveelheid moto’s! En vooral: wat een pokkeherrie toen ze vertrokken!

Wij hadden ons geïnstalleerd op het terras van de Savarin: toevallig het eerste waar plaats was, deels in de zon, deels in de schaduw.

IMG_0412

Daarna liepen we even tot aan de Oude Beestenmarkt voor het onderhoud van een cache, keken we nog even hoe hard ze bezig zijn aan de Reep

IMG_0413

en wandelden we rustig tot aan de Korenmarkt, waar uiteraard ijsjes te krijgen waren. Tegen dan was het meer dan genoeg voor mijn zieke wederhelft – bedankt, liefje, dat je al wilde rondlopen met mij – en reden we naar huis terug. Zeteltje voor hem, schoolwerk voor mij.

Maar ik was nog niet uitgewandeld, geef ik toe, en dus ging ik nog cachen, meer bepaald aan het Kasteel van Wippelgem. Ik kende dat, om eerlijk te zijn, niet.

Een echt lange wandeling was het niet, maar wel mooier dan ik gedacht had, en ik wist ook niet dat het domein rond het kasteel openbaar park/bos was. Bij de cache zelf kreeg ik problemen met de GPS op mijn smartphone: hij sprong van het een naar het ander. Ik stuurde een berichtje naar de legger, waarop die prompt terugbelde om me uit te leggen waar hij precies lag. Zalig!

Enfin, een aanrader dus. Alweer.

Zalige zondagavond in ’t stad

Toen Gwen en ik hadden afgesproken dinsdag hier bij mij thuis met de kinderen, hadden we meteen ook de zondagavond uitgeblokt. Wat we precies gingen doen, wisten we nog niet, maar wel dat het enkel met ons tweetjes ging zijn, zonder kinderen. Daar waren we ook allebei wel eens aan toe, ja.

Het was een ronduit zalige zondag met echt zomerweer, en dus nam ik de fiets richting Vrijdagmarkt. Want intussen waren we eruit dat we eerst op een terrasje gingen aperitieven, en dan ergens iets eten. Ik heb om zeven uur ’s avonds in mijn topje op een terras gezeten in de zon, en geen moment koud gehad.

IMG_9368

Daarna wandelden we met de fiets aan de hand – veel te veel volk om te fietsen, hoezo circulatieplan? – naar de Oudburg, want daar was ik doorgefietst, en vond ik het zalig ruiken. Na wat gepalaver kozen we een Turks restaurant, en namen we allebei een zeer uitgebreide mezze met warm vlees bij. Héérlijk, en veel te veel.

IMG_9369

En intussen verbaasden we ons erover dat, hoewel de Oudburg heerlijk verkeersvrij was of zou moeten zijn, om het kwartier – we hebben getimed, het was zelfs minder – er een politiewagen, combi of zwaantje voorbij kwam. En af en toe blijkbaar ook een verloren gereden Hollander, die niet eens werd tegengehouden.

Maar ik heb een ronduit fantastische avond gehad, met een fijne fietstocht terug naar huis. En de voet, die hield het uit bij al dat gefiets.