Niet alleen onze kleine meid werd vier, ook haar nichtje Liv volgde – uiteraard. We mochten vandaag pannenkoeken, respectievelijk taart gaan eten bij de schoonbroer, en namen en passant ook de schoonmoeder mee.
Gelukkige verjaardag, Livje!
Overvolle dag, en op een of andere manier toch stressvrij.
De dag begon eigenlijk, achteraf gezien, toch wel behoorlijk stressvol. Ik wilde om half negen op de rugby zijn voor een vergadering met ontbijt, maar ben pas rond twintig over acht wakker geschoten. Kobe was me namelijk om zeven uur komen wakker maken, en ik had hem gezegd dat hij om acht uur moest terug komen. Niet dus. Bon, ik kan gerust op tien minuten klaar zijn, maar Kobe was nog rustig in pyjama op zijn iPad aan het spelen. Hij moest zich nog aankleden, zijn gerief samen zoeken en ontbijten, en hij is zo al niet van de rapste in dat soort dingen. Zucht.
We waren dus behoorlijk te laat op die vergadering. Kobe ging meteen spelen op het veld, hij had later match. Ik kreeg gelukkig nog een samenvatting te horen, speelde twee zalige koffiekoeken naar binnen, en zag toen Gwen met haar twee meisjes binnenwandelen. We kletsen wat, en gingen toen naar de matchen kijken. Ik geef het toe: ik heb van Kobes team niet zo veel gezien, omdat de U8 eigenlijk nog maar wat aanmodderen, en de U12 toch al echt rugby spelen, met posities en al. Wolf speelde niet eens mee, maar Ernest wel, en ik heb Gwen dan maar de basis van het spel uitgelegd.
Na een tijdje verdween zij richting Bleau voor de klimtraining van de meisjes, maar kwam haar schoonvader iets later supporteren. Ik heb Frans dan ook maar de basis van rugby uitgelegd ^^
Het zalige weer zorgde ervoor dat ik helemaal ontspannen thuiskwam. Bart had voor eten gezorgd, en ik moest enkel nog Merel helpen haar kamer op te ruimen, slingers op te hangen, boodschappenlijstjes op te stellen, het huis meisjesproof te maken, en mezelf mentaal voor te bereiden op vier gillende vier- (en vijf-)jarigen. Want ja, morgen wordt Merel vier, en dus mocht ze drie vriendinnetjes uitnodigen voor een feestje. Er waren dus vier prinsessen: Lieze en Flore, haar allerbeste vriendinnen, en Oona, Flores zusje van een jaartje ouder.
Man, er is gegiecheld, gegierd, gegild, gegieberd, en bij momenten was het onheilspellend rustig. Merels kamer was na afloop een even groot slagveld als voordien, en toen was het gewoon niet te overzien.
Er waren cadeautjes, en er was taart en fruitsap, op prinsessenborden.
Ze speelden buiten in het zalige weer.
Tussendoor ben ik – Bart was aan het koken voor ’s avonds en was dus thuis – nog naar de Zeeman gereden om vier roze T-shirtjes, om ze te kunnen versieren met textielstiften, iets wat de dametjes blijkbaar zalig vonden. En toen we met een bord poffertjes aan kwamen zetten, zo tegen vijf uur, heb ik nog nooit zo’n bord zó snel leeg zien worden.
Merel was pompaf, maar dolcontent, en meer moet dat niet zijn.
Rond half vier was Sarah nog toegekomen, met Marne en Nand, om Merel een gelukkige verjaardag te wensen, en een ongelofelijk schattig kleedje cadeau te geven. Die bleef gezellig kletsen, terwijl ik dessert maakte voor ’s avonds. Het voorgerecht moest even wachten, want Bart was van de winkel teruggekomen met de boodschap dat hij geen Sint-Jacobsvruchten had gevonden. Ik was eerder, tussen het meisjesgegil door, al gaan kijken in Lidl en Colruyt, zonder succes. Dus toen Sarah rond half zes doorging, reed ik nog snel naar de viswinkel in de Bevrijdingslaan, waar ze nog net vijf stuks liggen hadden. Oef.
Tegen half zeven was ik terug, net op tijd om het voorgerecht te maken, het huis vrij van verjaardagsfeestjessporen te maken, mezelf om te kleden, alles gezellig te maken, en om kwart voor acht Gwen en Erik te ontvangen.
De rest van de avond was zonder meer bijzonder fijn. We kletsten, discussieerden, aten lekker, staken de draak met elkaar, en hadden een avond zoals je die alleen met oude vertrouwde vrienden hebt.
Al bij al best vermoeiend, zo’n dag, maar wel zalig.
Alexander wordt 8!
Kinderverjaardagsfeestjes, dat blijft amusant! Zeker als het best wel mooi weer is, de kinderen goed gezind zijn, en er heerlijke taart, hamburgers en hotdogs zijn.
En kleine meisjes die met heel veel plezier en gegiechel show staan geven ^^
Gelukkige verjaardag, Alexander!
Met de fiets in ’t stad, en verliefd op een jas. Zo’n dag dus.
Deze morgen begon lekker vroeg – half negen op de muziekschool, jawel – maar was dan ook productief. Maar vooral de namiddag was heerlijk: ik bracht Merel naar een verjaardagsfeestje, stopte Bart onder een dekentje – hij is intussen toch wel behoorlijk ziek – en ging met Wolf de fiets op. Kobe mocht helaas niet mee, die zaagt al dat de 800m naar school te ver zijn…
We fietsten langs het Gaardenierspad, de brug over, en de stad in.
Daar was OdeGand bezig, en er heerste een ongelofelijk gezellige drukte, met overal muziek.
Eerst haalden we een ijsje, en dat aten we op op de kademuur van de Graslei, terwijl een sitarspeler het beste van zichzelf zat te geven op het waterpodium, en wij keken hoe de kano moede naar zee schoof.
Daarna wandelden we naar de Cora Kemperman, omdat er nieuwe wollen jassen waren binnengekomen. Ik werd meteen verliefd op een getailleerd prachtexemplaar met grote kap. Duur, dat wel, maar bon, het is een winterjas met alpaca en mohair. En vooral ongelofelijk mijn goesting.
Daarna liepen we nog verder rond, naar de Kouter, om even hoogte te nemen van de Cultuurmarkt (fotoverslag op Gentblogt). We hebben ons er helaas weg moeten haasten: ware het niet dat Bart ziek in zijn bed lag, en we om vijf uur Merel moesten ophalen op dat feestje, we waren veel langer blijven rondhangen.
Maar Merel had zich schitterend geamuseerd bij haar Louis – die ging eerst enkel zijn drie meiden vragen, de onafscheidelijke Merel-Lieze-Flore – en was heel knap geschminkt als ijsprinses.
Enfin, een heel erg fijne namiddag gehad. Ik moet dat vaker proberen doen, zo’n moeder-zoonmoment.
Verjaardagsfeestje Kobe
Om één of andere reden kon ik mezelf er precies niet toe brengen uitnodigingen voor Kobes kinderfeestje rond te sturen. Het bleef maar aanslepen, en het ventje had nochtans echt een feestje verdiend.
Toen hij woensdag op het feestje van Ayo was, en ik daar de meeste andere ouders zag, hakte ik meteen de knoop door: “Nu vrijdag bij Kobe?” Het kon voor Sebastiaan en Jonathan, zijn twee beste vrienden, en ook Ayo kon. Helaas was dat niet het geval voor Xander, Nomi, Kaat en Bo, maar bon. Op die manier konden ze ook niet te snel in ruzie slaan.
Sebastiaan was hier al van elf uur, en bleef meteen ook slapen: een extra verjaardagstraktatie!
Er was taart
Er was een schattenjacht, waarbij Wolf ze van de ene locatie naar de andere stuurde, via tien verstopte briefjes, en waarbij ze uiteindelijk de met snoep gevulde gegraveerde glazen vonden.
Er waren oliebollen, en daarna werd er op de Kinect gespeeld
Er was eigenlijk vooral ook veel lawaai, geroep, gelach en geloop. En na afloop een serieus moeë Kobe, vrees ik. Maar ik denk dat het wel in orde was, ja.
365 – 10 augustus 2014 – taart voor Wolf en Kobe
Tienerverjaardagsfeestje
Jawel, Wolf is intussen een tiener – met casueel tienergedrag – en dus verdiende hij een ‘cool’ verjaardagsfeestje. Ik liet hem kiezen, deed een paar suggesties, en we waren het bijzonder snel eens, eigenlijk. En waarom pas nu, terwijl hij al in februari is verjaard? Dat hing uiteraard samen met zijn kamer: zolang die niet klaar was, kon er geen feestje zijn, toch geen slaapfeestje.
Hij nodigde maar twee vriendjes uit, zijn twee beste maten: “Ha ja, mama, liever maar twee met wie ik gegarandeerd een superavond heb, dan dat er daar vijf zijn, waarvan er een begint te zagen of ambetant te doen en gans het feestje naar de knoppen helpt.” Gelijk heeft hij.
Ik haalde extra donsdekens boven, Bart sleepte een beamer aan en stelde die op in zijn kamer, en er waren de nodige knabbels en drankjes.
Toen ze om half zes arriveerden, werd er eerst een “megacoole schatkaart” opgelost, waarop er code was geschreven in citroensap. Daarna kregen ze de toer van het huis, werd er boven al wat gegoefeld en onnozel gedaan, en kwamen ze beneden om croques monsieur te eten. Aansluitend hielpen ze me om vanille-ijs te maken, waar vooral Wout grote ogen trok. Toen moest er blijkbaar nog wat in de zetel “gehangen” worden terwijl ze naar Ketnet keken. Op dat moment viel het me gigantisch op dat ze geen van drieën nog kleine jongens waren, maar echt al pubergedrag vertoonden. Tsja…
Er werden pyjama’s aangedaan, en ze gingen zich installeren, terwijl de film ‘Turbo’ werd opgestart. Kobe mocht meekijken, en gedroeg zich bijzonder lief, zonder de aandacht op zich te trekken. Wolf mixte cocktails, ik bracht chips en M&Ms naar boven, en ik zag dat het goed was.
Toen er blijkbaar een onderbreking werd ingelast om meer drinken te halen, was ook het ijs klaar, en kregen ze heerlijk versgedraaid ijs met aardbeien. En toen moest er uiteraard verder gekeken worden.
Rond tien uur hoorden we gestommel: blijkbaar was de film gedaan. Kobe vloog in zijn eigen kamer, de drie jongens kregen nog een kwartiertje babbeltijd, en om kwart over tien was het effectief stil.
En Wolf? Die glunderde, en fluisterde me toe: “Mama, dit is het coolste feestje ooit! Dank u!”
Ik denk dat ik zo mogelijk nog harder glunderde dan hij.
Verjaardagsfeestje Merel, mét taarten
Bij een verjaardag hoort een feestje, uiteraard. Omdat drie jaar nog wat te klein is voor een kinderfeestje, kreeg Merel enkel het familiefeestje, maar dat vond ze blijkbaar niet erg. Er was namelijk taart, en in de ogen van mijn dochter is taart erg belangrijk.
Ik heb het dan ook op mij genomen, voor het eerst in lang, om de taart zelf te maken: het weekend was een extra dagje, en ik zag het wel zitten. Gisterenavond ben ik dan ook aan de misérable begonnen, omdat die eigenlijk het lekkerst is als ze al een dagje staat. De calorieën van dat ding wil je écht niet weten – denk instant aderdichtgeslib- maar ze is ongelofelijk lekker! Recept van Goe Gebakken van Sofie Dumont, overigens.
Deze morgen ben ik dan eerst de basis van de chocoladetaart beginnen maken, want die moet een uur of twee in de koelkast, en dan aan de beertjestaart begonnen.
Die chocoladetaart, naar recept van alweer Sofie Dumont, is eigenlijk simpel: een chocoladebiscuit, waar een dikke laag chocomousse tussen gaat, en dan wordt het geheel overgoten met een ganache. Alleen was mijn vorm iets kleiner dan bedoeld, en dus mijn chocomousselaag iets dikker, en daardoor steef die minder op. Toen ik de taart dan ook wilde ontvormen, viel ze quasi uiteen. Ik heb snelsnel de vorm er terug opgezet, en de taart in de diepvries gekegeld. Ze werd daardoor wel heel mooi om te versieren, maar hopeloos onpraktisch: het biscuit was ook lichtjes bevroren, en dus moest je hard duwen om de taart te snijden, en duwde je de mousse er weer van tussen. Maar ze was tenminste mooi!
De ganache is trouwens ideaal als zelfgemaakte choco: fantastisch lekker op de boterham.
De beertjestaart is in feite een biscuit van drie lagen met telkens een laag crème tussen van slagroom, plattekaas, suiker, gelatine en fruit uit blik. Rondomrond is ze ook afgewerkt met diezelfde crème (zonder het fruit) en dan berenkoekjes er tegengeplakt, en dan een vormpje met cacaopoeder. Merel vond ze fantastisch!
Als laatste taart, ook weer recept van Goe Gebakken, heb ik zelf een brésilienne gemaakt: een knapperig koekjesdeeg, met daarop vanilleflan, en slagroom en gekaramelliseerde amandelschilfers.
Het resultaat van een ganse avond + voormiddag werk mocht er dus wel zijn:
Merel kreeg een hoop cadeautjes: een reuzenpuzzel, een kleedje voor Grote Pop, een caravan (in Duplo-achtige stenen) van Hello Kitty, een Lalaloopsie, en vier pluchen dierenmaskers. Vooral die laatste waren een gigantisch succes:
Maar ook de Lalaloopsie liet ze niet meer los, en de Hello Kitty caravan moest meteen gebouwd worden.
Er werden natuurlijk ook kaarsjes uitgeblazen:
en er werd vooral veel gespeeld. Ik denk wel dat ze het leuk vond, mijn kleine meisje. Op naar de vier jaar, liefje!
365 – 11 november
Familiefeest, alweer
Jawel, en deze keer voor de verjaardag van beide jongens. Ha ja, want Wolf had zo’n feestje niet gekregen, en vond dat eigenlijk wel jammer, al was het maar voor de cadeautjes :-p
Bart had de inkopen gedaan, ik heb me nergens iets van moeten aantrekken. Er was taart, en ’s avonds was er een uitgebreid buffet. En gelukkig was er ook zon, zodat we een behoorlijke tijd buiten hebben kunnen zitten.
