Rhodos dag 5: τίποτα

Het enige wat we hier doen, is eten, heb ik zo de indruk.

We sliepen tot negen uur, zaten om half tien aan tafel, en zaten daar om tien uur nog. Vooral Merel en Kobe storten zich elke dag opnieuw met ware doodsverachting op het ontbijt. Merel was vandaag begonnen met een kom cornflakes, daarna twee grote stukken meloen en een banaan, een croissantje of twee, een pannenkoekje, een wafeltje en dan nog iets. Bij Kobe is het zelfs nog iets meer: twee croissants, yoghurt, een gekookt eitje, twee toasts met choco, en een hoop fruit. Tsja… Het is ook echt wel lekker hier, ik weet niet hoeveel kilo ik ga bijgekomen zijn, maar ik vrees dat het de moeite zal zijn. Ouch.

Daarna hadden de kinderen blijkbaar geen zin om te zwemmen, en dus gingen ze in de bar zitten om UNO en Junge Fever te spelen, terwijl Bart en ik aan het tegenoverliggende hotel geld gingen afhalen.

Ik ging even bij hen zitten, Bart keerde terug naar de kamer om er te schrijven, en nog wat later gingen de jongens zich omkleden om te gaan fitnessen. Helaas, na vijf minuten kwam Kobe al terug: hij was te jong bevonden.

Tegen een uur zaten we alweer aan tafel, waar ik het hield bij een klein broodje, een lepel tarama, en een bord Griekse sla. Oh, en helaas ook weer dessertjes. Ze moeten er maar zo goed niet uitzien!

Daarna kwamen we terug naar de kamer, waar de jongens Fortnite speelden, Merel en ik lazen, en Bart, euh, iets op zijn computer deed.

Tegen drie uur verhuisden we allemaal naar buiten voor een fijn zwemmeke, en tegen vijf uur de nodige ijsjes en milkshakes, twee per kind, geloof ik.

Het was even welletjes, dus was er tijd voor meer Fortnite, douches en dat soort dingen, en tegen kwart na zeven zaten we alweer aan tafel, jawel.

Ik hield het op een voorgerecht van salade met scampi, een hoofdgerecht van kip tikka massala met wilde rijst, en uiteraard dessert. Tsja…

En toen verzeilden we met zijn allen in de bar voor nog een paar spelletjes UNO, tot ik het om negen uur welletjes vond en Merel echt in bed moest. De rest is naar boven getrokken, ikzelf ben nog een stevig wandelingetje gaan maken, want ik was écht nog niet uitgewandeld. Het is hier een beetje te passief voor mij, nu mijn rug het weer redelijk doet. Stilzitten, da’s toch echt niks voor mij.

Kreta, dag zes

Eigenlijk is vandaag vrij simpel te beschrijven: Knossos. We stonden op om half acht, en zaten tegen negenen met lunchpakketten en veel water in een taxi naar Knossos. Zodra de taxichauffeur door had dat ik wat Grieks kon, hield hij niet meer op met praten, in die mate zelfs dat hij extra traag reed, bij momenten, tot grote frustratie van de vier andere gezinsleden op de achterbank.

Aan de opgravingen zelf stond nog geen rij, en aangezien we al tickets hadden, konden we heel makkelijk binnen. Er waren hier en daar wolken te zien, en het waaide vrij stevig, zodat het ook niet te warm was. We meanderden doorheen de site, liepen zowat overal en nergens, lazen de pancartes, en ik genoot. Merel vond het duidelijk maar niks, maar na een sapje en een boterham bleek het al iets meer mee te vallen. Bart hopte de hele ruïne door, en hield het verbazingwekkend gemakkelijk vol.

 

Zoals de taxichauffeur had voorspeld, waren we op twee uur rond. We stonden dus tegen half twaalf terug in het hotel, waar iedereen meteen een douche nam – de hitte was nog meegevallen, het stof niet – en we dan maar gingen eten. Na de middag was duidelijk dat iedereen moe was. Ik leende de kinderen mijn computer, zodat ze wat tv konden kijken, en Bart en ik lazen. Ik ben op bepaald moment in slaap gevallen, en moet stevig geslapen hebben. De kinderen hadden geen zin meer om te zwemmen, en dus zijn we allemaal de rest van de dag op ons kamer gebleven. Want ja, ook dat is vakantie: ongegeneerd en ongestoord kunnen lezen. Thuis hou ik dat niet langer dan een half uur vol, ik ben veel te ongedurig en er zijn altijd nog massa’s dingen die moeten gedaan worden.

We gingen avondeten, Merel vloog in bed, en Bart en ik speelden nog wat Uno met de jongens, tot het ook voor hen bedtijd was, en ik eindelijk kon verder lezen in mijn Engelstalige klepper van meer dan 1000 bladzijden.

Heerlijk!