Geplaatst op

Eindelijk larpen!

Het was niet meteen de meest ideale timing, zo het eerste weekend van het nieuwe schooljaar.

Maar bon, ik moest enkel in de voormiddag lesgeven, we konden hier dus rond een uur of twee afspreken en dan rond een uur of drie vertrekken. Mijn wagen werd nota bene gevuld met en door jonge gasten: het jongste Vosje Jarne reed mee, en Jesse ook nog. En ik had de tank – aka. mijn Ford S-Max – ook nog ter beschikking. Maar best, want het ding zat ei- en stampvol.

Zelf voelde ik me niet bijzonder lekker, geef ik toe: doodop van de wisseling van vakantie naar lesgeven en een rug die dat niet fijn vond. Tsja.

We reden fluks naar Antwerpen om er Mireille op te vissen en reden dan door naar Nederland, naar een hele fijne locatie net over de grens. En jawel, stralend, maar echt stralend weer! Klein chanceke, precies!

Maar het was een klein beetje op, geef ik toe. Ik ben hallo gaan zeggen op ’t strand bij de tenten, aan spelkot en dergelijke, en tegen dan had Jarne onze spullen uitgeleegd. De auto werd geparkeerd, en ik ook. Als in: ik ben een uur in mijn bed gekropen vooraleer het spel in te gaan. Een paar mensen van spelleiding protesteerde daartegen, maar Lorre kent me meer dan goed genoeg: één blik op mijn gezicht was voldoende om me richting bed te sturen.

Ik heb diep geslapen, geloof ik, en daarna lukte het echt wel weer. Aankleden, schminken – vooral dat – en het spel in. En deugd dat dat deed, ge hebt er geen gedacht van!

Geplaatst op

Fröbelen met de Vossen

Met de Vossen willen we al eens iets in elkaar knutselen voor de larp. De laatste keer, bij Hanneke, leerde Mireille ons dreads maken. Een keertje spraken we allemaal samen af bij Danny om te leren werken met Eva foam. in 2019 maakten we met zijn allen lederen tasjes. Het grootste project was in 2012, toen we met zijn allen hebben gewerkt aan een leren tuniek voor mij. Héérlijke dagen.

Nu moest onze nieuwste vos nog aangepluimd worden: Jarne heeft een masker gekocht als sjamaan, maar uiteraard moet dat versierd worden. Hij dacht aan rasta’s in alle mogelijke kleuren wol met daarin kralen en pluimpjes. Mireille kwam gisteren na haar revalidatie in Sint-Niklaas, Jarne fietste na zijn werk tot hier, en we zaten de rest van een uiteindelijk toch droge en zelfs aangenaam warme avond buiten te knutselen. Of, zoals Bart zei, te “fröbelen”. Ik kreeg het haast :-p

Enfin, het ziet er eigenlijk wel goed uit, vond ik. Het is nog niet klaar, we moeten nog een stuk verder doen, hebben we gemerkt, maar bon, dat is niet erg.

Het vervolg is voor ergens binnen twee weken, en ik ben nu al benieuwd naar het eindresultaat.

Geplaatst op

Haven 7.5: Baken

Het zijn barre tijden voor het larpen, tegenwoordig, zoals voor zovele dingen. Maar larpen, dat kan je op quasi geen enkele manier coronaproof uitvoeren. Ik bedoel maar: op de grote evenementen zijn er ongeveer 150 mensen op een relatief kleine oppervlakte die samen in een herberg zitten, in grote slaapzalen slapen – van die scoutsdingen met stapelbedden per twee naast elkaar – eten in grote eetzalen en op tijd en stond stevig met elkaar op de – latex – vuist gaan, close combat en vaak full contact. En dat vermijden, tsja, dan heb je geen larp meer.

Larpen is dus al meer dan een jaar – wat zeg ik, anderhalf jaar – geschrapt, en het ziet er niet naar uit dat het binnenkort weer zal mogen. Meh.

In december was er nog een online Aether, deze keer ging het om een heuse Haven. Jawel, compleet met volledige setting, figuranten, en zes verhalen waarin je telkens met zes spelers een probleem moest zien op te lossen, eigenlijk zoals je op een evenement een missie gaat doen met een groep van zes.

Ik had gekozen voor het onderzoeken van een ruîne van een vorige beschaving, iets waarin ik intussen een beetje een expert ben geworden en zowat de enige, naast mijn medevossen, die de taal kan begrijpen.

Ik heb eigenlijk een zeer amusante avond gehad, en het leuke is dat je dingen kan doen die je in het echt niet kan waarmaken, zoals bijvoorbeeld aangevallen worden door een honderdtal kurkdroge mummies, en die dan in brand steken. En dan er eentje van die brandend op mijn staf spietsen en daarmee een mumakil doen, zijnde van links naar rechts zwieren – die dingen wegen niks – en er de rest mee omverkegelen en in brand steken.

Na het avontuur zijn we nog aan een virtueel kampvuur beland, met toch wel nog wat spelers, en zijn we zoals in het echt tot vier uur blijven kletsen. Net echt.

Yup.

Ik miste de koude voeten, de rook van het vuur in mijn kleren, en de doorgegeven fles mede – dat laatste komt nu ook wellicht nooit meer terug – maar verder was het wel right in them feels.

Ik mis het larpen zo keihard, maat…

Geplaatst op

Vosje aan het vuur

Alle Vossen uitnodigen op mijn winterterras, dat zit er voorlopig niet in. De meeste wonen ook een beetje te ver: twee in Dordrecht, eentje in Kapelle-op-den-Bos, eentje in Bornem en eentje in Brugge. Maar onze jongste aanwinst mag dan wel in Wingene wonen, hij zit nog steeds op kot in Gent en had vanavond toch niks te doen.

Hij is dan maar op de fiets gesprongen en zat om half acht aan het vuur. Ergens rond half elf heb ik hem naar huis geshot: het begon toch ietwat frisjes te worden, en het was welletjes geweest. Maar opnieuw hebben we heerlijk zitten praten, genieten, soep gedronken, marshmallows geroosterd en uiteraard vooral over Larp zitten kletsen.

En ik blijf het vreemd vinden dat een gast van net 23 zich zo ongelofelijk thuis voelt tussen een trits ouwe wijven (en vent). Maar we gaan er een volwaardige Vos van maken, en misschien komt Arwen ook nog eens mee. Dat zou helemaal de max zijn!

Geplaatst op

Vossenweekendje

Het is een beetje een lastige bevalling geweest om een datum te vinden die voor iedereen ging, maar bon, vandaag spraken we met de Vossen af in Dordrecht, in het nieuwe huisje van Hanneke.

Ik kon maar vertrekken na het middageten en Jarne, onze nieuwste Vos, reed met mij mee. Stefaan en Mireille waren er al vroeger.

Het werd andermaal een zeer gezellige middag: de boekhouding van Haven werd in orde gebracht, Jarnes personage kreeg vorm, er was koffie en taart en ’s avonds een zeer lekkere curry, we gingen even langs bij Sabrina thuis om haar larpspullen te bekijken en te zien wat we zouden overkopen, en Mireille leerde ons dreads te maken. Het is blijkbaar echt niet moeilijk, het is gewoon een kwestie van het juiste materiaal en wat geduld.

Yup yup, die Vosjes van me, het blijft een hele fijne vriendengroep, en dat doet echt deugd. En net daardoor ben ik compleet vergeten foto’s te nemen, zelfs onze traditionele groepsfoto. Ach ja…

Geplaatst op

Haven Mini

Ik was wel verbaasd toen ik ergens in december de uitnodiging kreeg: de mensen van de Blauwe Lotus (voor wie niet mee is: dat is een van de facties op de Havenlarp, waar ik die beschilderde met haar pluimen speel) wilden eens met ons samenzitten en dus een avond een mini plannen. Enkel Blauwe Lotus en Taoxka. Euh, oké dan?
Mireille, Sabrina en ik konden ons vrijmaken, net zoals een tiental mensen van de Lotus en twee van spelleiding. Jawel, het was gesanctioned met scenario en al.

We zaten in een kleine hoeve met slaapplaats in Rijmenam, en er is die avond vooral veel gediscussieerd en informatie samengelegd, wat wel eens nodig was, ja. Veel bijgeleerd, inderdaad.

Ook wel een fijne avond gehad, dat ook. En netjes tegen twee uur gaan slapen. Ik had nog getwijfeld of ik ’s nachts nog naar huis zou rijden, maar daar zag ik eigenlijk toch tegenop. Bart is grieperig, en morgen moet Kobe om tien uur in Sleidinge staan voor zijn GEJOconcert. Dan moet ik nog koken, de was doen en mijn vader ophalen, het wordt nog druk.

Goh ja, als ik hier dan om kwart voor negen kan vertrekken, moet dat wel lukken, zeker?

Geplaatst op

Haven: de bedenkingen

Ja, ik heb mij keigoed geamuseerd. Het was een heftige, deze larp, maar niet op de manier waarop ik gedacht had dat het zou zijn.

Ik dacht: een universiteit, daar ga ik eindelijk meer info vinden over de Eshki Ganu. Wel, niet dus. Geen boeken in de bib, geen faculteitshoofd geschiedenis te bespeuren, de hoofdbibliothecaris die nauwelijks in het spel was. Frustratie, frustratie. Maar dan was er wel tonnen ander spel dat ons parten speelde en waar onze aandacht naartoe ging.

  • Twee van de onze werden beschuldigd van een misdaad en moesten daar een zware prijs voor betalen. Waar we allemaal aan gewerkt hebben, natuurlijk.
  • Het ontdekken van een nieuw geschrift dat we, dankzij gelukkig toeval én het scherpe inzicht van een van de onze, konden ontcijferen. En waarmee we dan ook de halve nacht zijn bezig geweest. Eindelijk wat extra info.
  • Ingesloten worden door een soort blob, en daarin dan uw minnaar verliezen. Er u met het nodige drama bij neerleggen dat hij gesneuveld is, en dan blijkt dat ze hem nog kunnen rechtzetten. Waarbij hij begint te flippen en te hallucineren (Koen, ge hebt dat prachtig gespeeld) en uiteindelijk in uw armen in slaap valt. Juist ja.
  • Ons Vespertje, mijn toyboy, verliezen aan een ritueel. Want zijn bloed was het enige dat ons kon redden, uiteraard. En ik die hem gezegd had mee te gaan, want het kwam wel goed. Wist ik veel. En dus tranen van woede en frustratie. Maar wel een NPC die nu in onze groep komt spelen ^^ Pluimkes FTW!
  • De zorgvuldig opgebouwde verstandhouding met de Strigoi kwijtspelen door een stom misverstand, en dan nog bijna iemand op zijn bek slaan. Raaah!
  • Ingame blijven aan uw kampvuur tot vier uur ’s nachts. Twee verloren zielen die er voor de gezelligheid willen bij komen zitten en zich verbazen over het gesprek. Dat was er namelijk eentje met twee Breaghan over hun fascisme en algemene ingesteldheid. Nooit gedacht dat die aan mijn kampvuur gingen mogen zitten, maar bon, blijkbaar waren ze zelfs sympathiek! Komt dat tegen!

Een hoop losse eindjes en stukjes, veel tranen gezien, er een paar vergoten, en vooral gezien dat het best wel goed was.

Geplaatst op

Vossendagje

We hebben dat zo af en toe, een Vossendagje. De vorige keer schreef ik: “Samen op LARP gaan, dat vraagt wel enige voorbereiding, zeker zo’n ingewikkelde larp als Haven, waar alle personages echt wel op elkaar moeten afgestemd zijn. En dus lassen we telkens een voorbereidingsdagje in, al was het maar omdat het ook gewoon leuk is om elkaar nog eens te zien ook.”

Tegen tienen vielen zowel Stefaan als Hanneke en Mireille binnen. Sabrina zit in Italië, en Caterina heeft helaas afgehaakt wegens niet voldoende tijd meer. Begrijpelijk, maar wel heel jammer natuurlijk.

Enfin, er werd ontbeten, er werd vooral heel veel gepalaverd over tijdspunten en wapenmateriaal en feestmaaltijden en of dat verwijder klein gif nu nuttig was of niet. Tussendoor aten we wat Bart ons met heel veel liefde en toewijding voorzette, speelden we rond vier uur een stuk taart binnen, en bleven we discussiëren en fijne verhalen vertellen.

Vossen, ik garandeer u, dat zijn misschien speciale, maar vooral heel fijne mensen. Ik raad het iedereen aan!