Wat. Een. Verhaal.

Ik had met Bart en de kinderen afgesproken aan de Tondelier, een nieuwe wijk in het Gentse aan de Gasmeterlaan, om er iets te eten. Bart kwam met de fiets van zijn werk, wij waren met de auto – veel te heet om te fietsen.

Omdat we naar de vroege kant zijn, wandelen we eerst even rond op het nieuwe terrein en het nieuwe park. Wanneer ik even later mijn handtas uit de auto wil pakken, zie ik dat Barts elektrische fiets weg is! Op vijf minuten! Aangezien de fiets op slot stond, kan hij nog niet ver weg zijn: misschien heeft iemand hem ergens om de hoek gezet om hem op te halen? Op die tijd kunnen ze het slot nog niet opengebroken hebben, en het zou nogal opvallen ook. We lopen de buurt even af, ik spreek een jongeman aan die ook net zijn fiets stalt. Nee, niks gezien. Ook de jolige bende die in het park zit te aperitieven, heeft totaal niks opgemerkt. Grmbl. Een kennis die in de appartementsblokken woont, laat ons zelfs even in de fietsenparking kijken, want de GPStracker die op de fiets zit, geeft geen signaal. Helaas.

We besluiten dan maar de kinderen thuis af te gaan zetten, een boterham te eten en het te gaan aangeven bij de politie. We zijn net goed en wel op weg, halverwege de Wiedauwkaai, wanneer Bart gebeld wordt door die kennis van daarnet: “Ha, Bart, goed nieuws, uw fiets is gevonden! Ik geef u het nummer van de gast die erbij staat!” Huh? Bart belt het nummer, en die jongen geeft ons een adres een eindje verderop, tegenover het justitiepaleis.

Ik gooi de kinderen af – Wolf moet maar om brood – en wij keren ons kar. En effectief: in een verloren straatje staat een jonge gast met een hond bij, jawel, Barts fiets die nog steeds op slot is. Net op dat moment komt ook de politie aangereden.

Hoezo?

Wel, die ene gast die ik aangesproken had, had het gemeld op de facebookgroep van de appartementen. Een paar minuten later ziet de jongeman met de hond aan de hondenlosloopweide, waar hij net het bericht op FB gelezen heeft, twee man passeren met een zware zwarte fiets op de schouders. Aangezien vorige week zijn eigen dure fiets gestolen is, is hij alerter. Hij belt meteen de politie en loopt achter de dieven aan. Een paar straten verder merken ze hem op. Wanneer hij hen aanspreekt, mompelen ze iets in een vreemde taal, zetten de fiets neer, en zetten het op een lopen.
Daarop meldt hij dat in de FBgroep, de gast die dat eerst had gepost, leest het, verwittigt onze kennis die hij met ons had zien lopen en toevallig ook kent, en die belt ons op.

De politie was ook bijzonder snel ter plaatse dus, heeft proces verbaal opgesteld, de jongeman had ook nog een foto van de twee dieven. Ze zijn nog even gaan spreken met de jolige bende, en hebben dan in de combi de fiets naar huis gebracht. Wat een service.

Maar vooral: wat een samenloop van omstandigheden en good karma! Man man man…

Nu dit weer…

Rond half tien kreeg ik plots, totaal onverwacht, een telefoontje van Bart. Of ik hem kon komen ophalen aan Dok Noord, want zijn fiets was gestolen.

Say what??

Ja dus. Hij had al sinds twaalf uur een resem vergaderingen op Dok Noord, en was verschillende keren voorbij zijn fiets gewandeld, die netjes vastgeketend was aan een fietsenrek. De laatste keer dat hij hem gezien was, was toen hij om zeven uur ging eten. Toen hij rond negen uur de fiets op wilde om naar huis te rijden, was die foetsie. Spoorloos.

Het eerste wat hij deed, was de GPS tracker van het ding laten activeren. Hij bleek in de buurt van de Dampoort te staan. Tiens tiens. Helaas is die gps lang zo accuraat niet als die van een auto, en wijst hij maar een algemene buurt aan. Ik pikte Bart op, en we reden door naar Ekkergem, naar de politie. Daar moesten we een half uurtje wachten voor we ons verhaal konden doen, maar gelukkig nam de agent van dienst ons wel heel serieus. Tsja, zo’n Vanmoof zoals Bart heeft, is geen goedkope fiets, zou je kunnen stellen. Designmodel, elektrisch, volledig elektronisch te bedienen met je iPhone, en met dus een ingebouwde GPS.

Vanmoof-Bike-in-Black

Het duurde ginder nog wel even, en blijkbaar was het ook bijzonder druk, want ze wilden wel een patrouille sturen om eens te gaan kijken in de Dendermondsesteenweg, maar dat ging wel nog even duren. Onderaan het zadel had ik een tile geplakt, een tracker die geactiveerd wordt als er iemand met de juiste app op zijn telefoon minder dan 10 meter in de buurt komt. Dan kan je hem zelfs geluid doen maken. Ideaal thuis voor mijn sleutels en mijn handtas :-p

Om elf uur vonden we het wachten welletjes en reden we naar huis, maar ik had wel gezegd dat ze me eventueel wel nog mochten bellen. En jawel, om half een werd ik uit mijn diepe slaap gewekt door mijn telefoon: of ik het nog zag zitten om te gaan zoeken? Ik sprong in mijn kleren, en reed fluks naar mijn date met een combi aan de frituur aan de Dampoort. That’s a first… Ik stapte in de combi, we reden wat verderop, en samen met twee agenten liep ik dus in het holst van de nacht door de straat. De GPS wees heel duidelijk een afgesloten cité aan als locatie, maar de heren wisten niet goed of achter dat hek het nu ook nog openbaar domein was of niet, en durfden het niet open te maken. Tsja… Ze raadden me aan om de volgende morgen zelf eens terug te komen met de tile tracker, want die was niet afgegaan, ik kon dus niet dicht genoeg in de buurt komen.

Zucht…

En blijkbaar hadden de dieven verstand van dit soort fietsen, want de laatste GPSmeting bleek om 2.10 uur te zijn, en daarna… niks meer.

Bart en ik reden vanmorgen nog even langs, geraakten zelfs probleemloos in de cité, maar helaas, niks meer te vinden natuurlijk.

In de loop van de voormiddag belde de politie nog wel een paar keer, en kwam er zelfs een andere patrouille langs voor een extra verklaring rond het gps- en tilesysteem: het was de eerste keer dat ze ook maar een kleine kans maakten om de dievenbende te kunnen klissen, maar het feit dat de gps uit stond, voorspelt niet veel goeds…

Soit, Bart is dus nu naast zijn rijbewijs ook zijn fiets kwijt. Nog een chance dat ik thuis ben om chauffeur te spelen…

Enfin, als u deze fiets ergens ziet staan of rijden, meld het even. De kans is echter groot dat hij al ergens in het buitenland zit…