Geplaatst op

Dagje cachen in Mechelen

Prachtig weer, vakantie, en ik had eigenlijk echt wel zin om te gaan geocachen. Ik smeet dan ook de volgende oproep op mijn Facebook: “Iemand zin om deze namiddag in het zalige weer te gaan geocachen? Ik wil me gerust verplaatsen tot bij jou ^^”

Prompt kreeg ik een antwoord van een larpvriendin in Mechelen, met wie ik vroeger al eens van plan was om te gaan cachen, maar toen was het er nooit van gekomen. Om half drie pikte ik haar op in Muizen, iets later stond ik in een Vlaamse stad waar ik – eerlijk waar –  nog nooit geweest was. Koud, maar stralende zon en blauwe lucht, en dus echt fotogeniek. We liepen rond, ontdekten allerlei standbeelden die ook Annelies niet kende, liepen kriskras door allerhande straatjes, hadden er uiteindelijk 16.000 stappen op zitten en logden maar liefst 26 labcaches, 1 bonus en 1 virtuele cache. En ik had vooral een bijzonder aangename namiddag in heel fijn gezelschap. Dankjewel, Annelies! Het vervolg is voor de paasvakantie!

Om half zes moest Annelies haar kleintje ophalen en heb ik nog wat op mijn eentje, voornamelijk per auto, wat verder gecacht.

Yup. Voor herhaling vatbaar, vonden we allebei.

Geplaatst op

Vriendjes

Omdat ik momenteel nogal aan huis gekluisterd ben, en de kinderen gewoon zijn om af en toe toch iets samen te doen, vond ik dat ze maar vriendjes moesten uitnodigen. En jawel, Wolf trok al rond elf uur richting Sam, om daar de ganse namiddag te blijven.

Om twee uur kwam Lieze, Merels allerbeste vriendinnetje sinds de eerste kleuterklas, en Merel was al van ’s morgens vroeg aan het popelen. Lieze mocht namelijk blijven slapen, stel je voor! Wolf had groothartig zijn kamer en dubbel bed voor een nachtje afgestaan, en ging zelf in Merels bed slapen. Kobe maakte een zoektocht door het huis voor hen, Lieze werd zowaar een prinsessenbruid, en later hielden ze een fuifje.

En tegen vijf uur stond ook Liam hier, een vriendje van Kobe, dat ook meteen mocht blijven slapen in Kobes tweede bed.

Met andere woorden: het was hier bakske vol, met een gezin met vijf kinderen ^^

IMG_3243

Tegen acht uur lagen de meisjes, compleet met verhaaltje en slaapliedje, samen in bed, en mochten ze nog onnozel doen tot half negen. En reken maar dat ze onnozel hebben gedaan: we hoorden hen tot beneden.

Met de jongens hebben we daarna naar Batman versus Superman gekeken, en ook dat viel in goede aarde, al zaten ze dus wel redelijk laat in bed.

Maar al bij al hebben ze zich geen van drieën verveeld, wel integendeel. Mission accomplished!

 

Geplaatst op

Vakantie, en dus vriendjes

Merel had het me superlief gevraagd: of Lieze alsjeblief alsjeblief eens mocht komen spelen? Ik stuurde dus een berichtje naar Els, en blijkbaar was de dinsdag ideaal: ze kwamen de maandag thuis van reis, en ’s avonds moesten de kinderen naar oma. Dit ene dagje was vrij, en Lieze zag het ongelofelijk goed zitten. Ik heb dan maar meteen grote zus Kaat ook gevraagd: die is even oud als Kobe, en was in de kleuterschool een van zijn beste vriendinnetjes. Intussen hebben ze elk voornamelijk andere vriendjes, maar ’t is niet alsof ze niet meer overeen komen.

Wolf muisde er intussen vanonder richting zijn lief. Enfin, ik heb hem gebracht, na eerst naar de fysicotherapeut te zijn gegaan met hem. Zijn rug wordt precies alleen nog maar erger, maar we moesten een maand wachten op deze afspraak. En ik kan niet zeggen dat de dokter in kwestie een sympathieke indruk heeft gemaakt: het was precies tegen zijn goesting, en ook nogal neerbuigend. Wat weten wij, onnozele wormen, nu ook over een menselijk lichaam, hm? Enfin, ’t was vrij simpel: foto’s van zowel rug als hand, want ook die pols blijft vooralsnog een probleem. En dan binnen twee weken terugkomen, want eerder kon niet. Hmpff. Nog een chance dat we wel meteen mochten aanschuiven bij Radiologie, daar was het niet druk.

Tegen kwart over tien waren we dus in Lovendegem, waar Wolf met open armen werd ontvangen. Eigenlijk heeft hij geluk dat Arwens ouders allebei collega’s zijn van mij, en dat ik hen dus vrij goed ken, want anders zou hij dit van mij wellicht nog niet mogen.

Lieze en Kaat kwamen toe rond half twee, en meteen verdwenen ze naar boven. Ik heb er totaal geen last van gehad, integendeel, ik kon perfect werken voor school. Ik weet niet wat ze allemaal gespeeld hebben, maar er was iets met deftige dames en prinsessen, en chique kleren en zo.

En toen Els hen kwam ophalen, hebben ze een circusshow gespeeld. Kaat was de presentator, Kobe eerst een mimespeler, dan kwamen de kleintjes met een dansje, en dan deed Kobe wat goocheltruukjes samen met Kaat. Eigenlijk wel wijs, ja.

Zalig toch, vakantie?

Geplaatst op

Vriendjes

Soms is het hier een echt duivenkot, met vriendjes die binnen en buiten lopen. Chan, een vriendje van Kobe, zit hier bijna elke dag, en ook Rhune komt regelmatig langs. Ik vind dat helemaal niet erg, want ik stuur hen gewoon naar huis als het niet uitkomt.

Vandaag was het weer de moeite: ongelofelijk warm voor september, ik moet het u niet vertellen, en dus blies ik in allerijl het reeds opgeruimde zwembadje op, en vulde het. Chan zat hier en kreeg een zwembroek van Kobe, en Rhune reed snel even naar huis om er ook eentje te halen. Quinten, Wolfs beste vriend, kon helaas niet, of die was ook afgekomen.

Het watergevecht dat volgde, was best amusant om zien.

Maar gisteren is toch wel de hoofdvogel afgeschoten. Zondagavond, zeven uur, en de bel gaat. Twee kleine meisjes, vijf of zes jaar, aan de deur die vragen of Merel mag komen spelen. Mijn wenkbrauwen gingen ongeveer door het plafond, denk ik. Ik vroeg uiteraard of dit wel mocht van hun mama, en ja hoor, bevestigden ze me allebei, dat mocht. Ze wonen allebei wat verderop in de straat, dat wist ik. Enfin, Merel zag het helemaal zitten, en dus gingen ze buiten op de speeltuin. Toch voor eventjes, want om half acht is het echt Merels bedtijd. “En mama weet dat jullie hier zijn?” “Ja mevrouw”. Oké dan.

Wat later vroeg ik nog eens of hun mama wist waar ze waren. “Jaja, mama weet dat”, met grote stelligheid. Bon, zeker? Merel mocht nog even haar kamer laten zien, en daarna ging ik hen naar huis sturen. Toen ik dus tegen twintig over zeven de meisjes terug naar buiten stuurde, stopte meteen een auto voor de deur: een van de mama’s! Die wist natuurlijk aan geen kanten waar de dochters uithingen, en was in paniek gaan zoeken. Ook de andere mama, en nog een nonkel waren aan het rondrijden doorheen de ganse wijk.

Ik heb me verontschuldigd en verzekerd dat de meisjes bleven beweren dat hun ouders wisten waar ze uithingen, en de moeders begrepen dat volledig, maar waren vooral gigantisch opgelucht dat de meisjes terecht waren. En ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat ze dit niet snel zullen herhalen.

Tsja.

Geplaatst op

Vakantie

Vakantie, dat is ook plots twee jongens die verdwijnen. Een klasgenootje van Kobe is recent in de buurt komen wonen, en ze waren gisteren even langsgekomen om te vragen of Kobe mocht komen spelen. Hij is dus deze morgen richting Nathan vertrokken, is even thuis gekomen om te eten, en was daarna weer weg. En Wolf? Die kreeg een smsje van een vriendje, of hij niet af kwam. GSM in de broekzak, fietsslot rond het stuur, en weg was hij.

En toen waren Merel en ik dus plots alleen. We zijn dan maar boodschappen gaan doen met de aanhangfiets, en dat vond ze zalig. Tot hiertoe moest ze in het kinderstoeltje, maar ik wilde die aanhangfiets wel eens uitproberen. Het is nipt, maar het lukt wel. Alweer een tijdperk afgesloten. Het gaat snel…

En verder zijn we haar kamer aan het uitmesten. Normaal gezien kan ze zelf haar kamer bijzonder goed netjes houden, maar nu had ze het te ver laten komen, en zag ze er zich geen man meer over. Daarbij, haar kasten moesten ook dringend aangepakt worden: alle babyspullen en ontgroeid speelgoed eruit, en alle nieuwe dingen erin. Ik ga meteen ook haar meubeltjes wat verschuiven zodat het groter lijkt. Op deze manier ziet ze het wél zitten, en is ze me fantastisch aan het helpen.

Vakantie voor mij is dus kinderkamers opruimen. Zucht. Maar het geeft wél een goed gevoel achteraf. Gelukkig maar.