Livs verjaardag

Wolf moest studeren, Kobe bleef bij opa en moest nog naar de scouts, maar Merel, Bart en ik reden naar Brussegem voor het verjaardagsfeestje van Liv. Merel vond het wel wat jammer dat er geen cupcakes meer waren om te versieren, maar verder hebben de twee meisjes in Taylor Swift het ideale gespreksonderwerp gevonden.

En er was taart. Veel taart.

Heel lang zijn we niet gebleven, want ons pa zat nog bij ons thuis, maar gezellig was het wel. Nog een gelukkige verjaardag, Liv!

Barts kleine broer ook al 50

Kleine broertjes worden niet verondersteld vijftig te worden, daar waren Bart en ik het roerend over eens. Maar kijk, je kan het blijkbaar niet tegenhouden, en Koen gaf dan ook nog eens een feestje in de Plantentuin van Meise.

Ik had in de namiddag zin om in dat heerlijke weer te gaan fietsen, maar ik ben braaf in mijn zeteltje gebleven, kwestie van tenminste nog een uurtje of twee of zo op dat feestje te kunnen blijven.

Tegen zes uur waren we aan de Plantentuin en maakten we nog een korte wandeling rond de vijver van het kasteel, tegen half zeven waren we op de staande receptie op de binnenkoer van het kasteel.

Het was er druk, het was gezellig, het was op een bepaald moment ook nat, het was lekker, en het was moordend voor de rug. Resultaat: tegen negen uur zaten we alweer in de auto, nog voor het dessert en het dansen. Maar het was genoeg geweest, ik wil volgende week ook nog kunnen werken en al.

Gelukkige verjaardag, Koentje!

Merelse escapades

Merel is de laatste week gigantisch veel op zwier geweest, en het is haar van harte gegund ook!

Het begon eigenlijk al op 8 juni, op het verjaardagsfeestje van Jeanne, dat een zwemfeestje in de Rozenbroeken was.

Een paar dagen later was er het schoolfeest. Bart en ik hebben daar helemaal geen boodschap aan, maar Merel ging wel gaan helpen samen met haar vriendinnen. Ze hebben dat blijkbaar goed gedaan.

Dan was er vorige week zaterdag Living in ’t Park, een heel gezellig minifestivalletje hier in Wondelgem op den Dries. De vorige keer ben ik geweest, deze keer was ik echt gewoon veel te moe, en ik had ook echt geen zin in mensen.

Merel was in de namiddag gaan spelen bij Lieze en vroeg of ze soms met hen mee mocht naar LitP. Voor mij niet gelaten natuurlijk, en dus ging ze effectief vrolijk mee en amuseerde ze zich rot. Ze lieten er onder andere hun dromen tekenen…

Maandag was er dus de fameuze sportdag met de ‘gebroken’ neus, dinsdag was er haar proclamatie waar ze nog bleef hangen met haar vriendinnen.

Op woensdag nam Sandra de hele kliek – ze heeft een auto met zeven plaatsen – mee naar Popeiland in Puyenbroek, waar ze samen gepicknickt hebben en dan helemaal loos zijn gegaan bij K3 en vooral Camille.

En op donderdagnamiddag – de school eindigde om 12.00 uur, was er een afscheidsfeestje van Jeanne. Die verhuist ergens naar de provincie Antwerpen en die gaan ze dus helemaal niet vaak meer zien. Ook dat was meer dan dik in orde, precies: er waren meer dan 40 kinderen, maar dan gecombineerd voor Jeanne en haar twee zussen. Dan nog…

Een drukke agenda dus, en in de vakantie staat er ook nog wel een en ander gepland.

Dat kind heeft gewoon een veel drukker sociaal leven dan ik!

 

Verjaardagsfeestje

De examens zijn gedaan en dus trokken we met zijn allen naar Brussegem voor het verjaardagsfeestje van Liv. De ramen stonden open maar echt koud was het niet, gelukkig maar. Er werd gepraat en gediscussieerd, er was taart, en het was gezellig.

Merel vond het wat jammer dat er geen traditionele cupcakes meer waren, maar ze heeft zich precies wel geamuseerd met haar nichtje. Geen idee welk spel ze gespeeld hebben, maar ze moesten in elk geval regelmatig stevig lachen.

Ze worden vooral groot, onze meisjes: echt twee prepubers met een heel eigen idee over mode en andere dingen.

Zoals het hoort, natuurlijk.

Elfdeverjaardagsfeestje

Merel wilde graag een verjaardagsfeestje, maar dan met heel weinig volk, want de vorige edities met meer personen waren altijd fout gelopen, wegens te druk en altijd wel een van de dames die  begon te huilen of ruzie te zoeken.

Ze heeft dan geopteerd voor haar dansvriendinnetjes: Lieze en Julie zijn al altijd een vaste waarde, maar eigenlijk is er sinds dit jaar ook wel altijd Jeanne bij. Met hun viertjes dus, en Merel vroeg of we een soort quiz wilden organiseren, een beetje een Slimste Mens of zo. Maar dan met modeshow op het einde, want dat wilden ze ook wel allemaal. Oh, en oliebollen. Zucht.

Ik moest eerst nog onder de scanner – later meer daarover – en dus was het feestje al opgestart onder auspiciën van een fantastische grote broer. Er werden cadeautjes uitgedeeld en Wolf had een fantastisch scorebord getekend met elk al 60 seconden. Ze moesten een kahoot doen, pictionary spelen, dingen proeven – dat blijft toch nog altijd een van de favorieten – en uiteindelijk mochten ze de gewonnen seconden gebruiken om kleren te gaan zoeken die her en der verstopt lagen. Met die kleren hebben ze dan een modeshow gehouden en hebben ze vooral gigantisch veel gegiecheld.

Blijkbaar blijven Merels feestjes nog altijd legendarisch en vonden ze het allemaal de max, veel leuker dan naar Jumpsky of de film of zoiets.

Verjaardagsfeestje van Lieze

Een heus verjaardagsfeestje, met een meute kinderen binnen, dat is nog eventjes niet toegestaan. Maar Lieze, Merels beste vriendin al sinds de kleuterklas, werd vandaag 11 jaar. Het cadeautje had Merel al een maand of zo klaarliggen, feestje of niet. Ze was sowieso van plan om dat vandaag mee te nemen naar school, maar gisteren kwam dus de vraag of zij en Julie, de derde in het triumfeminaat, vandaag toch niet wilden komen spelen. Voornamelijk buiten, uiteraard, maar die drie hangen sowieso altijd aan elkaar, zoveel (meer) kwaad ging dat toch niet kunnen.

Merel stond erbij te juichen en vertrok vandaag dus zelfstandig met de fiets, het cadeautje in de fietstas. ’t Is wel een gemak, zo’n groter wordende dochter: ze moet niet meer overal naartoe gebracht worden, ze kan veel zelf.

Enfin, er werd druk gespeeld, gegiecheld, getaterd en vooral ook taart gegeten.

Het wordt stilaan tijd dat het ook voor de kinderen weer eens wat normaler wordt, voor ze er onderdoor gaan, maar een dag als vandaag, dat maakt veel goed. Gelukkig maar.

Middagje Brussegem

Neefje Bo was eigenlijk al in april verjaard, maar een feestje geven in volle coronaquarantaine, nee, dat was het toch niet.

Maar intussen mogen we bubbelen met 15 mensen per week, dus enkel onze beide families, dat moest wel kunnen, dachten we. En dus waren we bij hen om twaalf uur om er gezellig te aperitieven en dan Italiaans te eten. Als cadeautje kreeg Bo van zijn peter Wolf een grote set Lego Ninjago, en die moest natuurlijk ook samen gebouwd worden, iets wat de jongens met veel plezier samen deden, terwijl de meisjes ook samen speelden.

En natuurlijk werden er samen cupcakes versierd, iets wat intussen een traditie is.

Maar na een tijdje begon mijn rug eigenlijk echt wel ambetant te doen door het stilzitten en ging ik even een ommetje wandelen, een kilometer of drie, met – hoe kan het ook anders? – een cache onder de baan. Uiteraard.

Al bij al een zeer aangename dag, voorwaar.