45

Nee, als ik eerlijk ben, kan ik niet zeggen dat het een fijne verjaardag was.

Ja, het begon wel goed, dat wel: Bart en de kinderen zaten met een grote smile aan tafel, er waren verse koffiekoeken en zelfgemaakte slingers, en een cadeaubon van M.A.R.T.H.A., altijd fijn!

Maar verder was het een gewone dinsdag: lesgeven, boodschappen, en tussendoor nog een cake bakken want dat had ik beloofd aan de zesdes. Maar eigenlijk voelde ik me niet zo vreselijk goed: zere keel, koppijn, mottig… Wellicht een deel van de weerslag van het weekend, plus het weer en de periode van het jaar, en gewoon, ja, ouder worden zeker?
Ik heb dus nog wat in de zetel gelegen, Wolf naar zijn gitaarles gebracht, dat soort onzin, gewerkt voor school, en dan uiteindelijk gewoon vrij vroeg in mijn bed gekropen. Ik was mottig, koud, doodop, en ik had er geen idee van hoe laat Bart ging thuiskomen van zijn vergadering. Tsja. Nog een chance dat ik een elektrisch deken heb.

Gelukkig kreeg ik wel een prachtige, compleet overdreven avondlucht cadeau. Geef toe, mocht je dit schilderen, je zou als prutser beschouwd worden.

Nee, ik heb al fijnere verjaardagen gehad. Vooral verjaardagen zonder het spook van die artrose. En met mijn ma.

Barts verjaardag zonder Bart.

Barts verjaardag vandaag eindigde zoals hij begon voor mij: zonder Bart. Tsja.

Gisteren belde hij plots in de namiddag: dat hij die avond aanwezig moest zijn op een awardsuitreiking in Brussel, die lang ging duren, en dat hij deze morgen al om negen uur in datzelfde Brussel een presentatie te geven had, en dat dat eigenlijk redelijk idioot ging zijn, moest hij enkel om een paar uur te slapen naar huis komen. Hij had uiteraard gelijk, en dus stoof hij gisteren in de late namiddag heel kort even binnen om snel wat spullen te halen, en verdween. Geen Bart dus deze morgen. En ik vertrok rond half vijf naar Limburg voor een larp, terwijl hij pas tegen zeven uur ten vroegste ging thuis zijn. Mijn pa kwam intussen wel babysitten, maar toch…

Geen Bart dus.

Een echt cadeau had ik ook niet, maar gelukkig schoot een fantastische collega te hulp. Ik moet namelijk lesgeven van 8.30 uur tot 10.10 uur, dan toezicht doen van 11.00 uur tot 11.15 uur, en dan pas weer lesgeven om 12.05 uur. Twee uur tussen dus, waar ik eigenlijk niet echt iets kan doen omdat ik halverwege een kwartier toezicht moet doen. Ann aanhoorde mijn lament nadat ze gevraagd had waarom ik zo zuchtte, en bood prompt aan om dat toezicht voor een keertje over te nemen. Ik kon haar wel omhelzen, en dat deed ik dan ook.

Net voldoende tijd voor mij om een keur aan snoepgoed, chocolade, chips, speciale blikjes en een fantastisch flesje wijn te gaan halen, en dat in een champagne-emmer te presenteren. Het leverde ’s avonds de volgende commentaar op:

bartscaedautje

Ik had zelfs nog tijd over om mijn larpgerief verder te verzamelen, zodat ik iets ruimer zat qua tijd na school. Oef. En toen begon het, net toen de school gedaan was, te sneeuwen. Ik deed er verdorie bijna een half uur over om thuis te geraken, vijf kilometer verder! Gelukkig was mijn pa ruim op tijd, en zat Kobe al bij hem in de auto om naar de fagotles te gaan. Ook dat nam alweer een stevige brok stress weg. Zijn scoutsgerief en dat van Wolf stond gelukkig al klaar: ze vertrekken allebei vanavond op scoutsweekend.

Enfin, om twintig voor vijf zaten Thomas en ik in de auto, kwart over zes slaagden we erin in Deurne Ronald en Linus op te pikken, en iets voor acht stonden we in Kinrooi, in het verste Limburg.

En Bart? Die zal ik zondag wel zien, mag ik hopen.

Zes jaar

Lieve muizie van me

zes jaar ben je vandaag, en ik kan het soms nog altijd niet geloven. Ik kan me eigenlijk geen leven zonder jou indenken, en dat het nog maar zes jaar is dat jij in ons leven bent. Zes vrolijke, lachende, zangerige, roze jaren. Want ja, roze is nog steeds je lievelingskleur, en je cadeau, dat je zelf hebt gekozen, is een pop.

Mijn vriendinnen lachen er soms mee: dat zo’n macho wijf als ik zo’n ongelofelijk meisje-meisje dochter heeft gekregen, die enkel rokjes en kleedjes wil dragen, ongelofelijk trots is op haar lange blonde haren, en ook echt enkel met meisjesspeelgoed speelt. Soms denk ik, Merel, dat dat net een reactie is tegen je twee broers en de rest van het macho gerief hier in huis.

Je moet inderdaad ook soms echt opboksen tegen je broers. Wat wil je, met een oudste broer die in alles goed is en altijd bij de beste van de klas is, en een tweede broer die zelfs een jaartje voor zit, en eigenlijk ook in alles uitblinkt. Jij hoeft dat voor ons niet te doen, hoor, en dat weet je intussen gelukkig ook wel. Vorig jaar had je soms last van faalangst, maar na een grondig gesprek met een hoop onnodige traantjes kon ik je eindelijk aan het verstand brengen dat je dingen kan ‘leren’. Dat een juf er is om jou dingen aan te leren, en dat je dan moet oefenen. Anders kon je alles meteen thuis, zonder proberen. Het is inderdaad niet makkelijk, met zo’n voorbeelden.

En verder heb je toch wel een uitgesproken karakter. Pas op, je bent heel lief en eigenlijk ook heel volgzaam en gehoorzaam. Maar als je aan het spelen bent met je broers, zal je je niet laten doen, en dat is dan desnoods met roepen, stampvoeten, huilen, en alles erop en eraan. Vorige week was ik boos op je, en toen heb je je zonder een woord te zeggen omgedraaid, en ben je naar je kamer gegaan. Jawel, met slaande deuren.

Wolf en ik lagen eergisteren nog strijk met jou: je had een redelijk onnozele vraag gesteld – maar ik zou begot niet meer weten wat precies – en Wolf gaf jou een uitgebreid, compleet onnozel antwoord. Je bekeek hem met je hoofd schuin, deed toen een meer dan volwaardige roloog, zuchtte, hief even je handen op, en zei toen: “Wo-olf…” terwijl je wegliep. Man, ik heb geschaterd!

Echte hobby’s heb je nog niet: we hadden erover gesproken om jou te laten paardrijden, maar het is er eigenlijk gewoon nog niet van gekomen. Het is eigenlijk ook al druk genoeg voor iedereen, en echt vragende partij ben je nog niet. We zullen volgend jaar wel zien, oké? Beloofd.

Maar je kan wel hele dagen prachtig spelen, meestal alleen. Dan speel je met een van je poppen die je zusje is, in de kinderwagen of de buggy. Of je maakt een leiband voor een van je hondjesknuffels, en dan krijgt die plots een mand, en een drinkbak, en ga je ermee wandelen en zo. Of je opent een winkel, compleet met prijzen (die Kobe dan voor je maakt) en een kassa, en een etalage en een ‘winkelmevrouw’. Gisteren was je nog een ontwerpster, en dan maak je allerhande ontwerpen op papier. Kobe zei dat hij eens ging proberen om een van jouw ontworpen hoeden ook effectief te maken.

Weet je, Merel, ik ben compleet verzot op jou. Hoe graag ik je broers ook zie, jij bent iets speciaals voor mij. Dan doen we af en toe samen meisjesdingen, lekker geheimzinnig, en genieten we daar mateloos van. Serieus Merel, ik ben ongelofelijk dankbaar dat ik je heb. En hopelijk mag jij mij langer hebben dan ik jouw oma had.

Dikke kus, enne… gelukkige verjaardag, liefje!

 

Negen jaar

Kobes verjaardag dus, vandaag: ze vergaten me wakker te maken, en dus maakte ik om half elf nog pannenkoeken voor het jarige varken.

IMG_5452

Elandje was de eregast, en kreeg zijn eigen mandje met elandhapjes.

IMG_5451

Aansluitend gingen we richting de winkel: Kobe wilde graag macaroni met hesp en kaas voor zijn verjaardag, en wie ben ik om hem dat te weigeren? Ik maakte dus een gigantische pot klaar, en Kobe at er een behoorlijk deel van.

Na de middag, zo rond een uur of drie, reden we richting Supra Bazar: ik moest nog schors hebben, wilde even naar de tuinstoelen kijken, en vooral: Kobe wilde graag een legoset voor zijn verjaardag. Helaas, wat hij wilde, hadden ze niet binnen. Maar we keken wel nog even naar de boekentassen, en jawel: zowel Kobe als Merel vonden hun goesting! Kobes boekentas was echt aan vervanging toe, en Merel moet een grotere hebben, nu ze naar het eerste studiejaar gaat. Kobe koos voor een (goedkoop) exemplaar van Pokémon, en Merel koos een – hoe kan het ook anders? – mooie paarse Frozenrugzak. We vulden nog wat schoolspullen aan, en dat was dat, toch voor de Suprabazar.

We reden dan maar binnendoor naar Evergem, naar speelgoedwinkel Dierkens, maar ik had eerst online moeten checken: die was dicht wegens vakantie. Groot gelijk, die mensen, maar Kobe was toch wel serieus ontgoocheld. Ik stelde daarop voor om alsnog naar Dreamland in Lochristi te rijden, en zijn ogen begonnen te blinken. Wat ne mens al niet doet voor zijn jarig kind…

In de Dreamland hadden ze gelukkig wél de nodige Lego Ninjago, en Kobe kocht een mooie doos, en kreeg er nog een kroon en een jojo bovenop omdat hij jarig was.

In het terugrijden passeerden we nog even langs de Action, omdat ik dringend een nieuw oplaadkabeltje voor mijn iPhone van doen had. Het werden er twee, met nog een kaartlezertje, een B-damanfiguur voor Kobe, een kleurboek voor Merel, en een doos met drie Van Haasterpuzzels en een extra spelletje voor amper 3.99 euro. Kobe blonk nog meer, intussen.

We waren relatief laat thuis, maar er was nog meer dan tijd genoeg voor de gevraagde croques monsieur, mét ananas voor Kobe, buiten op het terras.

Toen ik hem ’s avonds in bed stopte, vond hij het een fijne verjaardag, ondanks het feit dat we niet toegekomen waren aan het maken van een cake en zo. Dat is dan maar voor morgen, besloot hij.

Eerste vakantiedag

Voilà, de eerste zit er ook alweer op, en ’t was een goed gevulde, maar toch eentje zonder stress.

We sliepen uit, ik ging naar de kinesist en aansluitend boodschappen doen, er werd gekookt, nog wat ‘schermen’, en ik repte me met Wolf en Merel naar de autokeuring, nu er maar een paar auto’s stonden. Kobe zat intussen op een verjaardagsfeestje. Bij het terugkomen waren er Belgische donuts, waarvoor ik een welgemeende bedankt kreeg.

IMG_5073

En toen, toen begonnen we aan het vakantieproject voor dit jaar, “een kast per dag”, en werd op een half uur tijd Merels kast getransformeerd van de linkse versie naar de rechtse:

En ’s avonds, toen reed ik nog naar een gezellige verjaardagsdrink van Gwen. Bart haalde het niet, die zat veel te lang in een vergadering, en zag het daarna gewoon niet meer zitten. En uiteraard was er daar ook taart én voetbal.

Nog eens gelukkige verjaardag, Gwen!