Fotoshoot Merel

Als er een communie of een lentefeest is, dan is er uiteraard ook een kaartje. En voor een kaartje moeten er foto’s gemaakt worden. Ik was aan het twijfelen of ik het zelf zou doen, maar ik ben absoluut geen fotograaf. En het is de laatste, een fotoshoot is altijd leuk natuurlijk.

Wolfs eerstecommuniefoto’s werden genomen door An Nelissen, net zoals die van Kobes eerste communie. Die van Wolfs plechtige communie heb ik zelf genomen, net zoals die van Kobes lentefeest en Merels eerste communie.  Ze zijn allemaal gemaakt aan de vijver van Marc en Annemie waar ook onze trouwfoto’s zijn gemaakt, behalve die van Kobes lentefeest: het heeft veertien dagen geregend en ze zijn pas de dag voordien gemaakt hier in een parkje in de buurt. Tsja.

Merel wilde ook bijzonder graag de foto’s daar aan de vijver: de vorige foto’s waren prachtig, vond ze. Nu waren we iets later en waren de prachtige paarse bloemen van de vorige keer al uitgebloeid, maar er waren andere, natuurlijk. Bart stelde de vrouw van een van zijn vrienden voor als fotograaf, en na het bekijken van haar portfolio ging ik volledig akkoord.

We spraken af aan de vijver om half vijf en An bleek een beminnelijke dame. Ik liet haar doen met Merel, maar achteraf gezien was ik er misschien beter bij gebleven: Merel had een geforceerd lachje op de meeste van haar foto’s, alleen die waar ik bij was, zoals bij de ezels, waren een pak natuurlijker.

An heeft ze me vandaag doorgestuurd, maar helaas is een hele reeks foto’s mislukt wegens een kapotte SD-kaart, zodat alles wat ze met de telelens heeft genomen, gewist is. Jammer, en ik was wel een beetje teleurgesteld. Niet dat het geen goeie foto’s zijn, ik vind ze alleen nogal hard en soms ook wel gemaakt. Die met de telelens hadden natuurlijk een compleet andere diepte gehad, jammer. Ik koos er samen met Merel een aantal uit, die ga ik morgen tot kaartje omvormen, en dan zien we wel weer. Het komt helemaal goed.

De vijver

Dit jaar waren we nog niet aan de vijver geraakt, en dat zou zonde zijn mocht het niet lukken. Nu, Wolf had me al gevraagd of hij soms eens met Arwen daar mocht gaan picknicken, zo met zijn tweetjes, lekker romantisch omdat ze al twee jaar samen waren.

Ik had ingestemd, en ook Marc en Annemie maakten daar geen probleem van. Maar zo veel hete vrije dagen gingen we nu ook weer niet hebben, dus gingen de kinderen en ik deze namiddag wel achterkomen. Wolf was daar niet onverdeeld gelukkig mee, maar het feit dat hij zo wel vervoer kreeg, maakte veel goed. Bart zette de twee tortels tegen half twaalf af, tegen half drie pikte ik ons pa op, en iets later waren ook wij aan de vijver.

We waren nog niet goed en wel uitgestapt, of Marc stond er al met zijn amper vier dagen, mega schattige ezeltje. Oordeel vooral zelf.

De kinderen gingen prompt het water in, ik installeerde ons, en ik zette me vooral honderduit te kletsen met de gastheer en gastvrouwe, die ik al ken sinds mijn geboorte. De vijver ken ik eigenlijk ook al even lang. En uiteraard nam ik foto’s, dat hoort zo.

We kregen nog een ganse zak pruimpjes mee, een doosje braambessen, drie krappen blauwe druifjes en drie dikke courgettes. Machtig, toch?

Enfin, een zalige middag, voorwaar.

Another day in paradise

We waren er nog niet geraakt dit jaar, bij Marc en Annemie hun paradijs in Zomergem. Maar vandaag zagen we het helemaal zitten. We zochten nog een vriendje, en dat vond ik in de persoon van Véronique. Ik wist dat ze helemaal lyrisch ging zijn als ze het zag ^^ Het was nochtans simpel: “Zeg, iets te doen straks? Ga je dan mee?”

We pikten in het gaan nog een geocache mee die eigenlijk net iets verder lag dan ik me herinnerde, en installeerden ons dan met bolderkar onder de boom naast de vijver. Ons pa, die ook afgekomen was, zette zich te kletsen met de gastvrouwe, de kinderen sprongen meteen in het water, en ik, ik leidde Véronique rond. Ze heeft me uiteindelijk maar liefst 70 foto’s doorgestuurd, waarvan ik u een kleine selectie geef, en da’s eigenlijk gewoon jammer.

Marc heeft achteraan een ganse moestuin, en daar staan sinds dit jaar ook enorme braambessen, van die grote, gecultiveerde zonder doornen. Alleen… Annemie vindt ze niet lekker, en ze smaken inderdaad niet zoals gewone bramen. Maar Véronique en ik sloegen aan het trekken, en mochten elk nog een krop sla en een courgette meenemen ook.

En de kinderen? Die amuseerden zich te pletter!

DSC_1967

Ik hield er zowaar vijf potten prachtige gelei aan over, en alweer een herinnering aan alweer een prachtige namiddag!

 

Paradijselijk

Elk jaar opnieuw heb ik het er wel eens over, en elk jaar opnieuw trek ik er massa’s foto’s van. Gewoon omdat het er zo mooi is… Ik heb het over de vijver, de tuin van vrienden van mijn ouders waar ik al van piepkleins af ga zwemmen in de zomer en schaatsen in de winter. Ik noem het mijn eigen kleine paradijsje, mijn eigen Blaarmeersen, maar dan veel mooier en veel rustiger. Ik neem er ook soms vrienden mee naartoe: in 2012 met Vallery, in 2013 met Gwen. Onze trouwfoto’s zijn er genomen, en ook de communiefoto’s van zowel Wolf als Kobe, op hun eigen verzoek.

Dit keer was ik nog niet toe aan gezelschap, daarvoor is het nog te vroeg in de vakantie. Maar ik ging wel met de kinderen, en ik genoot er gigantisch van. Alleen jammer dat mijn ouders in de Ardennen zaten, want anders waren zij vast en zeker ook afgekomen. De gastvrouw en gastheer waren niet thuis, maar dat deert niet, er is een aparte toegang achteraan.

Maar kijk gewoon zelf even mee, en geniet!

Foto’s

Kobes communie begint akelig dichtbij te komen – nog zo ongelofelijk veel dingen te doen! – en dus moesten er dringend foto’s genomen worden. De fotografe was al lang besteld, maar het goede weer, dat liet wat op zich wachten.

Vandaag werd de koe bij de horens gevat, en reden we naar Zomergem. Jawel, ook Kobe wilde dolgraag zijn foto’s aan de vijver, waar Wolfs foto’s zijn getrokken, en destijds onze trouwfoto’s. Tsja…

Ik denk dat het meer dan in orde zal zijn: de tuin lag er mooi bij, de ezels waren gewillig, Kobes rode jasje stak mooi af, en zijn elandje moest er ook bij. En vooral: Kobe werkte volledig mee, hoe lang het ook duurde.

Zelf had ik mijn fototoestel niet mee, ik heb alleen in een rappeke een foto genomen van Merel, die daar prachtig stond te spelen. In tegenlicht, helaas.

IMG_1040

IMG_1043

 

Mijn eigen kleine paradijsje

Om eerlijk te zijn: het is niet van mij, maar van de beste vrienden van mijn ouders. Ik ga er al zolang ik me kan herinneren, het is gewoon een stukje van mijn jeugd. De hele uitleg kon je vorig jaar al lezen, toen ik er ging picknicken met Vallery en Bo.

Vandaag had ik al een tijdje vastgelegd om door te brengen met Gwen. We gingen het laten afhangen van het weer: bij goed weer samen naar de Gentse Feesten, bij regen bij een van ons thuis. We hadden niet gerekend op zowat de warmste dag van het jaar, om eerlijk te zijn. En toen ik dus gisteren belde met het voorstel om naar de vijver te gaan, zag ze dat meteen zitten. Voor een picnic zijn onze dametjes nog wat te klein (de dag zou te lang worden) maar een uitgebreid vieruurtje behoorde dan wel weer tot de mogelijkheden.

En zo stonden we rond half drie in Zomergem, ik met mijn drie kinderen, Gwen met haar drie jongste, een vriendje van Ernest, en diens zus. Iets later kwam ook nog mijn ma toe met de twee kinderen van mijn broer, en waren we dus met tien kinderen tussen twaalf en twee. Ik had een parasol en wat dekentjes mee, strandspeelgoed en stapels handdoeken. We hadden allemaal uitgebreid fruit voorzien, er waren koeken, ik had cake en donuts mee, en er was voldoende water. In elk opzicht.

vijver01

vijver02

vijver03

vijver04

vijver05

vijver06

vijver07

vijver08

vijver09

vijver10

vijver11

vijver12

vijver13

vijver14

vijver15